Wisselvallig Colorado
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
13 Maart 2017 | Verenigde Staten, Boulder
Hoe dan ook zijn we alweer bijna drie weken thuis! Op onze laatste avond in Barcelona hebben we nog heerlijk tapas gegeten, en de volgende dag vlogen we in de krapste stoelen ooit naar New York. Of Nueva York zoals ze dat in Spanje zo mooi kunnen zeggen. Het leek er een hele poos op alsof we misschien wel een upgrade zouden krijgen voor die vlucht omdat het vliegtuig erg vol was, maar helaas ging dat aan onze neus voorbij. Nou zijn er standaardafmetingen voor gewone economy-stoelen, maar blijkbaar varieert dat nogal, zelfs binnen hetzelfde vliegtuig! Want waar wij met de knieën tegen de stoel voor ons gedrukt zaten en ons tafeltje tot over de armleuning kwam had het meisje in de rij schuin naast ons minstens vijf centimeter meer ruimte voor zich. Dat klinkt natuurlijk niet als een groot verschil, maar het scheelt toch behoorlijk!
In New York hadden we uiteindelijk zelfs vijf uur overstaptijd omdat we een uur voor schema al geland waren, en heb ik in de lounge de luxe van halverwege de reis even onder de douche ontdekt. Het voelde daarna alsof ik er niet al een lange vlucht op had zitten, erg fijn! Alsnog waren we moe genoeg toen we om half één 's nachts uiteindelijk thuis waren, maar verder viel het deze keer goed mee met de jetlag.
En vanaf dat we weer thuis zijn hebben we alle weersoorten wel voorbij zien komen. Eerst hadden we een paar dagen lekker weer, fijn om weer een beetje te fietsen! We zijn die week nog uit eten geweest om nog gebruik te maken van een verjaardagstegoedbon van een restaurant voordat die verliep, en daar liepen we stomtoevallig precies tegelijk naar binnen met Steve. Hij en Michelle (die ook haar verjaardagsbon kwam gebruiken) hadden afgesproken met vrienden, die het niet erg vonden als we bij hun aan zouden schuiven. Dat was onverwacht erg gezellig!
Daarna sloeg het weer om, begon het op donderdag al een beetje te sneeuwen en werden we op vrijdag wakker met een dikke vijftien centimeter sneeuw. We zijn op zaterdag met de auto een rondje wezen rijden door de bergen, en op de Peak to Peak was het -12° C, brrr! Aan het eind van de middag kwamen Chelsea en Sergio met de kinderen, leuk en gezellig :-), en wilde Enzo na het eten niet naar huis. Zelfs niet als hij bij ons ook naar bed zou moeten, haha, dat was grappig!
Op zondag vertrok Danko naar Santa Fe. Ik had gedacht om die dag op de fiets 'even' naar de bibliotheek te gaan om een paar DVDs op te halen die ik had aangevraagd, maar het was veel lekkerder weer dan ik had gedacht, dus hoewel ik de wijk al uit was ben ik omgedraaid om een andere fiets op te halen en een langer rondje te maken :-). Ik had bedacht dat ik dan 's avonds wel met de auto langs de bibliotheek kon gaan, maar dat ging mooi niet door, want de accu was leeg! Nou hadden we de Acura al een flinke poos niet erg veel gebruikt, en het koude weer dat we gehad hebben heeft natuurlijk ook niet aan bijgedragen, maar dat was niet wat ik had verwacht. Goed, toen was de enige andere optie om op de motor te gaan, die natuurlijk ingeparkeerd was door grotere (en zwaardere) motoren - ik ben namelijk niet degene die de motors netjes dicht op elkaar in dat stukje garage zet zodat het allemaal past. Met een beetje gepriegel en door heel! erg! voorzichtig! Danko's Ducati een beetje te verplaatsen kreeg ik mijn motor naar buiten gewurmd, en had ik mede dankzij en wel wat lompe parkeeractie (op de stoep voor het bibliotheekje – pomptiedom..!) net voor sluitingstijd mijn DVDs in handen. En toen vond ik dat ik dan net zo goed ook de boodschappen kon doen die ik van plan was geweest, wat allemaal precies in mijn tanktas bleek te passen. Ahaha, missie toch nog geslaagd!
