Road trippin' Alaska

Op de dag dat ik naar Alaska vertrok had ik de hele dag vrij. Toen Danko het ticket voor mij boekte was het idee dat ik die dag nog kon werken omdat ik pas om tien voor half elf ’s avonds zou vertrekken, maar toen ik op mijn werk aangekondigd had dat ik op vakantie ging had ik alleen gekeken op welke dag ik wegging, en niet hoe laat. In ieder geval kwam het wel goed uit, want ik ben de hele dag bezig geweest met van alles en nog wat! Er waren nog wat bedrijfsdingen die moesten gebeuren voordat ik wegging (iemand inhuren...) en van die dingen als een koffer inpakken en nog snel eventjes fietsen.

Ik had de luxe van een directe vlucht naar Anchorage, en de nog grotere luxe van een Eerste Klas-ticket! Ik mocht dus op het vliegveld door de korste rijen (niet dat dat op die tijd van de dag enig verschil maakt!), als eerste instappen, en ik heb onderweg in mijn grote-stoel-met-meer-dan-genoeg beenruimte ook nog best wat weten te slapen.
Eenmaal in Anchorage was ik heel snel van het vliegveld bij het hotel, waar ik Danko uit bed gebeld heb en we daarna snel verder zijn gaan slapen. Het vreemde was dat het zelfs om twee uur ’s nachts niet donker was, alleen maar een beetje schemerig!

Op vrijdag heb ik lang uitgeslapen en hebben we als lunch een broodje rendierworst gegeten. Daarna zijn we wat boodschappen gaan doen voor onze road trip rondom Anchorage, heeft Danko nog een hele mooie verrekijker gekocht voor alle wilde beesten die we hoopten te zien, en zijn we vertrokken richting het noorden. Er loopt maar één weg tussen Anchorage en Fairbanks, met ongeveer halverwege onze eerste bestemming: Denali National Park. De weg loopt tussen de bergen door met een heleboel mooie uitzichten, en op een gegeven moment zie je dan Denali boven de wolken uitsteken, die berg is zó hoog! Tegen de tijd dat we bij ons ‘hotel’ aankwamen hadden we al een paar rendieren gezien, en hadden we ook onze eerste muggebulten opgelopen.
Ons onderkomen was de eerste van een aantal cabins die we gereserveerd hadden, en dat vond ik toch wel erg leuk, zo’n eigen gebouwtje, hoe klein dan ook! We zijn nog even ergens iets warm gaan eten en toen het volgens de klok tijd was om te gaan slapen hebben we dat maar gedaan, want de volgende dag stond de wekker om zeven uur. Dan hadden we precies tijd genoeg om spullen te pakken, brood te smeren voor de hele dag en naar het park te rijden en in te checken voor de shuttlebus.
Men heeft ooit besloten om geen auto’s in het park toe te staan zodat het wild zou blijven, en als je er dus iets van wilt zien dan gaat dat per groene schoolbus. We hadden een praatgrage chauffeur die van alles over het park verteld heeft, en regelmatig werd er gestopt zodat je foto’s kon maken en af en toe even de benen kon strekken. In het geval van een beest kon je ‘stop!’ roepen, alleen dat gebeurde wat minder vaak dan we gehoopt hadden, waarschijnlijk vanwege het ongewoon warme weer. Het was namelijk ver in de twintig graden en dat al een paar weken lang. Dat is goed voor de uitzichten, maar niet voor het zien van wild! In ieder geval hebben we toch nog een paar Dalls-schapen gezien, drie rendieren en twee elanden, waarvan eentje twee keer. En natuurlijk een heleboel mooie uitzichten!
Aan het begin van de weg door het park zijn er dennenbossen, en hoe verder je komt, hoe meer open het landschap wordt, totdat je een geweldig uitzicht hebt op Denali. Halverwege het park wilde Danko liever een stuk gaan wandelen dan de hele dag in de bus te zitten, terwijl ik wel graag tot het einde van de weg wilde om Wonder Lake te zien. En dus hebben we dat allebei gedaan :-). Danko is vanaf het Eielson Visitor Center een stuk een berg op- en afgelopen en ik heb nog wat langer in de bus gezeten en behalve de elanden en het meer de meeste muggen ooit gezien. Echt, ik was zo blij dat ik handschoenen en een muggennet had, want anders werd je gewoon levend opgegeten! Een heleboel mensen stonden wel met muggenspray te spuiten, maar dat hielp helemaal niks. Het uitzicht was mooi, en daar kon ik gelukkig van genieten zonder als een gek om me heen te staan meppen!
Na een lange dag, want de hele trip het park in duurde ongeveer twaalf uur, waren we nog vroeg genoeg terug om ergens warm te kunnen eten in plaats van ons avondeten te doen in de bus met onze boterhammen, en dat was eigenlijk wel zo prettig!

