One happy island

Ondertussen zijn we gewoon alweer meer dan een week op Aruba, de tijd vliegt! Het is een grappige combinatie van tropisch eiland en allerlei Nederlandse dingetjes. Dezelfde soort borden op het vliegveld als op Schiphol, Nederlandse verkeersborden, bushokjes en stoplichten – wat een apart gezicht is met palmbomen ernaast! – allerlei Nederlands lekkers in de supermarkt en in sommige restaurants, en gistermiddag een rij mensen voor het kraampje met oliebollen bij dezelfde supermarkt. Danko wilde er geen, maar ik heb voor één gulden en tien cent een oliebol met rozijnen en poedersuiker gekocht, mmm!

De heenreis vorige week via Atlanta was prima, vooral het eerste stuk, want we kregen een upgrade naar business class. We mochten dus lekker voorin zitten, drankjes drinken uit echte glazen, en we kregen avondeten van echt servies. Vooral dat laatste was wel fijn, want zo konden we in Atlanta direct naar ons hotel en naar bed, want we moesten vroeg op om verder te vliegen naar Aruba. Voor die vlucht stonden we als laatste en één-na-laatste op de upgradelijst, dus geen upgrade voor ons, maar we hadden überhaupt al niet verwacht dat ze zo’n lijst zouden hebben voor een internationale vlucht.

Eenmaal op Aruba zijn we als eerste onze huurauto gaan ophalen – wat een ding! Het waarschuwingslampje voor de handrem is standaard aan, de remmen zijn niet meer dat wat ze ooit waren, één zijkant is al eens overgespoten, en als je door een flinke laag water rijdt omdat het even daarvoor gestortregend heeft is er één of andere snaar die begint te piepen. Met afstand de alleroudste huurauto ooit, met als voordeel dat het in ieder geval niet uitmaakt dat er ondertussen overal zand in ligt!

Nadat we gevonden hadden waar we moesten inchecken in ons hotel zijn we even wat boodschappen gaan doen, en daarna was er nog net genoeg tijd om heel even in zee te gaan zwemmen voordat het donker begon te worden. En dat zwemmen hebben we tot nu toe bijna elke dag volgehouden. Het eiland is klein genoeg dat je nadat je lekker lang over je ontbijt gedaan hebt ’s ochtends hier en daar eens iets kunt gaan bekijken, en dan nog meer dan genoeg tijd overhoudt om de rest van de dag lekker te snorkelen en daarna op het strand een drankje te drinken. Het eiland is ook klein genoeg dat niet alle bezienswaardigheden even bezienswaardig zijn, maar dat kan natuurlijk ook aan ons liggen, haha! Wat we wel een beetje gek vonden was de uitvoerige lijst met instructies op onze kamer met dingen die je wel en niet moet doen in verband met je eigen veiligheid. We hebben helemaal geen rare dingen gezien (behalve een paar kamikazepiloten op de weg), maar toch geeft het een beetje een raar gevoel, al die waarschuwingen. Dat, en het feit dat er aan onze kant van het hotel altijd een bewaker rondloopt en we dat wel op meer plekken gezien hebben. Blijkbaar is het nodig?

We hebben onze eerste volle dag op Aruba gebruikt om lekker te gaan snorkelen bij Boca Catalina, en daar stikte het gewoonweg van de vissen, erg gaaf! Er was alleen bijna geen levend koraal, net zoals bij Baby Beach waar we de volgende dag naartoe gegaan zijn. Baby Beach is op het zuidelijkste puntje van het eiland, en hoe verder je van Oranjestad af komt, hoe meer je aan de huizen kunt zien dat veel mensen het niet erg breed hebben. Het viel ons ook op dat bijna alle supermarkten Chinees zijn, er een heleboel huizen en andere gebouwen in aanbouw zijn die nooit zijn afgebouwd, en er behoorlijk veel straathonden rondlopen. En we hebben ondertussen geleerd dat je daarvoor moet oppassen, want er was er eentje die graag een hap uit onze auto wilde nemen en die we maar net konden ontwijken!

We zijn ook de noordkant van het eiland een beetje gaan bekijken, tenminste daar waar we konden komen met onze gewone auto. De zuidkant heeft alle stranden en goede wegen (en zo’n beetje alle toeristen), en de noorkust is woest, ongeschikt om te zwemmen, en niet al te toegankelijk zonder vierwielaandrijving. We zijn eerst een keer op een ochtend richting de goudsmelterij bij Bushiribana gereden. Onderweg hebben we de rotsen bij Casibari bekeken, een paar hele grote keien die opeens midden in het landschap liggen. We waren van plan om via de rotsformatie bij Ayo terug te rijden, maar nadat we brood hadden gegeten wilden we liever gaan zwemmen en dus zijn we naar Arashi Beach gegaan. En daar was het een stuk leuker snorkelen! Er waren namelijk stukjes levend koraal, groene pijpen, oranje behaard, blauwe gedeeltes en ook stukjes paars en roze koraal, en met de nodige vissen om achteraan te zwemmen, dus dat was leuk! Toen we na het zwemmen zaten op te drogen hebben we lekker zitten kijken naar een stel pelikanen dat aan het vissen was. Het lijkt net alsof ze zich lukraak uit de lucht laten vallen en dat was erg grappig om te zien!

