Het Japanse trademark en Memorial Day

Twee weken geleden hadden we een erg goed begin van het weekend, want er was een email van de advocaat in Japan dat onze aanvraag voor een trademark daar is goedgekeurd, whoohoo! Dat is nog een mooi verhaal, want in eerste instantie werd het trademark door de Japanse instantie afgewezen omdat het al in bezit was van Coca-Cola, want hun produkt 'Coke' was daar al geregistreerd als trademark in alle mogelijke categorieën voor trademarks. In het Japans klinkt 'CORC®' (hoe wij onze kabels en draden noemen, het is een afkorting voor Conductor on Round Core) namelijk hetzelfde als 'Coke', vandaar de afwijzing. Toen ik die bewuste brief las had ik in eerste instantie het gevoel dat dat net een soort van verborgen camera-grap was (want het klonk wel een beetje ongelooflijk!), behalve dan dat die brief van de officiële VN-instantie voor intellectueel eigendom kwam. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en Coca-Cola geëmaild (zonder resultaat behalve 'dat ze ernaar zouden kijken', waar ik nooit meer iets van gehoord heb); daarna ontdekte ik dat de enige manier om het trademark te krijgen zou zijn door het van Coca-Cola af te nemen, wat je alleen kunt doen door een procedure aan te spannen waarbij je vraagt het trademark van een ander af te nemen omdat het niet gebruikt wordt; wat alleen gedaan kan worden door een in Japan gevestigde advocaat. Dat hebben we dus maar gedaan, tenslotte is cola een drankje, en niet een electrische kabel of draad (de categorie waar wij het trademark in wilden hebben)! Daarin was het Japanse patent- en trademarkkantoor het met ons eens, en na een herbeoordeling van onze aanvraag was er dan nu de beslissing om deze specifieke categorie trademark aan ons toe te wijzen. Dat had ik toch maar mooi voor elkaar gekregen :-).

De volgende dag hadden we afgesproken met Sergio en Chelsea. Dat viel toevallig samen met feestje bij Chelsea's zus Sara, en dus gingen we daar met z'n allen naartoe. Dat was gezellig, en we hadden Sara ook al een hele poos niet gezien. We konden lekker buiten zitten, we hebben lekker gegeten en daarna zijn we met Chelsea en Sergio mee naar huis gegaan waar we nog een poos met Enzo gespeeld hebben en Viviana best bij mij op schoot wilde zitten toen ze een mooi krakend ijspapiertje had om mee te spelen. Dat was leuk!

Na nog een dagje met een klein stukje fietsen en een stukje motorrijden waarbij we voortijdig omgedraaid zijn om niet nog natter te regenen had ik een rustige week op het werk. Rustig genoeg om een dagje thuis te werken en behalve dat ook weer eens wat verder schilderen aan de open haard in de bibliotheek (nee, die was nog steeds niet helemaal af..).

Afgelopen maandag was het Memorial Day, en dus hadden we vorig weekend drie dagen vrij. Van tevoren hadden we er niet al teveel bij stilgestaan of we ook weg zouden willen of niet. Toen het weekend dichterbij kwam en we de weersvoorspelling zagen met best wat regen hadden we wel het idee dat het fijn zou zijn om ergens naartoe te gaan waar het droger en warmer was, maar toen was het natuurlijk al te laat om nog ergens iets te reserveren. En we hebben het ook niet eens geprobeerd, want we hadden ergens geen zin om te kamperen en al die spullen heen en weer te slepen. Dus zijn we lekker thuisgebleven! Zaterdag hebben we besteed aan klusjes doen. Danko verving een doorgerotte paal in het hek tussen ons en de buren, ik ontdekte min of meer per ongeluk dat handsfree bellen en strijken erg goed samengaan, en we hebben weer eens een tripje richting de bouwmarkt gemaakt. Het blijft typisch dat je dan zo weer een paar honderd dollar verder bent voor naar je gevoel helemaal niet zoveel bijzonders! We zijn ook even bij een tuinmeubilairwinkel naar binnen gelopen omdat we wel een paar extra tuinstoelen willen hebben. We werden zodra we binnen waren verteld dat op alles korting was, 10% als je drie dingen kocht, en dan meer bij grotere aankopen. Nou, wij keken eens naar één prijskaartje en toen waren we wel uitgewinkeld zeg! $750 voor één stoel, en dat was nog niet eens de duurste in de winkel! Wat een idiote prijzen, dus verlieten wij de winkel zonder stoelen van wat voor soort dan ook!

