De wilde ganzen

Het is alweer een poosje geleden dat ik hier iets schreef, maar het voelt eerder als gisteren! Eens zien, waar zal ik eens mee beginnen, want het is nogal een boel!

Het is alweer even geleden dat er iemand kwam om op te meten hoeveel nieuwe vloerbedekking we nodig zouden hebben, en dat was zelfs een beetje minder dan ze van tevoren gezegd hadden. Ze konden het ook al snel komen leggen, als in de week erna! Omdat ik op woensdagen thuis werk had Danko gezegd dat ze dan mooi op woensdag konden komen, net als de kachelman om de kachel en de boiler te repareren. Lekker snel dus, want hoe eerder we van onze oude vloerbedekking af konden, hoe liever!

De week voor Kerstmis had ik twee feestjes van mijn werk. Op vrijdag was er eerst de non-Holiday party van de faculteit. Als je hier een openbare school of universiteiy bent dan is er de regel dat je of aan alle mogelijke religieuze feestdagen iets doet, of aan geen enkele, dus als je dan toch een feestje wilt hebben noem je dat het geen-enkele-feestdag-feestje, haha! Toen we binnenkwamen zagen we direct al dat we vrij weinig mensen kenden, maar dat maakt eigenlijk helemaal niks uit. Het eten was in ieder geval erg lekker en we hebben nog leuk gekletst met de mensen die we wel kenden. Na het feestje hebben we Sergio en Chelsea gebeld om te vragen of ze nog samen een film wilden kijken. Ze hadden alleen geen tijd omdat ze net die dag een huis gekocht hadden! Dat was wel even een verrassing, want daar wisten we helemaal niks van.

Diezelfde vrijdag kwamen we erachter dat we naast allerlei formulieren in te vullen ook een medische keuring moesten krijgen voordat we alle Green Card-formulieren konden insturen. Je moet dan naar een dokter die kijkt of al je inentingen up to date zijn volgens de Amerikaanse standaarden, ze moeten een paar testen doen, en je moet een lichamelijk onderzoek krijgen. En daarvoor moet je naar een ‘civil surgeon’, een dokter die door de immigratiedienst is goedgekeurd om dat soort onderzoeken te doen en die weet hoe het formulier ingevuld moet worden. Er is een mooie lijst met alle dokterspraktijken gesorteerd op postcode, en die ben ik dus maar eens gaan bellen. En ik kwam er al snel achter dat dat nog een probleem ging worden! We hadden namelijk tot en met de woensdag voor Kerstmis om dat hele gedoe af te werken, en de ene na de andere telefoniste zei dat ze geen ‘INS physicals’ deden voor nieuwe patiënten, of voor mensen die niet in dezelfde stad woonden. Argh!! Wat is het nut van een hele lijst civil surgeons als je nergens terecht kunt?
Om vijf uur was ik klaar met bellen omdat toen alle praktijken gesloten waren voor het weekend, en op dat moment had ik één praktijk gevonden waar ze het konden doen voor $868 + de prijs van mogelijke inentingen (dat bedrag was wel even slikken!), maar dan duurde het minstens een maand; en één praktijk waar ze alles konden doen voor $475, maar die hadden weer geen plaats totaan ergens in januari. Het meest irritante was wel dat er ook een civil surgeon in het medisch centrum op de universiteit werkt, maar dat je daar geen gebruikt van kunt maken als je geen student bent.
Dat was dus niet zo’n fijne manier om aan het weekend te beginnen, want zonder medisch formulier zouden we niet direct èn de Green Card èn de statusverandering van visumhouder naar Green Card-houder aan kunnen vragen, en het was toch wel belangrijk dat we dat tegelijkertijd konden doen.