De volgende dag zijn we teruggereden richting Anchorage, hebben we de Hatcher Pass gereden tot het punt dat die nog afgesloten was en hebben we overnacht in een hele mooie cabin Wasilla. Het was eigenlijk de bedoeling geweest om daar twee nachten te blijven, alleen hadden we op één of andere manier maar één nacht geboekt. Helaas voor ons waren ze verder al vol, maar gelukkig vonden we dichtbij een andere bed and breakfast waar ze nog voor een nacht plaats voor ons hadden! Daar hadden we de helft van een trailer tot onze beschikking, met daarbij een uitgebreid ontbijt en zelfs een paar verse bloemetjes op de keukentafel :-). Die dag hebben we een heel stuk van de Glenn Highway gereden, en dat was qua landschap weer heel anders! De hele weg loopt langs de Matanuska River, een leuk kronkelig weggetje met de mooiste uitzichten op de bergen aan beide kanten ervan. De rivier ontstaat aan het eind van een gletsjer, en daar hebben we een gletsjerwandeling gemaakt, met stijgijzers en al! Dat was echt hartstikke leuk om te doen, en we hadden het geluk dat de andere mensen die die wandeling deden ook wel sportief waren, waardoor we volgens mij verder gelopen hebben dan ze normaal doen bij de hike van anderhalf uur.