De volgende dag zijn we naar het Arikok National Park gegaan. In dat park ligt de hoogste ‘berg’ van het eiland, maar daar ging alleen een voor ons ongeschikte zandweg naartoe. We hebben het natuurlijk toch wel even geprobeerd, maar inderdaad was die weg voor een gewone auto niet te doen! We hebben dus de gewone weg door het park genomen, door de heuvels vol met cactussen. De kust hier was nog weer iets ruiger dan waar we al geweest waren, en middenin het park is een grot waar je een stuk doorheen kunt lopen, met een paar gaten in het dak zodat je ook kunt zien wat je doet. Het gaafste aan het park vonden we allebei de windmolens waar de weg op een gegeven moment vlak langs gaat. Zonder enige hekken, en dus zijn we even gestopt om zo’n ding eens van dichtbij te bekijken. En dat is best wel imposant als je er recht onder staat!

Op vrijdag zijn we naar de vuurtoren gereden die op het noordelijkste puntje van het eiland staat. We hebben er een foto van genomen en daarna zijn we gaan zwemmen. We wilden nog wel wat meer snorkelen bij Arashi Beach, maar het waaide zo hard dat het water daar veel te wild voor was. Niet geschikt om te snorkelen, maar wel leuk om in te zwemmen!

Eergisteren waren we van plan om eens een beetje rond te lopen in Oranjestad, want behalve het stukje rond de haven (waar de doorgaande weg is) hadden we er nog niks van gezien. Op een paar plekken staan gebouwen die er een beetje uitzien als Amsterdamse grachtenpanden, maar dan in felle kleuren, en dat is wel een grappig gezicht! We hebben tussen de buien door snel een paar foto’s gemaakt, want het was de regenachtigste dag die we hebben gehad. We hebben elke dag wel minstens één buitje gehad, maar nu kwamen er een paar flinke hoosbuien langs. En dan van het soort dat er op sommige plekken zoveel water op straat staat dat je niet meer kunt zien waar de weg nou precies loopt, dat was ook weer een hele nieuwe ervaring, haha! Gelukkig klaart het na zo’n regenbui ook weer snel op, en dus gingen we naar het strand terwijl het nog aan het stortregenen was.

Gisteren zijn we naar Alto Vista gereden om het kerkje daar te bekijken, en dat ging op dezelfde manier als bij de vuurtoren. Even in de auto, even rondkijken, en daarna naar het strand. Deze keer weer naar Boca Catalina, want er waren nog steeds teveel golven om bij Arashi Beach te kunnen snorkelen. Het water was hier ook wel een beetje troebel, maar er viel nog genoeg te zien! Het is gewoon zo apart als je midden tussen honderden vissen zwemt, die zich niet al teveel van je aantrekken!

Vandaag hebben we een poging gedaan om naar de top van Mt. Jamanota te rijden, want Danko had op de kaart een weggetje gevonden dat daarheen ging. En dat weggetje was er ook wel, alleen was er ook een bord en een ketting om duidelijk te maken dat dat niet mocht. Oftewel, einde expeditie! We zijn dus omgedraaid en naar het strand gegaan. We hebben een heel eind gezwommen, want aan de ene kant van Arashi Beach was het veel te zanderig in het water, en voordat je bij Boca Catalina bent, ben je alweer een stuk verder.

En morgen is het alweer onze laatste volle dag hier! Het plan is om lekker de hele dag naar het strand te gaan, want dat is voorlopig weer even de laatste keer dat dat kan. Plannen voor het avondeten hebben we ook al, want we hebben een restaurantje ontdekt waar ze op dinsdagen een ‘dare to eat Dutch’-menu hebben: erwtensoep, stamppot en appeltaart toe. Het is er hier wel helemaal het weer niet voor, maar dat maakt niet uit! Woensdagmiddag vliegen we weer naar huis (we hebben al bevestiging dat we voor de hele reis ge-upgrade zijn :-D), en een paar dagen later is het dan ineens Kerstmis, gek is dat! Er hangt hier ook wel her en der versiering, maar een kerstgevoel krijg je er niet bij, zo tussen de palmbomen op het volgens de nummerborden 'one happy island'!