Zaterdagmiddag zijn we Sergio en Chelsea gaan helpen verhuizen. Chelsea zei dat het nogal snel gegaan was van toen ze hadden besloten te willen verhuizen totaan het kopen van een huis, namelijk iets van twee-en-een-halve week! Ze hadden een huis gezien dat een ‘foreclosure’ was, oftewel een huis dat de bank heeft teruggeëisd van de eigenaar omdat die de hypotheek niet meer kon betalen. En omdat de bank er graag voor het eind van het jaar vanaf wilde en daar wat leuke aanbiedingen aan had verbonden, en omdat dat soort huizen meestal snel verkocht zijn, moesten ze snel beslissen. Ze hebben nu dus een vrijstaand ‘ranch’ huis met tuin in Longmont, een hele verbetering met de benedenverdieping die ze in Boulder hadden! We hebben een paar uur geholpen met spullen inpakken en in- en uit de verhuiswagen laden, en daarna moesten we snel door naar de ‘white elephant party’ van Markus zijn groep (één van de professors waar ik voor werk).
Het was de bedoeling dat iedereen twee cadeautjes meenam, één leuk cadeau en één white elephant. White elephants zijn de oerlelijke dingen die je ooit van tante Tilly gekregen hebt, of andere dingen die nergens goed voor zijn en waar je wel graag vanaf wilt. Wij hadden een grote zak Lindor truffels en een Starbuckskaart, en als tegenhanger een cd met Nederlandse kerstliedjes gezongen door een kinderkoor en een potato gun met bellenblaas (een overblijfsel van een eerder soortgelijk feestje). We hebben eerst lekker gegeten en daarna was het tijd voor de cadeautjes, en dat ging met een dobbelsteen. De meeste white elephant-feestjes doen het zo dat iedereen één keer iets mag pakken of stelen, net zolang tot iedereen iets heeft, maar het is natuurlijk een stuk interessanter als je veel vaker kunt stelen of ruilen! Het was erg gezellig, en sommige olifanten waren echt van die dingen die absoluut niemand wilde hebben. Bijvoorbeeld een mooi ingelijste soort van erefoto van één of ander Star Trek-figuur, met de mededeling erbij dat je die verplicht in je kantoor moest hangen totaan de volgende gift exchange. Haha, wat een idee! De kinderen (3 en 5 volgens mij) van Markus hielpen met het cadeautjes uitpakken, en dat was niet altijd helemaal handig. Simon was bijvoorbeeld direct helemaal verliefd op mijn badeendje (gelukkig vergat hij het later zodat ik het kon ruilen voor iets beters), en Linus was in tranen toen iemand de gereedschapsset van zijn moeder afpakte (gelukkig mocht hij het later weer terugstelen!). Uiteindelijk hadden we aan het eind twee gratis bioscoopkaartjes (en een blik vruchtjes-op-sap-over-de-datum :-D), een soort strategisch vijf-op-een-rij spel (Pentago) en een Snuggie (een deken met mouwen, jaja!). We hadden dus één ‘goed’ cadeau teveel, en omdat iemand anders heel graag de Snuggie wilde hebben, heb ik die weggegeven. Wat moet je ook met een deken met mouwen, haha! Toen iedereen wegging zijn we met een paar van de post-docs en aio’s nog ergens iets gaan drinken. Dat was erg gezellig, en het is ook leuk om mensen eens van een andere kant te leren kennen!

De zondag erna zijn we gaan skiën, en in de week erna heb ik een afschrift van Danko’s geboorteafgifte aangevraagd. Gelukkig reageerde de gemeente binnen een dag op de email die ik gestuurd had, en was het helemaal geen probleem om het afschrift ook even in te scannen en te emailen. Hetzelfde geldt voor de GGDs en het RIVM waar ik moest zijn om ons vaccinatieoverzicht op te vragen, wat ik een poos geleden al gedaan had. En helemaal gelukkig hebben Ad en Ria een paar telefoontjes en tripjes naar het postkantoor gepleegd om ervoor te zorgen dat we alles op tijd zouden hebben. In het weekend hebben we in ieder geval ons nuttig gemaakt in huis en heeft Danko de wc afgetegeld. Het ziet er zoveel mooier uit dan eerst! En grappig ook dat we het een hele tijd hebben uitgesteld omdat we dachten dat het zoveel werk zou zijn, en dan ben je er in een week mee klaar!

Op maandagmorgen ben ik verder gegaan met het bellen van dokterspraktijken, maar daarmee had ik helemaal geen succes. Op dat moment hadden we nog tot en met de woensdag erna om het voor elkaar te krijgen. Dat was een beetje boel krapper dan we het graag gehad hadden! Danko is ook gaan bellen, en hij is begonnen met nog een keer het medisch centrum op de universiteit te proberen. En zoals hij het zegt, heeft hij een ‘mooi verhaal’ aan de telefoniste en een verpleegster verteld, en toen mochten we ineens toch komen! Pfoe! Een half uurtje later was dat weer veranderd omdat de baas van de verpleegster het er niet mee eens was, en nog weer daarna vond de baas van die baas weer dat we toch wel mochten komen. We mochten dus direct ‘s middags al fijn een tbc-test komen halen waarbij ze een beetje tuberculine in je huid spuiten; bloed prikken voor syfilistest; en een aantal prikken komen halen. Omdat ik voor alle kinderziektes of ingeënt was of ze gehad had, hoefde ik alleen een tetanus/difterie/kinkhoestprik en een griepprik (Danko mocht ook nog een paar andere prikken tegen kinderziekten erbij hebben). En dat bevestigde direct mijn vooroordeel tegenover griepprikken, want daar hebben we ons allebei twee dagen niet erg lekker door gevoeld! Op zich is er een mogelijkheid om een vrijstelling van inentingen aan te vragen, maar daarvoor moet je dan weer een ander formulier indienen en maar hopen dat ze het goedkeuren. Dat duurt dan iets van vijf maanden (daar hadden we dus geen tijd voor!), het kost weer een boel geld, en als het niet goedgekeurd wordt dan heb je een probleem met je Green Card-aanvraag. Oftewel, je hebt eigenlijk niet veel keus!

