Stiekem naar Nederland!

In april had ik bedacht dat ik misschien wel naar Nederland zou kunnen vliegen voor Ria's verjaardag, en voor de grap gekeken wat dat aan mijlen zou kosten. Economy-tickets waren best wel duur, maar Eerste Klas-tickets in verhouding tot mijn grote verbazing helemaal niet zo! Ik heb net zolang getwijfeld totdat die tickets niet meer beschikbaar waren (natuurlijk) en dat was het einde van dat idee. Of toch niet, want het bleef wel een beetje kriebelen. Dit was zo'n idee van het soort waarvan het eigenlijk jammer is het niet gewoon maar uit te voeren! Dus ging ik weer aan het zoeken, en vond ik nog een gewoon ticket wat best ok leek. Ik vroeg Danko naar zijn mening, en hij vond toen een veel meer dan ok optie, een Eerste Klas-ticket op mijlen dat ik toen van hem kreeg! Ik heb de rest van de dag rondgestuiterd, haha! We hadden toen ook net de reis naar Zwitserland geregeld, en toen ik Ria die dag aan de telefoon had zei ze dat het zo leuk was dat we onze reis geboekt hadden. Ze had op dat moment eens moeten weten dat we ondertussen nog een tweede reis gepland hadden!

Een paar weken geleden was ik zo onhandig om aan Ria te vragen of ze het goed zou vinden als ik dekbedovertrekken zou bestellen en bij hun zou laten bezorgen. Natuurlijk mocht dat, met daarbij de opmerking dat ze ernaar uit keken dat we het zouden komen ophalen. Nee...!!!! Had ik toch mijn mond voorbij gepraat! Tenminste, daar was ik wel van overtuigd. Ad had ook al een grapje gemaakt over dat ik op Ria’s verjaardag zou komen, dus ik was er redelijk zeker van dat ik de verrassing verklapt had. En dus kwam er plan B: wij hadden nog wat reisjes in het verschiet, waaronder die naar Aspen van twee weken geleden (en niet anderhalve week zoals we iedereen verteld hebben), en Danko moest nog naar Oak Ridge in Tennessee, waarvan we dan zouden zeggen dat dat was vanaf de dag voor Ria’s verjaardag (en niet, zoals in werkelijkheid, een halve week later). Ik heb maar een paar maandkalenders uitgeprint en daarin geschreven wanneer we weg zouden zijn, wanneer we gezegd hadden dat we weg zouden zijn, en eventuele smoesjes die we daarvoor konden gebruiken. Het was nog goed oppassen om de onwaarheidjes in de juiste volgorde te houden!

In plaats van dat we ‘uit Aspen terugkwamen’ vorige week woensdag waren wij dus ‘s morgens op weg naar het vliegveld. Dat was het enige stukje dat ik niet zo op prijs kon stellen, want Danko ging dus niet verder mee dan de security check. We houden er allebei niet van om alleen op reis te gaan! Ik vloog eerst naar Seattle, en daar had ik een paar uur vertraging omdat de bemanning voor mijn vlucht naar Amsterdam een piloot miste. Ik vond dat niet zo heel erg, want met mijn luxe ticket had ik ook toegang tot de lounge, waar ik mij prima in een lekkere stoel geïnstalleerd heb. De vlucht naar Amsterdam was op alle manieren erg fijn: een glaasje bubbels bij het instappen, een viergangendiner, heerlijk slapen in mijn in een bed veranderde stoel, en vlak voor het landen een lekker ontbijt. Een heel ontspannende manier van reizen, en ik was ook totaal niet moe toen ik aankwam! Hoogstens verbaasd door het weer, het leek wel herfst! Ik kwam erachter dat ik ondertussen zo gewend ben aan mooi weer in de zomer dat ik het zo ongeveer vanzelfsprekend vind!

Ik heb de trein en de bus genomen naar Denekamp, en daar heb ik de achterdeur gebruikt, en eenmaal in de keuken maar eens “Joehoe!” geroepen naar Ria en Ad die ik in de kamer kon horen. Dat roep ik nooit, dus dat leek me een goede afleidingsmanoeuvre, haha! En het werkte! Ad kwam eens kijken wie er was en was volkomen verbijsterd en sprakeloos! Ria kreeg er geen woord uit toen ze wilde weten wie er dan was, Ad gebaarde alleen maar te komen kijken. En ik had hetzelfde effect op Ria toen ze me eenmaal zag, zó leuk! Ze hadden dus toch niks in de gaten gehad, dus het was een hele grote verrassing! Zó leuk! Had ik dat al gezegd? :-)

We hebben koffie gedronken met Klaasje die net terugwas van vakantie, en die Ad en Ria al verwacht hadden ‘s middags. Blijkbaar roept zij ook weleens “Joehoe!”, dus heel toevallig had ik niet een betere strategie kunnen hebben. We hebben lekker lang koffie geleut, lekker samen heel Nederlands sucadevlees gegeten en als verdere afleiding heb ik iets over Aspen geschreven en net gedaan alsof ik dat vanuit Amerika deed. Ik wilde graag zoveel mogelijk mensen verrassen, dus ik heb totaan zondag ook goed opgelet om niet te emailen of berichtjes te sturen op tijden waarop ik normaal gesproken niet wakker ben.

