Fietsweer

Twee weken geleden is bij ons de zomertijd al ingegaan en sinds we de klok verzet hebben, hebben we echt gewoon al lenteweer gehad, en dat in maart! Alles is nu al groen aan het worden en sommige bomen en struiken zijn zelfs al aan het bloeien. Het is meestal al warm genoeg om lekker buiten ontbijten, ‘s middags buiten brood te eten en er is lekker veel tijd om veel te fietsen nu het weer een stuk langer licht is. En dat komt goed uit, want ik had me ingeschreven voor de Strava/Specialized challenge. Strava is een app voor de telefoon waarmee je je fietstochten kunt volgen met GPS, en die hadden als uitdaging om van half maart tot eind april drie keer zoveel meters te klimmen als ze doen in de voorjaarsklassiekers, ofwel 32.1 kilometer hoogteverschil. Dat leek me tamelijk onhaalbaar en wel grappig, dus ik begon eraan met de instelling “ik zie wel hoe ver ik kom”. Alleen ben ik er erg slecht in om dat soort dingen maar half te doen, dus nu is het mijn doel om het ook daadwerkelijk uit te fietsen. Tot nu toe loop ik voor op wat je gemiddeld zou moeten doen om het te halen, en denkt Danko dat ik een beetje gek ben geworden, haha!

Twee weken geleden zijn we op zaterdag naar Ward gefietst, dat is volgens mij het vroegste ooit dat we dat gedaan hebben. Ergens onderweg zagen we een racefiets aan de kant van de weg staan, dus keken we rond waar de eigenaar dan was gebleven. Nou, die zat letterlijk heel open en bloot een stukje verderop, want je verstoppen achter een paar kale boompjes werkt natuurlijk niet zo goed! En toen iemand op dezelfde soort fiets ons een poosje later kwam inhalen en die persoon maar één sok aanhad wisten we wel genoeg. Gatsie! (Wat kunnen we hier van opsteken: als je dan per se de bosjes in moet vluchten, zet je fiets dan aan de andere kant van de weg, haha!) Het was heel erg lekker weer en bovenaan hebben we heerlijk een half uur in de zon op het terras gezeten voor we weer naar huis gefietst zijn. Voor de zondag erna was er niet zulk mooi weer voorspeld, maar we waren vroeg genoeg op weg gegaan naar Gold Hill om het vieze weer voor te blijven :-). Vorige week kwam ik onderweg nog iets aparts tegen, namelijk iemand die zijn hele drumstel naar Lefthand Canyon had meegenomen en daar achter een rots en naast het beekje lekker zat te drummen. Ik dacht eerst dat iemand gewoon een radio erg hard aan had staan, maar dat was het dus niet!

Afgelopen weekend hebben we het tochtje naar Gold Hill nog een keer herhaald, maar nu via Sunshine Canyon in plaats van Fourmile Canyon en dat is een stuk steiler! Eergisteren heb ik Flagstaff van twee kanten gefietst en met nog flink wat fietsen door de week ben ik nu op 11619 meter hoogteverschil. Het enige minpuntje is dat je met zoveel klimmen wel snel in herhaling valt (en ik fiets nu ook meer dan dubbel zoveel dan gewoon), maar we hebben ook al dingen gefietst die we nog niet eerder gedaan hadden. Zo kom je dus nog eens ergens, haha!

Ik loop ondertussen iets meer dan twee kilometer voor op schema en dat komt goed uit, want er komen nog een aantal dagen waarop ik geen tijd ga hebben om te fietsen. Ten eerste is het nog maar maart, en het kan dus maar zo dat we nog een sneeuwstorm over ons heenkrijgen (daar moeten we niet aan denken, maar goed). En twee weken geleden zag Danko toevallig dat tickets naar en hotels in Las Vegas met Pasen ongeveer de helft goedkoper waren dan normaal, en daar hebben we gebruik van gemaakt! Ik twijfelde wel even, maar Danko vond dat ik dat met een paar uur werken voor het bedrijf alweer terug verdiend heb en dat het dus best kon, en dus gaan we volgende week een lang weekendje weg! We hebben een kamer geboekt in het Vdara casino in het nieuw City Center gebouw, lekker in het midden van de strip en met (volgens de foto’s) een mooi zwembad. Even lekker een paar dagen luieren, en we hebben er erg veel zin in!

Ondertussen is onze overbuurvrouw ook bevallen van de drieling. Vorige week woensdag was de geplande keizersnee, en de dokters hadden in dertig jaar nog maar twee andere drielingen gezien die zo gezond waren als deze kindjes! Ze liggen niet in een couveuse of aan een apparaat, en het kan zijn dat ze dit weekend al naar huis mogen. Elke keer als Keith buiten is komen er direct mensen aan om te vragen hoe het met Michelle en de baby'tjes gaat, iedereen leeft heel erg mee. Het is ook wel bijzonder om dat zo van een afstandje mee te maken!

Voor we naar Las Vegas gaan moet Danko morgen tot en met vrijdag eerst nog 'even' naar het Magnet Lab in Florida voor een meeting waar hij ook een praatje moet geven. Twee dagen nadat we terug zijn uit Las Vegas moet hij naar Ohio voor de kick-of meeting voor het Air Force contract (met ook weer een praatje) en ondertussen is ook de volgende ronde proposals begonnen. Het mooie daaraan is dat waar Danko vorig jaar nog zelf mensen moest zoeken om samen iets mee te schrijven, nu iedereen aan hem komt vragen of hij ook aan hun proposal wil meewerken, en dat is toch wel erg leuk! Het grote voordeel is dan andere mensen nu het meeste werk aan die proposals hebben en Danko ze alleen maar hoeft door te lezen in plaats van ze helemaal zelf te moeten schrijven, en dat is een hele verbetering! En aan het eind van april moet Danko naar Karlsruhe om een experiment te doen, en daarna heeft hij ook afgesproken om op de UT langs te gaan en een praatje te geven. Aan werkreizen is er de komende maand dus geen gebrek.. Het leuke aan de reis naar Karlsruhe is dat ik tijd had om na te komen zodat we begin mei een weekje vakantie kunnen houden in Duitsland en Nederland. De laatste keer dat we samen in Nederland waren was eind 2009, dus we hebben er erg veel zin in!