Op dinsdag heeft Danko boven alle vloerbedekking eruit gehaald, en heb ik al onze kleren maar even in de kelder gelegd zodat die niet onder het stof zouden komen te zitten als ze het nieuwe tapijt gingen leggen. Danko had bedacht dat de bedden mooi in beide badkamers konden staan zodat we die niet ook naar beneden hoefden te halen, maar dat zou er dan wel voor zorgen dat we die dag geen bruikbare wc zouden hebben. Dat is niet zo handig als je mensen over de vloer hebt! Dus heeft hij dinsdagavond de wasbak en de wc weer teruggezet zodat we die de volgende dan konden gebruiken. Het is zo’n verbetering ten opzichte van het laminaat dat er eerst lag!

Op woensdagmorgen was het tijd voor de tweede doktersafspraak, deze keer het lichamelijk onderzoek. Dat stelde niet zoveel voor: gewicht, bloeddruk, keel, neus en oren, reflexen, even kijken of je ook vreemde moedervlekken hebt, hart, longen, en lever en klaar. En natuurlijk de vragen hoeveel alcohol je drinkt, of je depressief bent of andere mentale aandoeningen hebt en dat soort zaken. In het kort willen ze gewoon weten of je een risico bent voor de ziektekosten hier of niet. Ik was net op tijd thuis om de tapijtmensen en de kachelman binnen te laten, het was wel een beetje jammer dat het net samenviel met al die dokterafspraken! ‘s Middags moesten we namelijk nog een keer terugkomen om de tbc-test te laten aflezen en om het ingevulde formulier op te halen. En dat kon precies nadat alle werklui klaar waren en het centrum dicht ging voor de vakantie! Poe, dat hadden we dus op het allerlaatste moment nog klaargespeeld! En ook niet onbelangrijk, al het oude en stoffige tapijt was vervangen door iets veel mooiers! Nu is alles niet meer zo wit boven, en het is ook prompt niet meer zo ontzettend stoffig in huis! We zijn erg blij met de nieuwe vloerbedekking! :-D

Op woensdagavond hebben we de laatste gedeeltes van de vier andere formulieren die we in moesten vullen afgemaakt. En dat is ook nog even een werkje zeg. Je moet heel precies lezen wat ze willen dat je overal invult, en dan nog vat je sommige dingen verkeerd op. We hebben dus ook elkaars formulieren nagekeken, waardoor we allebei weer een paar dingetjes vonden die we niet helemaal goed gedaan hebben. Bij de belastingformulieren zit altijd een mooie handleiding waarop ze precies zeggen wat je waar in moet vullen, maar de handleidingen bij deze formulieren zeiden daarover alleen maar ‘vul het formulier in’. Dat konden we zelf ook nog wel bedenken! Je moet ook even goed kijken wat ze als begeleidende documentatie willen. Dat loopt van pasfoto’s tot kopieën van je paspoort en visum totaan een afschrift van je geboorteakte. Gelukkig geven ze in Nederland ook international afschriften uit, anders hadden we daar ook nog een officiële vertaling van moeten laten maken! En helemaal gelukkig wilde Ad wel voor mij naar het gemeentehuis om het ding op te halen, want zonder dat ding was de hele handel niet compleet geweest. De kosten voor het hele handeltje zijn dan $1.070, bij te voegen als een speciaal soort check die je bij de bank moet gaan halen. Maar daarvoor krijg je behalve de statusverandering wel ook een ‘advance parole’ (waarmee je mag reizen zonder dat je je Green Card aanvraag in gevaar brengt) en een werkvergunning, ook niet onbelangrijk!