Op vrijdag had ik een lekker rustig dagje om een beetje bij te komen. Bovendien regende het nog steeds dus het kwam wat dat betreft ook wel goed uit dat ik niks op de planning had staan, maar op zaterdag was het droog en zowaar een beetje zonnig! Daar heb ik wel een beetje een hard hoofd in gehad! Ik ben ‘even een rondje’ wezen fietsen met Ad, en na dik twee uur waren we weer terug, en waren we wel op alle mooie plekjes geweest. Colorado is mooi, maar Twente is dat ook!

En op zondag was Ria jarig. Alsof het zo moest zijn konden we buiten zitten om cadeautjes uit te pakken! De rest van de dag ging veel sneller voorbij dan ik erg in had. Heel leuk kwamen Hetty en Chris onverwacht binnenlopen. Zij hadden zich laten inspireren en hadden gezegd dat ze niet konden komen, dus toen moest ik dan vervolgens ook maar een smoesje vertellen tegen Danko toen hij vroeg of zij al opgebeld hadden. Grappig! Hun Duitse nummerbord zorgde er wel voor dat meerdere mensen het niet vreemd vonden mij aan te treffen (wij hebben ook weleens met een in Duitsland gehuurde auto rondgereden), maar dat deed niks af aan hoe leuk het was iedereen weer te zien! Ik heb gekletst en gekletst en taart gegeten en nog meer gekletst, en dat was heel erg gezellig en heel erg leuk! Het was ook heel leuk om Carolien te verrassen, want ook zij had geen idee dat ik was overgevlogen en dat ik tussen het bezoek zou zitten :-). En voor ik het wist was het half negen ’s avonds! Avondeten was er bij ingeschoten, maar Ria had nog boerenkool met spekjes voor één persoon die ik wel op mocht eten. Geheel tegen mijn ideeën in over wanneer je wel en niet boerenkool hoort te eten heb ik dat lekker opgesmikkeld. Het was ook al tijden geleden dat ik dat gehad had!

De volgende dag hebben we Ria’s verjaardag nog een beetje verlengd met nog een paar erg gezellig bezoekjes. We zijn ook iets moois gaan uitzoeken bij de juwelier voor de waardebon die ik had gegeven – alhoewel, Ria heeft natuurlijk besloten wat ze graag wilde hebben, maar dat was wel precies wat ik ook erg leuk vond! Daarna heb ik nog een winkelexpeditie gehouden voor vrienden die een kindje verwachten en natuurlijk het één en ander aan boodschappen voor onszelf, en ’s avonds hebben we zoals bijna elke avond naar de Olympische Spelen gekeken. Ik geloof niet dat ik er thuis zoveel van zou hebben meegekregen, dus dat was erg leuk!

Op dinsdag begon de fietsvierdaagse, en ben ik samen met Carolien honderd kilometer gaan fietsen. We hebben totaal geen haast gemaakt en veel harder gekletst dan gefietst. Inclusief heerlijke appeltaart bij de controle halverwege hebben we er zes uur over gedaan, en dat was erg fijn en leuk en gezellig! En dat fietsen heb ik gisteren en vandaag nog weer herhaald. Ik blijk precies op Ad zijn racefiets te passen, en dus kon ik heerlijk een paar dagen ‘thuis’ opsnuiven! Er is iets met de combinatie van vochtigere lucht met een vleugje fris erin en de geur van maïs, dat ruikt zo lekker en voor mijn gevoel ruikt dat naar fietsvierdaagse, gek als dat klinkt :-). Als ik thuis langs een maïsveld vlieg haal ik ook altijd zoveel mogelijk adem, hahaha! Na het fietsen heb ik nog samen met Ad op het terras bij de start/finish gezeten, we hebben nog samen met Carolien en Michiel Nederlands-Chinees gegeten en vanmiddag kwam ik Ria tegen bij de worstjes-plek en konden we samen het laatste stukje van de route fietsen. In ieder geval heb ik heel erg genoten van alle mooie kleine weggetjes, koeien in de wei, appeltaart met slagroom, alle heel erg leuke reacties en vooral om dat zomaar samen met Ria en Ad en Carolien te kunnen doen. Heel speciaal!

De tijd ging alleen zo snel dat ik ondertussen alweer op weg ben naar huis. Aan het eind van de middag heb ik de trein genomen naar Schiphol, en toen die begon te rijden kreeg ik het wel even te kwaad (maar zo snel als dat dan komt is het gelukkig ook wel weer weg). Zoals Ria zei moeten we het maar niet jammer vinden dat het alweer voorbij is, maar denken aan hoe leuk en fijn en gezellig we het gehad hebben, en dat is natuurlijk helemaal waar!