Goud smaakt naar niks

Twee weken geleden belde Danko mij op vrijdagmiddag het werk op met de mededeling dat ik maar een tafel moest reserveren bij de Greenbriar Inn, een luxe restaurant net iets te noorden van Boulder, want... er was geld voor zijn high energy physics proposal!! Het kwam niet helemaal als een verrrassing, want een paar dagen eerder vroeg de program manager van dat programma of Danko een kabel voor hem kon maken zodat hij die kon laten zien aan zijn directeur, en drie dagen nadat Danko de kabel verstuurd had kwam het geld. Het politieke gedeelte bij het schrijven van proposals is minstens net zo belangrijk als de dingen die je wilt gaan doen! Dit proposal is niet voor het bedrijf, maar gaat via de universiteit, en het is in dit geval een basisprogramma: je krijgt dan voor drie jaar een bepaald bedrag om dingen mee op te zetten, dus dat is erg gaaf! Het is niet het hele bedrag dat Danko aangevraagd had, maar $150.000 per jaar is toch wel mooi genoeg voor Danko om zichzelf voor ongeveer de helft van de tijd van te betalen gedurende die tijd, en dat moest natuurlijk gevierd worden!

Toen we bij het restaurant aankwamen waren er nog niet veel mensen, en we kregen een tafeltje waar we rustig met z’n tweeën konden zitten. Volgens de ober hadden ze een aantal wijnen sterk in de aanbieding die juist op hun hoogtepunt waren. Wij zijn toch al niet van die wijnkenners, en het is maar wat je onder aanbieding verstaat, haha! We hebben ieder dus een glas wijn besteld en zijn daarna eens door de menukaart gaan kijken. Toevallig was er die avond een speciaal menu voor een vaste prijs waarvan een deel van de opbrengst naar de honkbalclub van Lyons zou gaan, maar je kon ook van de hele kaart bestellen waardoor je meer keus had. Er stond van allerlei lekkers op, maar we hadden allebei al snel precies hetzelfde uitgezocht, haha! Danko moest mij wel even overtuigen dat het heel af en toe niet erg is als eten duur is, en daarna hebben we eend in een knapperig korstje besteld als voorgerecht, beef Wellington als hoofdgerecht, en een chocoladetaartje als toetje. Toen ik tegen de ober zei welk hoofdgerecht ik graag wilde vroeg hij of ik wel wist dat dat geen onderdeel was van het speciale menu, dat was wel grappig. Blijkbaar zien we er niet uit als de gemiddelde mensen die daar komen eten en vond hij dat hij even moest waarschuwen, haha! Als amuse kregen we eendenpaté met toastjes (lekker!!) en daarna hebben we echt ontzettend lekker gegeten. Tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht kregen we een heel klein bolletje mango-ijs met een framboos er bovenop, en ons toetje was zowaar gegarneerd met bladgoud! Het was voor ons allebei de eerste keer dat we dat gegeten hebben, en het schoot me te binnen dat er wel betere bestemmingen voor goud zijn dan het op te eten. Het smaakt in ieder geval nergens naar, maar het zag er wel mooi uit!

De zaterdag erna was het lekker weer en zijn we allebei een stuk(je) gaan fietsen en op zondag zijn we naar Keystone gereden om een ‘weekendje’ te gaan skiën. Eigenlijk hadden we op zaterdag en zondag willen gaan, maar motelkamers waren stukken goedkoper voor zondagnacht, dus het was een makkelijke beslissing om dan een dag later te gaan! We hebben eerst uitgeslapen en tegen het middaguur zijn we eens op weg gegaan. Het voordeel: helemaal geen verkeer op de snelweg! In de andere richting stond al een lange file van mensen die al weer op weg naar huis waren, al om half twee in de middag! Uiteindelijk hebben we maar iets van anderhalf uur geskied, want de sneeuw was hard en werd aan het eind van de middag ijzig. We hadden Keystone juist uitgekozen omdat de liften daar later dicht gaan, maar daar hebben we dus geen gebruik van gemaakt. In plaats daarvan zijn we snel even gaan douchen en eten, want we hadden meer zin om naar de film te gaan dan om nog langer te skiën. Na de film heeft Danko in een slijterij nog een biertje gekocht om samen op de motelkamer op te drinken, alleen had hij niet gezien dat hij een gerookt biertje te pakken had. Het smaakte ook een beetje naar spek, een beetje vreemd, en toch niet erg voor herhaling vatbaar, haha!