Op donderdagmorgen heeft Danko het hele zaakje naar de advocaat gebracht, en daar kreeg hij een kopie van zijn aanvraag mee. Zonder al onze formulieren was dat een pak van wel driehonderd bladzijden! Het is nu dus afwachten tot we een ontvangstbericht krijgen van USCIS en daarna hopelijk goedkeuringen voor de green card, de advance parole en de werkvergunning! In de meeste gevallen dien je eerst je aanvraag in, en als die goedgekeurd is doe je de rest van de formulieren, maar wij doen alles dus in één keer. Hopelijk zijn we er dan ook in één keer vanaf en hoeven we ons verder niet meer druk te maken over visums en de einddatums daarvan!

Op donderdag en vrijdag voor Kerst was ik vrij. Omdat Kerstdag op zaterdag viel kreeg ik in plaats daarvan de dag voor Kerstavond ook vrij en had ik lekker een weekend van vier dagen! Twee keer zo’n lang weekend in twee maanden tijd is gewoon luxe! Ik kan me nu al niet meer herinneren wat ik op donderdag gedaan heb behalve naar de bibliotheek gaan en nog snel even naar de supermarkt en het postkantoor (dat laatste is meestal trouwens niet iets dat je ‘even snel’ doet!). Op vrijdag hebben we een beetje uitgeslapen, en ‘s middags heb ik alvast wat dingen voor het Kerstontbijt en –diner gemaakt. Na een paar uur had ik scones en rozijnenbrood voor het ontbijt, en een soort van huzarensalade, verse champignonsoep, ontdooide varkenshaas voor het hoofdgerecht, en crème brulée voor het avondeten. Het was dus maar goed dat ik dat de dag van tevoren al gedaan had!

Op Eerste Kerstdag hebben we lekker uitgeslapen, en na een heerlijk uitgebreid ontbijt zijn we buiten in de zon op het terras gaan zitten om naar huis te bellen. Het was achter de schutting, uit de wind en in de zon zo warm dat je er geen trui meer bij nodig had, en de thermometer vond dat het bijna 30°C was! Het was in ieder geval heel erg lekker om zo buiten te kunnen zitten in december! Aan het eind van de middag zagen we een werkelijk gigantische zwerm wilde ganzen overvliegen en zelfs van een afstand waren ze erg duidelijk te horen! Het zag eruit alsof ze neergestreken waren op de vijver naast de begraafplaats naast onze wijk, dus daar zijn we naartoe gelopen om eens te kijken. En jawel, de hele vijver zat vol met Canadese ganzen! Wat een gegak! Het moeten er minstens duizend geweest zijn, maar het zouden er ook wel twee keer zoveel geweest kunnen zijn. We zijn om de vijver heengelopen, wat de ganzen niet zo op prijs konden stellen, en toen ze genoeg van ons hadden stegen ze ineens allemaal op om ergens anders een rustiger plekje te zoeken. Dat was een erg gaaf gezicht, al die honderden vogels tegelijk!

Omdat het ondertussen een beetje laat begon te worden om nog te gaan fietsen hebben we dat lekker overgeslagen. ‘s Avonds hebben we heel erg lekker van ons viergangendiner gegeten en we hebben de dag afgesloten met Hercule Poirot. Die films blijven leuk, en we hebben ze nog steeds niet allemaal gezien :-). Op Tweede Kerstdag hebben we alles min of meer herhaald. We hebben weer lekker in het zonnetje gezeten, we hebben een stuk gefietst en ‘s avonds hebben we Carcassonne gespeeld en nog een keer erg lekker gegeten. Vandaag was er van het lekkere warme weer trouwens niks meer te merken, want het heeft de hele dag flink gesneeuwd. De faculteit stuurde iedereen voor tienen al naar huis, en de hele universiteit ging om drie uur ’s middags dicht. Daar heb ik me maar niet aan gehouden, want dan ging ik mijn werk niet afkrijgen, haha! Er ligt nu iets van vijftien centimeter sneeuw en het ziet er dus heel wat winterser uit dan een paar dagen geleden!

En oh ja, we hebben ook eindelijk onze langverwachte vakantie geboekt! Eigenlijk hadden we in maart al willen gaan maar toen kon ik niet weg van mijn werk, en in november kwam de Green Card ertussen. Maar nu kon het dus, en gaan we overmorgen twee-en-een-halve week naar Hawai'i! We hebben in Waikoloa op the big island een condo op een golfbaan gehuurd en een autootje zodat we het eiland en de vulkanen kunnen bekijken. We gaan zaterdagmorgen weg (overmorgen al!) en we vliegen al om kwart voor negen, dus dat wordt een kort nachtje morgen. Slapen doen we wel in het vliegtuig, we hebben er erg veel zin in om weg te gaan!