Een paar drukke weken

Poehee de laatste paar weken gingen snel! Het is bijvoorbeeld gewoon al meer dan een maand geleden dat ik naar Nederland vloog, en ondertussen ben ik ook alweer ruim drie weken thuis!

De nacht voor mijn terugvlucht had ik een hotel geboekt op Schiphol, heel fijn op loopafstand van de vertrekhallen, en zoals ik ontdekte met uitzicht op de start- en landingsbaan en een erg fijn bed. Dat was een erg prima manier om aan de reis naar huis te beginnen en voor herhaling vatbaar voor een volgende keer dat we uit Amsterdam vertrekken! Mijn vlucht terug naar Amerika was uitermate ontspannen door de luxe in de Eerst Klas :-), en met een film, een viergangenlunch, een beetje slapen, tussendoor thee met een vers chocolate chip cookie, wat lezen en nog een erg lekkere snack, ook zo voorbij. In Salt Lake City kon ik zo ongeveer in één keer doorlopen het volgende vliegtuig in, en we hadden het zo geboekt dat we ongeveer tegelijk in Denver aan zouden komen, want Danko kwam dezelfde dag terug van een meeting in Tennessee. Heel grappig heb ik nu dus foto’s van mijn vliegtuig dat naar de gate rijdt, want Danko was een paar minuten eerder aangekomen aan de gate ernaast!

Ik zou bijna zeggen dat ik herfstweer mee terug had genomen, want op weg naar huis kelderde de temperatuur als een baksteen, net alsof toen prompt de herfst begon! Ik had geen zin om thuis te eten, en dus zijn we nog gezellig uit eten geweest, en hebben we heerlijk biefstuk met kruidenboter, sla en frietjes gegeten, om nog een beetje in de Nederlandse sferen te blijven :-). Ondertussen was het heel mistig geworden, heel ongewoon, en zijn we Lee Hill opgereden om dat even iets beter te bekijken. Uiteindelijk zijn we via Ward doorgereden naar Lyons, en toen weer naar huis, en toen vielen mijn ogen ook wel bijna dicht!

In het weekend hebben we het lekker rustig aan gedaan. Een beetje uitgeslapen, een stukje motorrijden op zaterdag, Fourmile canyon gefietst op zondag, en daarna was het weer een gewone werkweek. Die ging erg snel voorbij, en we hebben zelfs kans gezien om te beginnen met het in elkaar zetten van kasten voor onze inloopkast, en ook al het schilderwerk in de logeerkamer af te maken. Wat maakt een nieuwe laag verf toch een verschil! Op vrijdag hebben we het weekend ingeluid met Susann, Mathias en wat mensen van NIST, dat was erg gezellig!

Dat weekend hebben we vooral veel gefietst. Op zaterdag zijn we op de racefiets naar Jamestown geweest, want dat kan tegenwoordig weer! Het voelde echt als een luxe, fijn een mooi rustig bergweggetje te fietsen met bijna geen verkeer of de bijbehorende herrie! Toen we na het fietsen even buiten op het terras zaten zagen we een ongewone bezoeker voorbijkomen. Ik was net even naar binnen gelopen toen Danko zei dat ik erg snel mijn telefoon moest pakken om foto’s te maken, want er liep een lynx in de tuin! Nou wisten we wel dat die in de wijk zitten, maar we hadden er nog niet eerder eentje gezien, erg gaaf!
Voor zondag hadden we eigenlijk bedacht dat we een flink stuk wilden motorrijden, maar het ritje naar Jamestown was zo goed bevallen dat we dat per se eerst nog een keer moesten doen :-). Van motorrijden kwam uiteindelijk niet meer terecht dan een klein rondje, maar dat was nog steeds ook erg leuk. Het is niet zo vaak dat je maar weinig verkeer tegenkomt op de Peak to Peak of de weg richting Lyons!


Vorige week hadden we van alles en nog wat te regelen voor de conferenties in Denver en vooral voor die in Aspen. Danko en Jeremy waren bezig met een grote reorganisatie in het lab, en ik heb een nieuw logo gemaakt voor de conferentie in Aspen, daar tassen mee laten bedrukken, een paar posters gemaakt, en wat documenten in elkaar gezet met het conferentieprogramma en alle samenvattingen van praatjes en posters. Ik weet nu weer goed waarom ik Word zo’n vervelend programma vind om tekst mee op te maken! Maar alles is af en ziet er mooi uit, en daar gaat het uiteindelijk om! We zijn ook nog een keer wezen eten met Mathias en Susann voordat zij alweer terugvlogen naar Duitsland; de dag erna zijn we met Jeremy en Kristen uit eten geweest toen we op het werk allerlei dingen af hadden en het ondertussen al ruim etenstijd was geweest; en op zaterdag kwam Arno het bedrijf bezoeken en werden we daarna gezellig nog een keer mee uit eten genomen.

Op zondag begon de conferentie in Denver, voor Danko nog iets eerder dan voor de meeste mensen, want er was een meeting waarvoor hij was uitgenodigd voorafgaand aan de welkomstreceptie. Daardoor liepen we precies Enzo’s verjaardagsfeestje mis, dat was jammer, helemaal omdat de meeting meer saai dan nuttig bleek te zijn. Danko moest op maandag al vroeg aanwezig zijn om zijn award in ontvangst te nemen, en omdat ik het niet erg zag zitten om om half zes ’s ochtends van huis te moeten vertrekken hadden we voor die nacht een hotel in Denver geboekt. Dus konden we even naar de welkomstreceptie van de conferentie, en daarna gezellig uit eten met Ulf. We hadden toevallig een restaurantje gereserveerd waar je buiten kon zitten, erg fijn! Na een poosje kwam de Italiaanse delegatie naast ons zitten, en nog weer iets later kwamen Lukas en Sastry met een paar van Sastry’s post-docs ons ook gezelschap houden. Erg gezellig was dat!

Op maandag was het Labor Day, een vrije dag, maar wij hadden een vol schema. We moesten om kwart voor acht aanwezig zijn voor de opening van de conferentie, met aansluitend het uitreiken van een aantal awards. En dat ging zeer efficiënt! Danko kreeg een plaquette en een munt van niobium, er werd even een foto gemaakt en dat was dat. Tussen de middag waren we uitgenodigd voor een awards-lunch, waar iedereen nog even een dankwoordje mocht uitspreken en we erg lekker gegeten hebben. Daarna was er meer conferentie voor Danko, en ben ik bezig geweest met laatste dingetjes voor de conferentie in Aspen. Toen Danko’s programma erop zat zijn we nog even snel met Ulf warm wezen eten, weer op een terrasje :-), en daarna zijn we teruggereden naar huis. De rest van de week ging vooral erg snel voorbij! Op vrijdag kwamen er nog twee program managers van het Department of Energy het bedrijf bezoeken, ’s middags gevolgd door een heel aantal mensen die ook wel even een kijkje wilden nemen. Met een gedeelte ervan zijn we ’s avonds uit eten geweest, en daarna hebben we bij ons thuis koffie gedronken, dat was erg leuk en gezellig! Helemaal omdat iedereen nogal door Amerika en Europa verspreid woont en je elkaar niet al te vaak ziet. Dat is toch wel een leuk iets aan conferenties, want zo kun je dan weer eens bijkletsen. Conferentie #1 zat er toen op, op naar de volgende!