Rocky Mountain NP en Washington, DC

Halverwege juni is het gewoon alweer, soms gaat dat wel zo snel! Je knipt een paar keer met je vingers en zo ben je twee weken en weekends verder!

Het eerste weekend was het bewolkt. Even 'maar' halverwege de twintig graden met een lekker briesje was prettig! We zijn fijn een stuk wezen mountainbiken op zaterdag, wel min of meer tegelijkertijd maar niet samen, want Danko wilde graag wat nieuwe paadjes in Lefthand Canyon uitproberen en ik ging liever (iets later) naar Jamestown. We zijn 's middags nog een rondje wezen rijden met het mooie autootje en op zondag hielden we een track day. Het was er het ideale weer voor, en het was tot onze verbazing gewoon helemaal niet druk! Bijna geen karts, en ook bijna geen motoren waardoor we het circuitje lekker voor onszelf hadden :-). Alle andere mensen die er eerst echt altijd waren hebben we al een poosje niet gezien, en we bedachten dat die ondertussen natuurlijk druk zijn met (van en naar) wedstrijden rijden. In ieder geval hebben we ons erg goed vermaakt!

Door de week hadden we met Lori en Bill afgesproken, die ons uitgenodigd hadden voor iets te drinken en wat hapjes. We hebben een hele poos op hun grotendeels muggenvrije terras gezeten, dat was heel erg gezellig!

En toen was het alweer weekend, en wel eentje met erg zomerse temperaturen! Voordat het echt warm werd zijn we op zaterdagmorgen nog even wezen fietsen, een heel stuk Lefthand Canyon in totdat we het wel een goed punt vonden om om te draaien. Het stuifmeelseizoen is nu langzamerhand de bergen ingeschoven, en hoe hoger we kwamen hoe meer stuifmeelwolken we zagen. Toen we net op weg waren hing er zelfs zoveel boven de bergen dat we ons afvroegen of er ook brand was! 's Middags hebben we een beetje gewinkeld voor de wc beneden die we willen opknappen. Het doel was een wastafelkastje maar we kwamen uiteindelijk thuis met een acceptabele kraan (dat soort kraantjes zijn hier allemaal hetzelfde, en juist dat we vinden we en niet mooi en niet praktisch - heel vaak is de kraan zo kort dat je handen er niet fatsoenlijk onder passen al is de wastafel zelf ruim genoeg), een handdoekrekje en bijpassende wc-rolhouder; en in een andere winkel vonden we mooie tegels. Online vonden we uiteindelijk een mooie wastafel, en ontdekte Danko dat we het rekje en wc-rolhouder maar beter weer terug konden brengen. Er werd namelijk geklaagd dat die niet bestand zijn tegen vochtige ruimtes en heel snel gaan roesten (badkamerspullen nota bene!). We waren na ons winkelrondje precies op tijd thuis, want aan het eind van de middag hadden we met Chelsea en Sergio afgesproken om te gaan 'zwemmen' in het zwemmeertje bij ons in de wijk. Tussen aanhalingstekens want ik vind dat veel te koud :-). Eén van Chelsea haar zussen kwam ook mee met haar man en we hebben een hele poos heel gezellig op ons strandje gezeten, en ons weer een afgevraagd waarom we dat eigenlijk niet vaker doen! Wel met het voornemen deze zomer minstens een paar keer vaker zo'n zwemuitje te houden!

De volgende dag was het aan het eind van de ochtend al flink warm en besloten we met de Porsche de rest van de hitte te ontvluchten. We begonnen met het idee om een stukje te wandelen bovenop de Loveland Pass; of om Mt. Evans op te rijden; of het skigebied van Winter Park omlaag te lopen; tot het idee om via het Rocky Mountain Park naar huis te rijden (in de hoop dat aan het eind van de middag het meeste verkeer weg zou zijn) en dan daar bovenin even de benen te strekken. We hebben gepicknickt in Black Hawk, zijn even gestopt in Winter Park voor koffie en thee, en daarna zijn we letterlijk en figuurlijk even gaan uitwaaien bovenin het National Park. We hebben de Alpine Ridge Trail gelopen, een korte wandeling vanaf het Alpine visitor center naar een bergtop waar je een erg mooi uitzicht hebt op de bergen om je heen. En je nog wegwaait als je niet oppast want er stond een flinke wind! Daarna zijn we het park uitgereden, helaas toch nog in een file langzaamrijdend verkeer (de helft van de toegestane snelheid!). Daarna over de Peak to Peak weer naar huis en toen hadden we een leuk rondje gemaakt.