Op maandag hebben we geen poging gedaan om het ontbijt in het motel te halen, maar zijn we pas een stuk later gaan brunchen bij de Village Inn ernaast (een soort diner waar je de hele dag ontbijt kunt eten). We hebben ons tegoed gedaan aan roerei, pancakes en gebakken spek. Op zijn tijd (heel af en toe!) erg lekker! We hadden ook fruit besteld, maar in plaats daarvan kregen we in eerste instantie French toast, later aangevuld met de helft van het missende fruit. De serveerster kon haar eigen handschrift niet meer lezen en omdat French Toast langer duurt om te maken dan Fresh Fruit had ze dat maar tegen de keuken gezegd. Ik kreeg ook niet direct heet water voor de thee, maar alles gaat in zo’n restaurant in zo’n gemoedelijke sfeer dat dat niks uit maakt. We hebben er dan ook lekker een poos gezeten en ondertussen Ad opgebeld om hem met zijn verjaardag te feliciteren. Het was ook gewoon al een jaar geleden dat ik in Nederland was, dat is zo snel gegaan!
Het was dus ook allang middag voordat we in Copper op de piste stonden, en dat was echt stukken beter en leuker dan de dag ervoor! En hartstikke rustig, dat is echt zo’n voordeel van door de week skiën! We hebben aan één stuk door geskied totdat de liften dichtgingen, en tegen die tijd had ik al mijn energie helemaal opgebruikt, haha! We zijn bij een koffiezaakje even neergeploft voor koffie met een muffin, en daarna zijn we weer naar huis gereden.

Verder hebben we ons vorige week door een grote berg administratie voor het bedrijf heengewerkt: operating agreements en vergaderingsnotulen en een hele stapel bonnetjes en de website aanpassen en allerlei formulieren en documenten om onszelf salaris te kunnen betalen. Gelukkig loopt de praktische kant daarvan via de accountant zodat we ons niet druk hoeven te maken over de bijbehorende belastingen en allerlei regelgevingen waar we niks vanaf weten. We zijn allebei blij dat we dat gehad hebben, want het voelde wel alsof we een paar keer het wiel opnieuw uit moesten vinden!

Vorig weekend was het koud en stormachtig, en dat was dus wel een goed moment om onze verwarmde motorkleren te gaan uitproberen. Het was toch wel gek om met het koude weer buiten niks warmers aan te trekken dan een t-shirt, en een jas met voering! Maar de verwarming in je jas en handschoenen is echt gewoon heerlijk! Het waaide heel hard, en wij hadden het gewoon lekker warm! We waren van plan om in Lyons koffie te gaan drinken, maar daar was de koffiezaak al gesloten. In plaats daarvan hebben we er in Boulder één uitgezocht en hebben we daar een poosje lekker gezeten. En niet om op te warmen, want we hadden het niet koud! We zeiden al tegen elkaar dat die verwarming toch wel erg lekker geweest zou zijn op ons tripje naar Cañon City anderhalf jaar geleden, want toen hebben we het heel koud gehad.

En van koud ging het naar warm aan het begin van deze week, en dinsdag was het gewoon twintig graden! Dat was wel heel erg lekker zo begin maart, en we zijn dan ook een lekker stuk wezen fietsen, in korte mouwen en een korte broek! Stukken beter dan kou, zo’n lekker zonnetje!
Gisteren kwam de temperatuur niet erg ver boven het vriespunt uit, en zijn we een dagje gaan skiën. Hoe verder we de bergen in reden hoe beter het weer werd, en in Keystone was het gewoon zonnig het eerste gedeelte van de middag. We waren nu ook op tijd om naar de tweede berg te gaan (daar waren we de vorige keer te laat voor) en Danko heeft toen zijn snelheidsrecord verbroken. We hebben een app op de telefoon waarmee je dat soort dingen kunt meten, en Danko had als hoogste snelheid maar liefst 100,6 kilometer per uur! :shock: Na een poosje werd het bewolkt door de sneeuwbui die eraan kwam, en aan het eind van de dag had ik het gevoel dat ik twee dagen geskied had. Eén dag waarop het zonnig was en de sneeuw nogal hard, en (nadat we even iets warms gedronken hadden) één dag waarop het sneeuwde en de sneeuw nogal vreemd was. Of het nou lag aan de natte sneeuw of aan onze ski’s die wel weer eens wat wax kunnen gebruiken weten we niet, maar op sommige plekken kon je leuk hard omlaag skiën en op andere plekken stond je ineens ongeveer stil en kwam je nauwelijks vooruit. Een hele vreemde gewaarwording!