Op dinsdag hebben we een flink eind gereden totaan Homer, op het zuidelijkste puntje van het Kenai schiereiland. Na Anchorage reden we eerst een stuk langs de Turnagain Arm, waar het op dat moment uitgaand tij was. En dat was een heel apart gezicht, want het water stroomde eruit alsof iemand de stop uit een badkuip getrokken had! Na de Turnagain Pass volgde de weg een heel stuk de Kenai River, met het meest groene water dat ik ooit gezien heb. Een heel cool gezicht vond ik dat! Net zoals alle meertjes tussen de nog een beetje besneeuwde bergen, en de grote hoeveelheden bloemen overal. We hebben de hele dag gehoopt op een beer, maar die hebben we niet gezien. Of niet opgemerkt misschien, dat kan natuurlijk ook! Nadat we de bergen over waren ging de weg verder langs de kust en werd het ook wat groener om ons heen.
In Ninilchik zijn we gestopt om de Russisch-Orthodoxe kerk te bekijken, waarvan we verwachtten dat die van die mooie uivormige torentjes zou hebben. Daar zijn we snel weer omgedraaid vanwege het gebrek aan dat soort torentjes, maar in het plaatsje zelf hebben we wel van heel dichtbij een paar heel grote golden eagles gezien, dat was echt zo’n gaaf gezicht! Danko heeft er een heleboel foto’s van gemaakt, en ik heb me over de verrekijker ontfermd om ze eens van heel dichtbij te bekijken :-). Vanaf waar we stonden hadden we ook een heel mooi uitzicht op de twee hoogste pieken van het Chigmitgebergte. Er hing wel een beetje een regenwolk voor, want die dag was de eerste een beetje bewolkte dag, maar daar was het uitzicht niet minder mooi om!
Vanaf Ninilchik was het nog een klein uurtje rijden aar Homer. Dat had iets sneller gekund als er niet zoveel zeer-langzaam-rijdende campers waren geweest, maar ach, dan hadden we ook langer de tijd om van het uitzicht te genieten zeg maar.
In Homer hadden we een bed and breakfast geboekt met een million dollar view over de Kachemakbaai, dat was de beste plek van de hele vakantie! Een super uitzicht, mooi weer, en een heel appartement voor onszelf :-). En hier zagen we ook onze eerste bald eagles! Hier had ik wel langer willen blijven dan één dag, maar voor de volgende dag hadden we Seward op de planning staan. We zijn wel ’s ochtends nog even over het strand wezen lopen waar we levende kokkels gezien hebben en daarna zijn we nog even bij de Time Bandit-winkel naar binnen geweest. Bij gebrek aan de boot zelf (van het programma Deadliest Catch) hadden we er dan toch nog iets van gezien zeg maar, haha! Daarna zijn we weer richting het noorden gereden. We waren eigenlijk van plan om nog een keer in Ninilchik te stoppen voor een uitzicht-zonder-regenwolk, maar daar was het niet helder genoeg voor.
We zijn dus doorgereden naar Seward, aan de andere kant van het schiereiland, en daar zijn we de Exitgletsjer in Kenai Fjords National Park gaan bekijken. We hadden net geluk met het weer dat het droog was terwijl we er naartoe gelopen zijn, want daarna begon het even flink te regenen. In Seward hebben we iets gegeten en daarna even gekeken bij alle mensen die hun die dag gevangen vis stonden schoon te maken, en daarna hadden we het geluk om nog een paar bald eagles te zien! Deze zaten iets dichterbij dan die in Homer, en we hadden nu onze verrekijker bij ons waardoor we ze op ons gemak konden bekijken. Wat een mooie beesten zijn dat!
Het eindpunt van de dag was Whittier, en dat was ook direct de laatste bestemming van de vakantie. Veel meer dan een haven met een paar oude gebouwen is het niet. Het plaatsje is tijden de Tweede Wereldoorlog uit de grond gestampt als een geheime legerbasis, op een plek die zo verborgen mogelijk is. Het hele plaatsje (voor zover je daarvan kunt spreken) ademt ook een beetje die sfeer, heel apart! De enige toegang is per boot of via een spoortunnel die ze zo aan hebben gepast dat er ook een rijtje auto’s doorheen kan. Dat was dus de eerste keer dat ik met de auto over het spoor ben gereden, en dat was best apart!

Vlak voor de tunnel zagen we ook ijsschotsen in een meertje drijven, en dat was een goed voorproefje voor de gletsjercruise in de Prince William Sound die we vandaag gedaan hebben! We vertrokken aan het begin van de middag uit Whittier en begonnen de cruise met fish and chips, en de rest van de middag hebben we ons aan eerst hangende gletsjers en daarna gletsjers die tot in het water komen vergaapt. En vooral die laatste waren mooi! Heel blauw, en we konden er zelfs stukken af zien breken! Het was alleen wel koud, want terwijl het nog zonnig was toen we weggingen werd het al snel bewolkt, dus het was goed dat we een jas en handschoenen bij ons hadden! Tussendoor hebben we ook nog een heleboel zeeotters gezien, sommige met kleintjes, een Stellerzeeleeuw, en opnieuw een heel stel bald eagles. Omdat het het zalmseizoen is waren er ook een heleboel vissersboten, en daar hebben we de Seabrooke tussen zien varen (ook van Deadliest Catch), en die was toch wel wat kleiner dan het er op de televisie uitziet! En nu zitten we op ons gemakje in onze hotelkamer terwijl het buiten ontzettend mistig is en we bijna geen uitzicht meer over hebben. En dat heeft eigenlijk ook wel wat, dit is tenslotte Alaska! Morgen vliegen we alweer naar huis, maar we vertrekken pas om half één ’s nachts, dus hebben we nog een hele dag om leuke dingen te doen!