En ondertussen bevinden we ons in Arlington, vlak onder Washington DC, want Danko moest hier naartoe voor een meeting. Toen we aan kwamen vliegen zagen we vanuit het vliegtuig min of meer toevallig het Nederlandse Carillon, het Marine Corps War Memorial (het Iwo Jima-beeld) en het Air Force Memorial. En nadat we ingecheckt hadden in ons hotel en warm hadden gegeten hebben we de metro naar Washington genomen en daar nog het Witte Huis (daar gaat toch heel wat anders vanuit met de huidige bewoner dan toen de Obama’s daar nog woonden! – ook omdat ze tegenwoordig een heel cordon aan dranghekken voor de gewone hekken hebben staan, bewaakt door een flink wat agenten.) en het Washington Monument aan toegevoegd.

Gisteren en vandaag had Danko de hele dag besprekingen, maar ik niet, dus ik had de dagen aan mezelf om een beetje door de stad te struinen. Lucky me! En daarbij had ik erg geluk met het weer, want het was hier regenachtig tot en met maandag terwijl het gisteren en vandaag zonnig en warm was! Gisteren was mijn eerste bestemming één van de vele Franse bakkerszaakjes waarvan we zouden wensen dat we die thuis ook hadden, voor een baguette met gerookte zalm (mmm!) waarmee ik mij samen met mijn meegebrachte Suske en Wiske op een bankje langs de National Mall met uitzicht op het Washington Monument heb geïnstalleerd. Ik denk dat ik wel de enige was met die combinatie, haha! Daarna ben ik naar het National Museum of Natural History geweest want ik had gezien dat ze daar een expositie hadden van de winnende foto’s van een fotowedstrijd. Daar hingen inderdaad een aantal erg mooie foto’s, en toen ik was uitgekeken en nog een beetje door het museum liep kwam ik ineens tussen een aantal echte mummies terecht. Leuk om te zien is een beetje een ongelukkige uitdrukking dus laat ik zeggen leuk om die expositie toevallig te ontdekken. Daarna wilde ik nog naar de National Gallery of Art, en op weg daarheen kwam ik door de bijbehorende beeldentuin. Meestal is dat niet zo aan mij besteed, maar hier stond een gaaf kunstwerk van een huis dat als je erlangs liep met je mee leek te draaien door een optische illusie. Die kon ik wel op prijs stellen! In het kunstmuseum heb ik nog even een paar blikken geworpen op wat Nederlandse en Vlaamse meesters en ben ik even door de Cézanne-expositie gelopen, en daar heb ik het bij gehouden want ik begon een beetje museum-moe te worden.
Voor ’s avonds hadden we bedacht dat het grappig zou zijn om te gaan eten bij een Italiaans restaurant waar we één van de eerste keren dat we in deze stad waren gegeten hebben. We dachten allebei wel te weten waar het ongeveer zou moeten zitten, en na wat googlen dachten we het ook gevonden te hebben. Uiteindelijk was de expeditie mislukt en uitermate geslaagd, want het restaurantje waar we naartoe geweest zijn was niet dezelfde als toen ooit, maar we konden er buiten zitten en we hebben er heerlijk gegeten!

Vandaag ben ik buiten dingen gaan bekijken. Ik was nog nooit om het Tidal Basin heen gelopen, maar voordat ik daar aan begon heb ik eerst even voor dezelfde lunch gezorgd als gisteren. Daarna ben ik via het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument gelopen, waar je een mooi uitzicht hebt over de Reflecting Pool die bij het Lincoln Memorial hoort. Dat was mijn volgende bestemming, per ongeluk gevolgd door het Korean War Memorial, want ik nam het verkeerde paadje. Ik had de kortste weg willen nemen naar het Martin Luther King, Jr. Memorial, waar ik dan daarna naartoe ben gelopen. En waar het best heel druk was op de eerdere plekken waren hier een heel stuk minder mensen. Dit is het nieuwste monument aan de National Mall, en er was kritiek dat het beeld een veel te strenge houding heeft, maar dat vond ik eigenlijk helemaal niet. Ondertussen had ik wel trek en was ik blij een bankje te vinden om lunch te eten en mijn strip uit te lezen, deze keer met uitzicht over het water op het Jefferson Memorial. Daarna bekeek ik nog het Roosevelt Memorial, ik ontdekte een Memorial voor George Mason waar ik dan ook maar even langsgelopen ben, en eenmaal bij het Jefferson Memorial was dat een goede plek om even te zitten en af te koelen, want het was flink warm in de zon! Toen had ik mijn te bekijken plekken allemaal gezien en hoefde ik ‘alleen nog maar’ terug te lopen naar de metro. Met de hele grote stratenblokken en enorme gebouwen heb je het niet zo in de gaten, maar je legt min of meer ongemerkt heel wat kilometers af!
Aan het eind van de middag was de meeting afgelopen en hebben we samen met Sastry gebruik gemaakt van het gratis happy hour in het hotel. Dat was gezellig! Daarna nog een keertje in de stad uit eten, weer ergens op een leuk terrasje, en toen zaten de dagen er alweer op. Het enige dat nu nog op de planning staat is weer naar huis vliegen!

Meedraaiend huis: