Op de motor naar Durango

Afgelopen zondag was Danko jarig, en na lang nadenken bedacht hij uiteindelijk dat hij als cadeautje wel een weekendje weg wilde. Ik had dat ondertussen ook bedacht, en toen moesten we dus nog een bestemming uitzoeken. Het eerste idee, mountainbiken in Vail, hebben we snel laten vallen toen we de best wel exorbitante prijzen voor zelfs de slecht gewaardeerde hotels zagen, en daarna kwamen we op het plan om een paar dagen weg te gaan op de motor. We hebben al tijden een tripje naar een aantal nationale parken in South Dakota op ons verlanglijstje staan, maar dat was toch wel iets te ver en teveel om in vier dagen te proppen. En toen bedachten we dat we nog wel een keer naar Durango konden gaan, maar dan nu met mooi weer in plaats van in de stromende regen! Heel toevallig hadden we dat al geboekt voordat Danko ook maar over een nieuwe motor had nagedacht, en wel een beetje tot zijn teleurstelling paste dat niet binnen de hoeveelheid kilometers waarbij de Ducati voor de eerste beurt moet. Dus mocht de oude motor nog voor een laatste uitje uit de garage komen! Het was de bedoeling om op vrijdag tegen het middaguur te vertrekken, maar door een aantal werkbesprekingen was het uiteindelijk meer richting tweeën toen we daadwerkelijk weggingen. Om een beetje tijd te besparen zijn we via Nederland en niet via Ward naar de Peak to Peak gereden, en dat was maar goed ook, want zo vermeden we ook de wegwerkzaamheden die ze daar bleken te hebben.
Vanuit Nederland zijn we naar Central City gereden, en vanaf daar naar de snelweg totdat we over de Loveland Pass naar Dillon konden. Na een koffiepauze hebben we nog een stukje snelweg genomen en daarna zijn we via Leadville naar Buena Vista gereden. Op dat stuk weg waren we nog niet eerder geweest, en het was leuk rijden langs een riviertje onderin een kleine canyon. Ondertussen zagen we om ons heen overal onweersachtige wolken hangen, terwijl wij het mooi zonnig hadden :-). Het zag eruit dat het maar goed was dat we niet via Fairplay gegaan waren! Aan het eind van de middag reden we de Monarch Pass over en aan het begin van de avond kwamen we aan in Gunnison. Precies op tijd om snel in te checken in ons hotel en daarna ons tegoed te doen aan barbecue in een restaurantje er ongeveer naast!

De volgende dag hebben we de tijd genomen om te ontbijten, en daarna zijn we verder gereden naar Durango. Eerst langs het Blue Mesa Reservoir, een groot meer tussen de heuvels, en het weer had niet anders kunnen zijn dan vorig jaar. Toen moesten we stoppen om regenkleding aan te trekken, en nu was er geen wolkje aan de lucht! En het is zoveel leuker rijden als de weg droog is! Hoe verder we kwamen hoe warmer het werd, en het was dan ook erg prettig toen we in de richting van Ridgway weer op wat grotere hoogte kwamen. Alsnog zouden we allebei nooit doen wat veel mensen hier doen tegen de warmte, en wel in een t-shirtje rond gaan rijden. We hebben het liever te warm dan zonder motorpak op de motor te stappen! Ondertussen konden we de mooie bergen en uitzichten zien waar we doorheen reden op weg naar Ouray, en daar zijn we even gestopt om een broodje te eten. Daarna ging het verder over de Million Dollar Highway, waar we het geluk hadden dat er maar weinig verkeer was. Zo konden we leuk bochtjes rijden, van de omgeving genieten, en we waren vroeg genoeg om ook even door Silverton te rijden en daar te stoppen voor koffie. Daarna zijn we de laatste paar passen overgereden op weg naar Durango, waar we mooi op tijd aan het eind van de middag aankwamen. Van tevoren had ik hetzelfde restaurant als waar we vorig jaar gegeten hebben gereserveerd voor alvast Danko's verjaardagsetentje, want dat was toen erg goed bevallen. We hebben er weer lekker gegeten, dat wil zeggen toen ons eten eenmaal warm was. Dat is toch wel zo'n detail dat belangrijk is, en blijkbaar vonden ze dat zelf ook, want tot onze verbazing hoefden we niet te betalen! We hebben onze serveerster dus een flinke fooi gegeven, en daarna zijn we op zoek gegaan naar een ijsje. Of misschien moet ik zeggen, een ijs! Het was zoveel dat Danko op een gegeven moment zei dat ik de rest wel mocht hebben, want hij hoefde niet meer, haha! Bij deze moeten we dus maar onthouden een volgende keer een kleiner maat ijsje te bestellen. Na ons toetje zijn we naar de Diamond Belle Saloon gelopen, de 'hotel-/pianobar' van het hotel waar we vorig jaar ook geweest zijn. We vonden een tafeltje op de bovenverdieping van de bar waar je mooi de piano kon zien, en de rest van de avond hebben we ons prima vermaakt met de ragtime-muziek en een paar lekker cocktails, dat was erg leuk! Ik vond het wel bijzonder dat de pianist alles uit zijn hoofd speelde, en dan ondertussen nog af en toe een gesprek voerde met mensen die aan tafeltjes naast de piano zaten!

Het hotel dat we uitgekozen hadden was iets verder van het spoor dan de vorige keer, en dus dachten we lekker uit te slapen. Mis! Midden in de nacht werden we wakker van wat harde klappen, gevolgd door het brandalarm. Blijkbaar waren er lui die het een goed idee vonden om wat prullenbakken van een trap te gooien en daarna op een alarmknop te drukken. Het is maar wat je grappig vindt! Nu mocht het hele hotel wachten totdat de brandweer alles geïnspecteerd had alvorens het nog steeds afgaande alarm uit te zetten. Op zondag zijn we de dag dus iets later begonnen met cadeautjes voor Danko, en daarna zijn we gaan ontbijten, gevolgd door een aantal verjaardagstelefoontjes. Daarna dachten we onze spullen te pakken en aan een volgend dagje motorrijden te beginnen, maar dat ging even niet zoals we hadden gedacht! Toen ik de vorige dag mijn motor op het stuurslot gezet had, had ik blijkbaar de sleutel net iets te ver gedraaid waardoor ik het parkeerlicht had aangezet. En zoals we ontdekten heeft dat een lege accu tot gevolg als je dat een nacht zo laat staan, argh! Als er iets is dat slecht uitkwam! We hebben een paar pogingen gedaan om de motor aan te duwen en zo te starten, maar dat was onbegonnen werk. Ik ben dus maar gaan vragen of we ook wat later uit konden checken, en Danko had het geluk dat iemand van het hotel wel een startkabel had die we konden lenen. Alleen geen auto, dus hebben we de accu in Danko's motor maar gebruikt. En dat werkte, pfff, dat was een opluchting! Iets later dan gedacht konden we dus op weg, met wel de onhandige bijkomstigheid dat we moesten tanken. Het verst bereikbare tankstation met de benzine die we nog hadden was na ongeveer dertig kilometer. Het leek even dat mijn motor weer niet wilde starten, maar toen Danko het nog een keer probeerde lukte het gelukkig toch. Pfoe!
Onze volgende stop was voor een broodje in Pagosa Springs, en daarna zijn we verder gereden de Wolf Creek Pass over. Die pas is goed geschikt om van de bochten (en het uitzicht) te genieten! Vanaf South Fork zijn we een kleinere weg ingslagen richting Creede, met de hoop dat we daar een leuk plekje zouden vinden voor koffie en (verjaardags)taart. Daarvoor bleek het al te laat op de middag te zijn, en dus zijn we toen verder gereden naar Lake City. Die weg gaat over een soort van hoogvlakte, en een paar bergpassen, en het landschap waar je doorheen komt kan ik niet beter beschrijven dan 'groot'. Grote vlaktes, grote rotsen, grote bergen, en bijna geen enkele bebouwing. Het is wel typisch hoe leeg sommige stukken van Colorado zijn als je dat vergelijkt met de omgeving van Boulder en Denver! Helaas voor ons hadden ze op de Slumgullion Pass net een nieuw laagje wegdek uitgesmeerd en lag er overal los gravel, niet mijn favoriet! Helemaal niet bergafwaarts als je ondertussen een beetje toe bent aan even pauze houden. Daarvoor vonden we in Lake City een leuk klein restaurantje waar we nog net even lekker in de zon konden zitten, onder het genot van koffie en key lime verjaardags-pie :-). Zingen bij de taart heb ik overgeslagen, haha! Na deze pitstop was het nog een uurtje rijden, over wat we allebei het leukste stukje weg dat we gedaan hebben vonden. Leuk kronkelig, en door een mooi landschap totdat we weer bij het Blue Mesa Reservoir en daarna in Gunnison uitkwamen.

Voor onze laatste dag hadden we eigenlijk niet zo'n zin om via dezelfde weg naar huis te rijden als we gekomen waren. Er zijn nogal wat rechte wegen tussen Gunnison en Buena Vista, en wij hadden liever iets bochtigers! Danko kwam op het idee via Crested Butte en Aspen te rijden, afhankelijk van hoe laat het zou zijn tegen de tijd dat we zouden vertrekken, want op die manier rijdt je wel 'een beetje' om. Toen het plan er eenmaal was moest het natuurlijk ook uitgevoerd worden, en dus hebben we op maandag zeg maar iets efficiënter ontbeten, haha! Daarna zijn we naar Crested Butte gereden, en vanaf daar over de zandweg verder naar het noorden. Niet het meest ideaal met de wegmotor, maar prima te doen, en het is er mooi! Over de Kebler Pass, door een enorm aspenbos, en met mooie uitzichten over de bergen. Aan het eind van de zandweg hebben we even pauze gehouden, en daarna zijn we over leuke weggetjes verder gereden naar Carbondale. Daar zijn we de eerste de beste broodjeszaak ingedoken om te eten, want dat was ondertussen wel nodig! Van tevoren hadden we heel optimistisch bedacht dat in Aspen te doen, maar dat hebben we dus niet gehaald! En misschien maar goed ook, want eenmaal in Aspen was het drukker dan we het ooit gezien hebben vanwege een festival. We zijn mooi in één keer doorgereden de Independence Pass op, en vanaf daar verder naar Leadville. Daar vonden we een koffiezaakje/bakkerij waar we nog net terecht konden voor wat versterkingen voordat ze gingen sluiten, en daarna zijn we in één keer verder naar huis gereden. We zijn via de snelweg naar Idaho Springs gegaan en als laatste kronkelige weggetje hebben we highway 6 naar Golden genomen. Op die manier waren we mooi net voor het donker weer thuis, na een heel erg leuk en geslaagd lang weekend motorrijden!