Op zondag was het erg mooi weer, en van tevoren hadden we gedacht dat het een mooie dag zou zijn om een flink stuk motor te rijden. Daar voelde ik me niet uitgeslapen genoeg voor, en dus gingen we voor het alternatieve plan: een lekker lang stuk op pad met de Porsche. Dat wilden we ook al een poos doen namelijk :-). Via de Peak to Peak en Loveland Pass (waar bij A-Basin nog steeds geskied erg veel mensen aan het skiën waren!) zijn we richting Silverthorne gereden. Daar hadden we eigenlijk willen stoppen om te eten, maar tegen de tijd dat we in Keystone waren vonden we het wel lunchtijd dus zijn we daar even gestopt. Zodra we uitgestapt waren roken we die typische 'het is warm in de bergen-dennengeur' om het zo maar te noemen. Mooie naam voor een aromatherapieluchtje, want dat ruikt gewoon ontspannend, hahaha! We hebben in een paar houten leunstoelen met een beetje zicht op de ondertussen ontdooide skipistes brood gegeten, en daarna zijn we verder gereden naar Frisco en hebben we daar de afslag genomen naar Kremmling. Jaren geleden hebben we het rondje dat we bedacht hadden een keer met de motor gereden, en dat was lang genoeg geleden dat we ons lang niet alles herinnerden. Het is wel grappig dat zodra je Silverthorne uitrijdt richting het noorden alle bebouwing en bewoning en het bijbehorende verkeer zo ongeveer prompt ophoudt. Wat overblijft is een heuvellandschap met zo her en der een ranch, en verder niks van alle drukte van de bewoonde wereld. Zo wat hoger in de bergen is de natuur nog wat minder ver dan thuis, en hier was alles in van dat hele frisse lentegroen: gras, struikjes, zo her en der een verdwaalde boom langs het riviertje, en dat alles met witbesneeuwde bergen in de achtergrond. Een mooi gezicht!

Een stukje voorbij Kremmling hebben we de weg richting Toponas genomen, een heel stuk vol leuke bochten over de Gore Pass, met een heleboel van die heel frisgroene aspen overal, mooie uitzichten en zo goed als geen verkeer. Dat was erg leuk rijden! Vanaf Toponas zijn we weer teruggereden richting snelweg, met zo half het idee in Edwards ergens koffie te gaan drinken, alleen toen het eenmaal zover was hadden we eigenlijk wel trek in warm eten in plaats van koffie. Daarvoor hadden we ook al wel een plan, namelijk een Oostenrijks restaurantje in Vail waar we al een paar keer eerder gegeten hebben. Zonder het menu te zien wisten we al wel wat we wilden eten, namelijk Jägerschnitzel met spätzle :-). Mmm, dat was net zo lekker als we ons herinnerden, gevolgd door Schwarzwalder Kirsch-taart en Sachertorte als toetje, want daar konden we even niet aan weerstaan! Daarna zijn we via de snelweg en een klein ommetje over Lookout Mountain (note to self: doe dit niet net als de zon ondergaat, want dan is de weg vol met zeer lang-zaam-rij-dend verkeer..) teruggereden naar huis na een erg leuk dagje autorijden!

Heel luxe hadden we toen nog een dag vrij waarvoor we helemaal geen plannen hadden. Het is best fijn als er eens niks 'moet' onder het mom van optimaal vrijetijdsgebruik, dus hebben we 's ochtends snel een stukje gefietst net voordat er een flinke bui aan kwam, en verder hebben we niks gedaan, op het terras gezeten, en Danko heeft een onderdeeltje in mijn crossmotor vervangen wat onze laatste hoop was om die motor zelf weer goed aan de praat te krijgen. En het werkte! Dus gingen we aan het eind van de middag nog een stukje rijden op de crossmotors, dat was minstens een jaar geleden sinds de laatste keer dat we dat gedaan hadden. Dat smaakte ook prompt naar meer, want deze motors zijn toch ook wel erg leuk om op te rijden!

Deze week was dus een korte, en voor ons gevoel zo voorbij. Ik legde de laatste hand aan de open haard in de bibliotheek, en dat is erg mooi geworden al zeg ik het zelf! Echt een hele grote verbetering met hoe het er eerst uitzag! En dan was ik alweer een beetje vergeten hoe lelijk dat eigenlijk was, want dat viel pas goed op toen ik de 'voor' en 'na' foto's naast elkaar hield! Voor we het wisten was het dus alweer weekend, en van tevoren hadden we gedacht dat het vandaag een mooie dag zou zijn om een flink stuk motor te rijden. Aan het eind van de ochtend gingen we op pad, via Ward naar de Peak to Peak, waar we zagen dat de wolken donderder en donkerder werden. Het begon ook zo af en aan een beetje te regenen, en we zijn in Nederland dan maar even gestopt voor wat boterhammen en om te zien wat het weer zou doen. Nou, dat kwam dichterbij, en het trok naar het zuiden, waar we bedacht hadden naartoe te gaan. In plaats daarvan zijn we terug naar huis gereden, heeft Danko een dunnere jas aangedaan om nog een stukje verder te rijden richting Fort Collins, en heb ik mij met een beker thee en mijn laptop op het terras geïnstalleerd. De poging om een lang stuk motor te rijden doen we dus nog maar een keer in de herkansing!