Na drukte komt kamperen

Juist, ik zal nog eens schrijven dat het lijkt alsof alles precies voor de deadline af gaat komen! Vlak voordat de proposals ingediend moesten worden kwam Danko er namelijk achter dat de accountant een fout gemaakt had bij het berekenen van de overheadkosten, en dus waren de budgetten voor alle proposals niet goed. Niet alleen moet je de bedragen dan aanpassen, maar alle universiteiten die als onderzoekspartner op de proposals staan moeten de budgetten dan ook opnieuw goedkeuren – iets dat normaal gesproken wel een paar dagen kan duren, maar zoveel tijd was er niet. Oftewel: stress! Het hielp ook niet dat de manier waarop de proposals ingediend moeten worden nogal bewerkelijk en onhandig is (een grote PDF met achttien formulieren waarin je ook nog weer documenten moet invoegen) en dat het internet in het hotel in Scheveningen ook niet altijd even snel was. Het waren uiteindelijk een paar lange nachten, maar uiteindelijk was alles ingestuurd net een uur voor de deadline. Pfoe! Het duurt nu tot ergens in januari voordat ze laten weten of je geld gaat krijgen of niet, en dat is volgens Danko maar goed ook. Stel dat je niks zou krijgen, dan ben je tegen die tijd tenminste weer een beetje vergeten wat voor hel het was om alles op tijd af te krijgen!

Daarna moest Danko nog twee praatjes geven en op vrijdag zijn rijbewijs gaan ophalen. Tenminste, dat was de bedoeling. Ria kwam er op donderdag namelijk toevallig achter dat het gemeentehuis helemaal niet open zou zijn op vrijdag, en dat was de enige dag dat Danko tijd had om daarvoor naar Denekamp te gaan! Het had even wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk mocht hij dan toch langskomen om zijn nieuwe pasje op te halen.

Na een week werken en veel fietsen had ik zin om op zaterdag te gaan motorrijden. Van tevoren had ik bedacht dat ik wel via de Peak to Peak naar Idaho Springs kon gaan, maar dat was niet zo handig als ik ‘s ochtends nog wat dingen wilde doen en rond tien uur ‘s avonds Nederlandse tijd binnen bereik van een telefoonpaal wilde zijn. Uiteindelijk ben ik via Lyons naar Estes Park gereden, en als je van de weg in die richting rijdt zijn er een paar stukken met een extra rijbaan waar je heerlijk het langzamere verkeer voorbij kunt scheuren – heu, ik bedoel natuurlijk netjes kunt inhalen :-D. Eenmaal in Estes Park was het een drukte van jewelste en heeft het wel een kwartier geduurd voordat ik eindelijk door het stoplicht heen was. Er was namelijk een herfstfestival met de bijbehorende drukte! Gelukkig is het meestal niet zo moeilijk om een motor ergens te parkeren, en ik had me net met iets te drinken en te eten op het terras bij de Starbucks geïnstalleerd toen Danko opbelde. Precies goed getimed! Na even kletsen ben ik met mijn neus in de reisgids voor Florida gedoken. Het duurt nog maar twee weken voordat we naar Orlando gaan voor de uitreiking van de R&D 100-prijs en ik moest nog bedenken waar we in het weekend daarna naartoe zouden gaan. Ondertussen heeft Danko een hotel geboekt in South Beach in Miami (de Art Deco en uitgaanswijk) en dan gaan we dit weekend weleens bedenken wat we daar dan willen gaan doen. Het zou leuk geweest zijn als we naar de Keys hadden gekund om een beetje rond te kijken en te snorkelen, maar dat is niet erg haalbaar als je drie dagen de tijd hebt en niet voortdurend in de auto wilt zitten. In ieder geval kunnen we bij ons hotel naar het strand!

Toen ik wel een beetje was uitgelezen ben ik via de Peak to Peak en Nederland weer teruggereden naar Boulder. En het was precies het goede weekend om door de bergen te rijden, want alle aspen zijn aan het verkleuren. Het was precies op het punt dat de blaadjes van gewoon groen tot knalgeel gaan, maar er nog geen bomen zijn die het blad al hebben laten vallen. Een heel mooi gezicht! Het was dus ook maar goed dat ik de batterij van ons oude fototoestel had opgeladen zodat ik foto’s kon maken, maar op één of andere manier waren er een heleboel toch niet zo heel goed gelukt. Maar goed dus dat ik er een heleboel gemaakt had!

En zondag was het dan eindelijk tijd om naar het vliegveld te gaan en Danko op te halen! Achteraf gezien gaan twee weken dan toch wel snel, maar het is toch veel fijner om niet alleen thuis of ergens in een hotel te zitten! We waren net op tijd thuis om nog even met een drankje buiten te kunnen zitten en daarna hebben we ons met een zelfgemaakte pizza voor de televisie geïnstalleerd :-).

Maandag en dinsdag ging het alleen wel vrolijk verder met de werkdrukte, want dinsdag was er weer een proposaldeadline. Gelukkig was het er nu maar één, en niet vier! Op woensdag had Danko dus eindelijk weer eens tijd om een lang stuk te fietsen, en zijn we naar Ward gegaan. We waren allebei niet zo heel erg fris en fruitig, en dan is het toch best een eind! We waren net op tijd boven om nog even op het terras te zitten (natuurlijk met een ijsje!) en net voor het donker begon te worden waren we weer thuis. Vandaag zijn we een rondje gaan mountainbiken bij Heil Ranch, en we hebben besloten dat dat wel de laatste keer was. Het paadje is met verloop van tijd zo rotsig geworden dat hele stukken nou niet meer echt leuk zijn om te fietsen. Maar het was wel lekker om even een frisse neus te halen! We konden in het bos om ons heen bronstige herten horen en toen we weer naar huis reden zagen we een groep van wel twintig kalkoenen lopen, toen was het wel jammer dat we geen fototoestel bij ons hadden. We weten ook gelijk waarom één van de paadjes het 'wild turkey trail' heet!

En nu hebben we na alle proposaldrukte eindelijk weer eens tijd om te gaan kamperen! We hebben morgen en maandag vrij genomen, een camping in Moab gereserveerd, en dan hebben we een paar dagen lekker de tijd om te mountainbiken en een beetje bij te komen van alle drukte :-).