De meeting in Santa Fe was een korte en dus was Danko op woensdag alweer thuis. De volgende dag hoorde ik op het werk allerlei vergenoegde geluiden van achter Danko’s computer komen en toen bleken we een nieuw Fase 2-project toegewezen gekregen te hebben! Dat is toch altijd erg leuk nieuws!
En een week na het pak sneeuw werd het lekker weer. Vooral op zaterdag, het was tegen de twintig graden en warm genoeg om met blote armen en benen te fietsen! Voor het eerst in iets van drie maanden hebben we dat weer eens op de racefiets gedaan want alle wegen waren mooi schoon, en daarna konden we thuis heerlijk nog even in de zon zitten en een wijntje te drinken. Aaah, lente!
Voor zondag waren de voorspellingen hetzelfde en we hadden ons dus verheugd op nog zo’n dagje, maar helaas gooide een flink pak wolken roet in het eten. Nadat we onszelf aangespoord hadden zijn we nog wel fijn naar Jamestown gefietst, en daarna konden we het weekend toch nog met een lekker zonnetje afsluiten.
Ondertussen zijn we alweer een week verder, en werden we eergisteren wakker met een beregende wereld. Het was buiten grijs en frisjes, en een mooie gelegenheid (vond ik) om maar eens naar de mall te gaan. Niet onze favoriete tijdsbesteding, maar nieuwe kleren verschijnen nou eenmaal niet uit zichzelf. Danko vond dat wel best, op de voorwaarde dat we dan eerst even ergens anders langs zouden gaan, en wel de Porschedealer om autootjes te kijken. Of liever gezegd ‘aan te passen’ – waarbij we erachter kwamen dat Danko te lang is om comfortabel in (de meeste?) Boxters en Caymans te passen. Dat was jammer om te ontdekken, want zoiets staat al heel lang ‘voor ooit’ op het wensenlijstje. Een 911 had wel genoeg beenruimte, en daarmee zijn we een testritje wezen maken. Dat was toch wel erg leuk! En daar bleef het dan ook echt bij :-). Vervolgens gingen we even langs de Costco omdat we er toch langskwamen, en daarna hebben we het toch echt ook naar de mall gered. Helaas zou ik bijna zeggen, want ik weet weer waarom ik zo’n hekel heb aan winkelen voor kleren hier! Mijn doel, een paar nette broeken, hebben we gewoon in het geheel niet kunnen vinden. Het lijkt wel alsof alles dat in de winkels hangt valt in drie soorten: de huidige mode (strakke driekwartbroeken – nee dank u!) + spijkerbroeken; het soort kleren dat ik niet beter kan omschrijven dan ‘ouwelijk en ouderwetsch’ qua model, soort stof en motiefjes; en pakken. Van die laatste vond ik dan tenminste nog iets dat ik wel wilde passen, maar dat bleek zonder pasvorm en met schoudervullingen. Zucht en blegh! Het is toch erg dat er niks te vinden is aan vlotte, nette kleding! En dan zijn we toch echt de meeste winkels wel binnengelopen, met tussendoor een pitstop bij de Starbucks voor wat erg nodige inwendige versterking. Hoe dan ook worden wij allebei altijd erg snel erg moe van kleren-winkelen. Ik zou bijna zeggen ‘gelukkig hadden we dus nog iets gekocht’, maar ik had genoeg punten voor twee gratis drankjes, dus zelfs dat hebben we niet bewerkstelligd, hahaha! In ieder geval heb ik nog een beetje rondgeneusd tussen de keukenspullen van het laatste warenhuis waar we niet geslaagd waren om de kledingergernis even uit mijn systeem te krijgen (haa, mooie pannen! Echt, ik winkel liever voor zo ongeveer alles behalve kleren!) en daarna was het ruim etenstijd geweest en zijn we heerlijk wezen eten bij een restaurantje in Boulder. In totaal toch heus wel een geslaagde middag!
Gisteren ging hier de zomertijd al in, erg fijn want dan is het weer zo’n stuk langer licht! Het stormde de hele dag van jewelste, een mooie gelegenheid om weer eens een stuk motor te rijden. Dat was met de wind toch wel iets frisser dan we gedacht hadden, en een mooie reden om stamppot zuurkool met rookworst te maken voor het avondeten! Voor nu lijkt het alsof dat ook direct de laatste goede dag was om dat te doen, want het wordt de komende tijd telkens tegen de twintig graden, mmm :-). Aan de andere kant kan het hier natuurlijk sneeuwen tot in april, dus we zullen zien!
