Bliksembezoek aan San Diego

En de volgende reis! Na een paar dagen thuis met fris weer en in eerste instantie nog weer flink wat sneeuw in de voorspelling vlogen we vorige week woensdag naar San Diego. Gelukkig kwam de voorspelde sneeuw als regen en hoefden we niet op het laatste moment ons ticket om te boeken. San Diego ligt helemaal in het zuidelijkste puntje van Californië, en een beetje tot onze verbazing was het goedkoopste ticket via Seattle. Als je het hebt over omwegen! Het mooie aan dat ticket was dat het maar zestig dollar koste om in plaats van een normaal ticket een Eerste Klas-ticket te kopen, en omdat we voor mij nog een ‘gratis-meereizen-ticket’ hadden, kostte het bijna niks extra’s om in stijl op zakenreis te gaan deze keer!

Eenmaal in San Diego hebben we onze huurauto opgehaald en zijn we naar La Jolla (uit te spreken als La Hoyya) gereden, waar we een hotel geboekt hadden. De reden voor deze reis was dat een paar mensen van General Atomics, die Danko had ontmoet bij de meeting waarvoor hij vorig jaar november voor naar Houston moest, hadden gevraagd of hij langs kon komen om een praatje te geven. Ze wilden alleen wel dat er dan tegelijkertijd ook iemand kwam van het bedrijf waar wij de supergeleidende tape van kopen, voor een soort van gecombineerde meeting. Daar was Danko op donderdag de hele dag mee onder de pannen, en omdat hij en Jeremy wel met Drew mee konden rijden had ik de beschikking over de auto en kon ik de omgeving een beetje gaan verkennen. Lucky me!
Er is van alles te doen in en rondom San Diego, maar uiteindelijk ging mijn voorkeur uit naar het strand. Ik ben eerst naar La Jolla Shores gereden en heb een klein stukje langs het strand gelopen daar. Tot mijn verbazing waren er nog flink wat mensen aan het zwemmen, terwijl ik in de zon en de frisse wind toch wel blij was met mijn lange broek! Mijn volgende stop was La Jolla zelf. Het is net een soort Aspen-aan-Zee in dat dit ook zo’n plekje is waar een heleboel hele rijke mensen wonen. En waarom dat was me wel snel duidelijk, want het is een erg mooi plekje, met mooie uitzichten langs de kust, en allerlei leuke kleine strandjes in baaitjes. Ik had het geluk bijna direct een gratis parkeerplek te vinden en ben begonnen bij Goldfish Point, een stuk rots dat in zee uitsteekt met een grot waar de branding doorheen komt. Een mooi gezicht met de kust verderop op de achtergrond! Daarna ben ik langs de kust verder gelopen, richting het geluid van de zeehonden die een strandje verderop hadden overgenomen. Lekker in de zon en de zeelucht, onder de palmen en met het geluid van de branding op de achtergrond, heerlijk! Ik heb ergens iets te eten voor tussen de middag gekocht, en bedacht dat ik dat mooi op kon eten op het eerste het beste bankje dat ik tegen zou komen. Toevallig was dat bovenaan Childern’s Beach, een klein strandje vol met zeehonden, dat afgesloten was vanwege het puppyseizoen. Dat had ik niet beter kunnen treffen! Daarna had ik precies genoeg tijd om terug naar de auto te lopen, en ben ik naar de top van Mt. Soledad gereden, via leuke kronkelige (en steile!) weggetjes, langs heel wat flink dure huizen, met overal bloeiende planten en struiken en bomen vol met bloesem. Eenmaal boven had ik een mooi uitzicht over de omgeving, met het geluk dat het mooi helder was en ik dus ver kon kijken.
Ondertussen was Danko klaar met zijn hele programma, en het is toch wel erg leuk om te zien hoe geïnteresseerd mensen beginnen te raken als ze eenmaal op de hoogte zijn van wat hij doet en maakt!

Op vrijdagmorgen hadden we gehoopt dat we een rondleiding konden krijgen bij het gedeelte van General Atomics waar ze predator drones maken, want Lucas (die Danko kent van tijdens zijn promotie bij het Magnet Lab) werkt daar en had dat proberen te regelen. Alleen hebben ze daar sinds kort de veiligheidsmaatregelen opgeschroefd, en was er niet genoeg tijd om alle background checks te doen die nodig zijn voordat je eventueel toegang kunt krijgen. Dat houden we dan eventueel maar te goed voor een volgende keer, en in plaats daarvan zijn we samen met Jeremy naar de USS Midway geweest, een vliegdekschip waar ze een museum van gemaakt hebben. Dat was gaaf om te zien, en wat zijn die dingen zijn *groot* zeg! Het was erg leuk om rond te lopen en van alles te zien, van de enorme motoren tot en met het scheepstafelzilver (als er iets was wat ik niet had verwacht aan te treffen dan was dat het wel!), maar we waren wel blij dat wij een iets minder claustrofobische werkomgeving hebben. We hebben door heel wat kruip door, sluip door-gangetjes gelopen, waar vooral Danko goed moest opletten om zijn hoofd niet te stoten, en volgens mijn telefoon/stappenteller hebben we wel een paar kilometer afgelegd! Daarna hebben we Jeremy afgezet op het vliegveld, en zijn wij verder gereden naar Coronado, een eilandje in de San Diego Bay, met als bestemming het Hotel del Coronado (een historisch hotel) en het strand. Het was onze bedoeling om bij het hotel te parkeren, maar niet voor dertig dollar voor twee uur! We zijn omgedraaid en vonden een plekje aan de straat, voor in totaal iets van twee kwartjes, stukken beter. We hebben een beker koffie gekocht in het hotel en zijn daarmee heerlijk op de rotsen op het strand gaan zitten, net boven de branding, en met uitzicht op een paar beginnende surfers. Aaaah, even een middagje samen vrij :-). Daarna hebben we een plekje gezocht op het terras bij het hotel om een drankje te drinken, want we hadden iets te vieren: Danko had ’s ochtends met de program manager van de marine gebeld, en die had het goede nieuws dat de twee proposals die Danko daar had ingediend allebei toegekend gaan worden! Het is toch goed om te weten dat al dat geschrijf voor dat gedeelte niet voor niks is geweest!

Voor het avondeten had Danko een visrestaurant uitgezocht, en daar hebben we de lekkerste vis ooit gegeten. Het restaurant heeft een eigen vissersboot en op aanraden van de ober bestelden wij allebei de diezelfde dag gevangen kabeljauw. Zulke verse vis hadden we nooit gehad, mmm! Na het eten hebben we nog een stukje door Coronado gelopen en eenmaal terug in ons hotel zijn we nog naar de hotelbar van een hotel verderop gelopen voor een glaasje bubbels als afsluiting van de dag.

Op zaterdag vlogen we weer naar huis, maar we hadden eerst nog met Lucas afgesproken voor de lunch. Hij stelde een visrestaurant voor met zo ongeveer dezelfde naam als waar we de avond ervoor geweest waren, en ook hier was het eten erg lekker! Dat is toch wel een voordeel als je aan de kust woont, alle verse vis! We hebben erg gezellig gekletst, en daarna was het voor ons ook tijd om naar het vliegveld te gaan. Het is dat de volgende deadline overmorgen is (als wij alweer in het vliegtuig zitten) en Danko daar nog wel wat tijd voor nodig had, want anders waren we graag nog iets langer in San Diego gebleven. We vinden het dan ook niet erg dat het erop lijkt dat we nog wel een keer terug zullen komen!