Een succesvolle magneettest!

Vorige week dinsdag vlogen we (al)weer naar Florida. Helaas namen we het koufront met ons mee want die nacht was er in Tallahassee vorst aan de grond en daarna bleef het de rest van de week van dat koude, druilerige weer. Het is op zich niet raar dat het hier vriest, maar wel ongewoon dat dat al in november gebeurt. Aan de andere kant kwamen we natuurlijk voor het werk en niet voor het weer.

Toen we op woensdagmorgen op het lab kwamen bleek er niemand aanwezig omdat iedereen bij een verplichte meeting moest zijn, en bleek ook dat er nog wel flink wat gedaan moest worden als voorbereiding om de (de vorige keer gewikkelde) magneet te testen. Vandaar ook dat we deze keer alles iets ruimer ingepland hadden zodat er genoeg tijd zou zijn voor onvoorziene dingen. Na één dag hadden we allemaal het gevoel dat we al veel langer van huis waren, dat krijg je er ook van als je twee keer kort na elkaar komt, in hetzelfde hotel verblijft, en in feite gewoon verder gaat waar je gebleven was!

Donderdag en vrijdag waren voor de heren lange dagen met een heleboel dingen die in eigenlijk te weinig tijd gedaan moesten worden. Helaas was de lijst ‘onvoorzien’ wel langer dan had gehoeven en was het de vraag of er genoeg tijd was de hele infrastructuur voor de test op tijd klaar te hebben. Maar nadat er op zaterdag nog een middag verder gewerkt was werkte alles, erg fijn! ’s Avonds hadden Sastry en Sita ons uitgenodigd voor een feestje ter ere van een net getrouwde zoon, een net verloofde dochter, en daar kon je eigenlijk ook een net nieuw huis en een verjaardag de volgende dag aan toevoegen. Dat was erg gezellig en voor we het wisten waren we de laatsten die weggingen, ahem :-).

Voor zondag hadden we in het geheel geen plannen. Het was erg fijn dat de zon scheen, want die hadden we tot die dag nog helemaal niet gezien! Alles ziet er toch direct een stuk leuker uit als het niet zo grijs, koud en miezerig is buiten! We hebben eens wat uitgeslapen, wat MotoGP gekeken, we zijn een klein stukje wezen lopen in een park in Southwood en daarna hadden we met Bianca en Ulf afgesproken. Er waren Kaiserschmarrn als avondeten, mmm! En daarna hebben we voor het eerst sinds tijden weer eens een spelletje gespeeld. Van tevoren hadden we ons nog zo voorgenomen het niet te laat te maken, maar die twee dingen gaan niet zo goed samen, haha! Het was wel erg gezellig en dat is eigenlijk ook veel belangrijker!

Maandag was het op het lab in eerste instantie wachten op iemand van het safety office voor een officiële goedkeuring, en toen dat ’s middags eenmaal gebeurd was was er nog net genoeg tijd om te beginnen om de magneet waarin onze magneet getest ging worden voor te koelen met vloeibaar stikstof. Dat betekende wel dat we pas tegen tienen naar huis konden, en omdat er geen gelegenheid was tussendoor ergens te gaan eten brachten we het eten dan maar naar het lab, letterlijk een stapel pizza’s. Eén van de mensen van het lab dacht niet dat er al eerder een pizzamaaltijd had plaatsgevonden in de lobby van het gebouw, haha! Ik had voor overdag mijn werk mee (en daar valt niet zoveel over te schrijven vind ik :-)) en voor ‘s avonds een leesboek en toegang tot een waterkoker voor thee dus dat was wel prima. Erg grappig zei Danko nadat ze klaar waren en een eerste meting hadden gedaan dat ze eerst wat berekeningen hadden moeten doen om vast te stellen of ze blij moesten zijn met het resultaat of niet, en gelukkig was dat het geval.

Dinsdag was de dag van de test. Als je het hebt over lange dagen dan was dat er zeker één! Het meeste van de dag was nodig om de magneten verder af te koelen met vloeibaar helium, en daarna kon er aan het eind van de middag begonnen worden met het echte werk. En dat was erg succesvol, de magneet deed het zelfs beter dan gehoopt! Danko zei dat het toch wel apart is dat je dan in een paar uur test of iets waar een paar jaar met een boel mensen aan gewerkt is werkt of niet – al had hij daar van tevoren wel vertrouwen in en was hij natuurlijk erg blij met het goede resultaat. De eerste hoge-stroom magneet van hoge-temperatuur supergeleider die is getest op hoog veld, waarbij we dan ook direct aangetoond hebben dat onze kabels geschikt zijn voor dat soort toepassingen :-).
Er was wel één gebeurtenis die we liever niet gehad hadden, want Danko’s telefoon gaf de geest. (Alweer! We zijn ondertussen zo ongeveer de tel kwijt!) Ik ben onmiddellijk (half in paniek, ahem!) een back-up van mijn telefoon gaan maken voor het geval die er ook mee op zou houden want dan had ik tenminste de foto’s nog (ha-ha..). Het is toch wel vervelend dat deze telefoons zo gevoelig zijn voor wat uiteindelijk heliumgas blijkt te zijn. Xiaorong wist dat een klein onderdeeltje op een chip daar niet tegen kan, dat weten we dan ook weer. Het was uiteindelijk drie uur ’s nachts toen alles klaar was, en we hebben op woensdag als eerste dan ook maar eens uitgeslapen, dat was wel nodig!

Met de test voorbij hoefde er gisteren en vandaag niet meer zoveel gedaan te worden behalve opruimen, inpakken en dat soort dingen. Als bedankje zijn we gisteravond met een stel mensen die bij dit project betrokken waren ergens iets gaan drinken, en daarna zijn we met een kleiner groepje bij ons favoriete restaurant wezen eten. Iemand stelde dat voor en dat vonden we natuurlijk wel een goed idee! Dat was erg gezellig en een goede afsluiter van al het werk en de drukke dagen. Vandaag konden we nog één keer tussen de middag heerlijk in het zonnetje buiten brood eten, want dit was alweer de laatste dag op het lab. Voor vanavond hebben we nog een keer met Ulf en Bianca afgesproken en dan vliegen we morgen weer naar huis. Zo achteraf gezien ging de tijd hier dan toch wel weer snel voorbij!