In New York hadden we uiteindelijk zelfs vijf uur overstaptijd omdat we een uur voor schema al geland waren, en heb ik in de lounge de luxe van halverwege de reis even onder de douche ontdekt. Het voelde daarna alsof ik er niet al een lange vlucht op had zitten, erg fijn! Alsnog waren we moe genoeg toen we om half één 's nachts uiteindelijk thuis waren, maar verder viel het deze keer goed mee met de jetlag.
En vanaf dat we weer thuis zijn hebben we alle weersoorten wel voorbij zien komen. Eerst hadden we een paar dagen lekker weer, fijn om weer een beetje te fietsen! We zijn die week nog uit eten geweest om nog gebruik te maken van een verjaardagstegoedbon van een restaurant voordat die verliep, en daar liepen we stomtoevallig precies tegelijk naar binnen met Steve. Hij en Michelle (die ook haar verjaardagsbon kwam gebruiken) hadden afgesproken met vrienden, die het niet erg vonden als we bij hun aan zouden schuiven. Dat was onverwacht erg gezellig!
Daarna sloeg het weer om, begon het op donderdag al een beetje te sneeuwen en werden we op vrijdag wakker met een dikke vijftien centimeter sneeuw. We zijn op zaterdag met de auto een rondje wezen rijden door de bergen, en op de Peak to Peak was het -12° C, brrr! Aan het eind van de middag kwamen Chelsea en Sergio met de kinderen, leuk en gezellig :-), en wilde Enzo na het eten niet naar huis. Zelfs niet als hij bij ons ook naar bed zou moeten, haha, dat was grappig!
Op zondag vertrok Danko naar Santa Fe. Ik had gedacht om die dag op de fiets 'even' naar de bibliotheek te gaan om een paar DVDs op te halen die ik had aangevraagd, maar het was veel lekkerder weer dan ik had gedacht, dus hoewel ik de wijk al uit was ben ik omgedraaid om een andere fiets op te halen en een langer rondje te maken :-). Ik had bedacht dat ik dan 's avonds wel met de auto langs de bibliotheek kon gaan, maar dat ging mooi niet door, want de accu was leeg! Nou hadden we de Acura al een flinke poos niet erg veel gebruikt, en het koude weer dat we gehad hebben heeft natuurlijk ook niet aan bijgedragen, maar dat was niet wat ik had verwacht. Goed, toen was de enige andere optie om op de motor te gaan, die natuurlijk ingeparkeerd was door grotere (en zwaardere) motoren - ik ben namelijk niet degene die de motors netjes dicht op elkaar in dat stukje garage zet zodat het allemaal past. Met een beetje gepriegel en door heel! erg! voorzichtig! Danko's Ducati een beetje te verplaatsen kreeg ik mijn motor naar buiten gewurmd, en had ik mede dankzij en wel wat lompe parkeeractie (op de stoep voor het bibliotheekje – pomptiedom..!) net voor sluitingstijd mijn DVDs in handen. En toen vond ik dat ik dan net zo goed ook de boodschappen kon doen die ik van plan was geweest, wat allemaal precies in mijn tanktas bleek te passen. Ahaha, missie toch nog geslaagd!
De meeting in Santa Fe was een korte en dus was Danko op woensdag alweer thuis. De volgende dag hoorde ik op het werk allerlei vergenoegde geluiden van achter Danko’s computer komen en toen bleken we een nieuw Fase 2-project toegewezen gekregen te hebben! Dat is toch altijd erg leuk nieuws!
En een week na het pak sneeuw werd het lekker weer. Vooral op zaterdag, het was tegen de twintig graden en warm genoeg om met blote armen en benen te fietsen! Voor het eerst in iets van drie maanden hebben we dat weer eens op de racefiets gedaan want alle wegen waren mooi schoon, en daarna konden we thuis heerlijk nog even in de zon zitten en een wijntje te drinken. Aaah, lente!
Voor zondag waren de voorspellingen hetzelfde en we hadden ons dus verheugd op nog zo’n dagje, maar helaas gooide een flink pak wolken roet in het eten. Nadat we onszelf aangespoord hadden zijn we nog wel fijn naar Jamestown gefietst, en daarna konden we het weekend toch nog met een lekker zonnetje afsluiten.
Ondertussen zijn we alweer een week verder, en werden we eergisteren wakker met een beregende wereld. Het was buiten grijs en frisjes, en een mooie gelegenheid (vond ik) om maar eens naar de mall te gaan. Niet onze favoriete tijdsbesteding, maar nieuwe kleren verschijnen nou eenmaal niet uit zichzelf. Danko vond dat wel best, op de voorwaarde dat we dan eerst even ergens anders langs zouden gaan, en wel de Porschedealer om autootjes te kijken. Of liever gezegd ‘aan te passen’ – waarbij we erachter kwamen dat Danko te lang is om comfortabel in (de meeste?) Boxters en Caymans te passen. Dat was jammer om te ontdekken, want zoiets staat al heel lang ‘voor ooit’ op het wensenlijstje. Een 911 had wel genoeg beenruimte, en daarmee zijn we een testritje wezen maken. Dat was toch wel erg leuk! En daar bleef het dan ook echt bij :-). Vervolgens gingen we even langs de Costco omdat we er toch langskwamen, en daarna hebben we het toch echt ook naar de mall gered. Helaas zou ik bijna zeggen, want ik weet weer waarom ik zo’n hekel heb aan winkelen voor kleren hier! Mijn doel, een paar nette broeken, hebben we gewoon in het geheel niet kunnen vinden. Het lijkt wel alsof alles dat in de winkels hangt valt in drie soorten: de huidige mode (strakke driekwartbroeken – nee dank u!) + spijkerbroeken; het soort kleren dat ik niet beter kan omschrijven dan ‘ouwelijk en ouderwetsch’ qua model, soort stof en motiefjes; en pakken. Van die laatste vond ik dan tenminste nog iets dat ik wel wilde passen, maar dat bleek zonder pasvorm en met schoudervullingen. Zucht en blegh! Het is toch erg dat er niks te vinden is aan vlotte, nette kleding! En dan zijn we toch echt de meeste winkels wel binnengelopen, met tussendoor een pitstop bij de Starbucks voor wat erg nodige inwendige versterking. Hoe dan ook worden wij allebei altijd erg snel erg moe van kleren-winkelen. Ik zou bijna zeggen ‘gelukkig hadden we dus nog iets gekocht’, maar ik had genoeg punten voor twee gratis drankjes, dus zelfs dat hebben we niet bewerkstelligd, hahaha! In ieder geval heb ik nog een beetje rondgeneusd tussen de keukenspullen van het laatste warenhuis waar we niet geslaagd waren om de kledingergernis even uit mijn systeem te krijgen (haa, mooie pannen! Echt, ik winkel liever voor zo ongeveer alles behalve kleren!) en daarna was het ruim etenstijd geweest en zijn we heerlijk wezen eten bij een restaurantje in Boulder. In totaal toch heus wel een geslaagde middag!
Gisteren ging hier de zomertijd al in, erg fijn want dan is het weer zo’n stuk langer licht! Het stormde de hele dag van jewelste, een mooie gelegenheid om weer eens een stuk motor te rijden. Dat was met de wind toch wel iets frisser dan we gedacht hadden, en een mooie reden om stamppot zuurkool met rookworst te maken voor het avondeten! Voor nu lijkt het alsof dat ook direct de laatste goede dag was om dat te doen, want het wordt de komende tijd telkens tegen de twintig graden, mmm :-). Aan de andere kant kan het hier natuurlijk sneeuwen tot in april, dus we zullen zien!
-
16 Maart 2017 - 20:50
Mam.:
Hee Annemiek!
Heel hartelijk gefeliciteerd met het weer binnen halen van een Fase - 2 project!
Liefs, Mam. -
16 Maart 2017 - 21:47
Annemiek Kamphuis:
Goed hè! :-) -
17 Maart 2017 - 19:59
Bernadette Eaglen:
Wat een lekker autootje Annemiek en Danko, maar wat jammer van die knieen tegen het stuur.
En wil je ook een keer een foto sturen van die hoeveelheid voertuigen in jullie garage?Volgens mij hebben jullie er voor alle weersomstandigheden een voor het uitzoeken.
En wat kan dat weer verschillen in Colorado.Dat lijkt mij nou lastig, elke morgen je kleding daarop aan te passen.
Wij hebben hier even aan de lente mogen ruiken en ons eerste ijsje bij v/d Poel gehad maar morgen kan de winterjas weer aan en kook ik volgende week nog maar weer eens zuurkoolstamppot.
Ook uit Enschede gefeliciteerd met het binnen halen van een Fase-2 project hoewel ik geen idee heb wat het betekent maar dat vraag ik zondag wel aan Ria en Ad.Zij gaan op kraamvisite bij Marjolein.
Je leuke knuffel ligt in de box en de mooie kaart voor Malcolm hangt aan de kast.Dank daar voor!
Misschien zien we elkaar deze zomer in Wisconsin want ik heb begrepen dat ook jullie daar in de eerste helft van juli naar toe gaan.Zou leuk zijn.
Groeten aan Danko en misschien tot gauw ziens.
Bernadette -
17 Maart 2017 - 22:00
Annemiek Kamphuis:
Het viel goed mee hoor, met de knieën tegen het stuur, er was zelfs genoeg beenruimte voor Danko in deze auto! Al ziet het er op de foto inderdaad niet zo uit zie ik nu. En ik zal eraan denken eens een foto van de garage te nemen, we zijn inderdaad wel goed voorzien van voertuigen. Er past niet eens alles in, de crossmotors staan namelijk in de kelder (ahum).
En ja, het kan hier erg wisselvallig zijn! Door alleen uit het raam te kijken kun je soms niet zien of het nou warm of koud is. Nu is het in ieder geval warm, een dikke twintig graden! Wij moesten ook maar eens een ijsje gaan eten dit weekend denk ik :-).
Het zou inderdaad leuk zijn als we tegelijkertijd in Madison zouden zijn en iets af konden spreken! -
17 Maart 2017 - 23:44
Annemiek Kamphuis:
Vergeet ik toch helemaal het overheidscontractgebeuren uit te leggen! Zo'n project begint met een proposalronde, als een overheidsinstantie (bijvoorbeeld de marine, of het Department of Energy) een bepaald probleem heeft waar ze een oplossing voor willen vinden.
Bedrijven kunnen tijdens zo'n proposalronde een voorstel in sturen, waar er een paar van worden uitgekozen als Fase 1-project. Je krijgt dan een beetje geld om aan te tonen dat jouw idee werkt als oplossing van het probleem. Aan het eind van de Fase 1-periode moet je een rapport schrijven over wat je gedaan hebt (het is de overheid, dus alles moet worden gedocumenteerd!) plus een voorstel voor wat je zou doen om dat idee om te zetten in een commercieel produkt, oftewel Fase 2. Als je dat toegewezen krijgt dan krijg je verspreid over een paar jaar meer geld om die ontwikkeling uit te voeren. Daarna kun je nog in aanmerking komen voor een volgende Fase waarin je met ondersteuning van één of meerdere grote bedrijven je produkt nog verder ontwikkelt, maar zover zijn we nog niet met de programma's die we nu hebben (en of dat überhaupt kan hangt behalve van wat de program manager wil ook nog af van willekeurige bureaucratische regels hebben we ondertussen ontdekt).
De programma's waar wij geld van krijgen zijn erop gericht om kleine bedrijven te ondersteunen in onderzoek en ontwikkeling en tegelijkertijd gebruik te maken van de wetenschappelijke en technische vaardigheden van die kleine bedrijven. (Waarbij je totdat je 500 werknemers hebt nog als 'klein bedrijf' wordt gezien.) Het idee is dat er een win-win situatie ontstaat, waarbij de overheid tegelijkertijd kleine bedrijven stimuleert en daar technologie voor terugkrijgt, en de bedrijven de kans hebben om zichzelf te ontwikkelen en werkgelegenheid te bieden. -
18 Maart 2017 - 17:31
Bernadette Eaglen:
Dankjewel Annemiek voor de duidelijke uitleg.
Ik begrijp dat jullie weer even vooruit kunnen maar ook dat er hard gewerkt moet worden om het idee waar te maken.
Leuk dat te volgen via jouw verslagen maar jammer dat we niet even op de koffie kunnen komen.
Groet uit Enschede van Bernadette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
