Sneeuw, Thanksgiving en tegenstrijdigheden

De dag nadat we terugkwamen uit Florida was Sergio jarig, en zijn we aan het eind van de middag gezellig wezen taart eten en kletsen. Het was alweer even geleden dat we elkaar gezien hadden!
Op zondag was het heel erg lekker weer. Iets van vijftien graden en zonnig dus het was erg aangenaam buiten. Danko ging met Sergio naar het circuitje want het zou zomaar kunnen dat dat voor dit seizoen de laatste keer zou zijn want er stond een flinke winterstorm op de weersvoorspelling.

De volgende dag had ik een afspraak bij de orthopediepraktijk waar ze echo gebruiken. De arts nam ruim de tijd en vond het één en ander. In beide voeten een klein scheurtje in de peesplaat (maar geen ontsteking), een mogelijke zenuwbeknelling, en te strak spiervlies in mijn onderbenen. Daarvoor raadde de man hydrodissectie aan, waarbij ze een suikeroplossing injecteren om ruimte te creëeren zodat dat wat te strak of in de verdrukking zit ruimte heeft om te genezen. Die suikeroplossing bevat dan ook een verdovend middel zodat de verzekering het ziet als een zenuwblokkade en daarom de behandeling vergoedt, dat vond ik een nogal rare constructie. Daarbij bevatten de formulieren van die praktijk de vrij uitdrukkelijke waarschuwing dat niet alle aangeboden behandelingen als standaard-zorg worden gezien, en/of niet goedgekeurd zijn door de Food and Drug Administration. Daarvan kreeg ik erg het gevoel dat het misschien wel wat erg aan de experimentele kant is en ik daar helemaal niet aan wilde beginnen.

Diezelfde middag begon het te sneeuwen, en de winterstormwaarschuwing zei letterlijk dat verkeer de volgende dag zo goed als onmogelijk zou zijn door de verwachte hoeveelheid sneeuw. Natuurlijk had ik net die dinsdag de afspraak voor de MRI, dus ik hoopte maar dat zij open zouden zijn en dat wij de wijk uit zouden kunnen komen!
Op dinsdag werden we wakker met 43 (!!) centimeter sneeuw, zo’n dik pak hebben we nog niet vaak gezien! Danko deed een poging om sneeuw te ruimen, maar omdat de onderste laag nat en erg zwaar was hield hij het bij een paadje naar en over de stoep. De hele oprit schoonmaken zou veel teveel werk zijn dus reed hij in plaats daarvan er ‘gewoon’ overheen met de auto. En dat lukte ook nog! Het is toch wel handig als je een soort van tank als auto hebt, haha! De MRI-scan was ’s middags in een half uurtje klaar. Ik had een jazzmuziekje om naar te luisteren met de herrie van het apparaat op de achtergrond, en toen het klaar was kreeg ik al meteen een cd met de beelden mee. Daar hebben we natuurlijk direct naar gekeken maar zelf kun je daar natuurlijk helemaal niks uit opmaken.

Op donderdag was het Thanksgiving en daar hadden we eigenlijk geen plannen voor. De extra dagen vrij zijn normaal gezien fijn, maar als het hard vriest en alles onder een enorme laag sneeuw en ijs ligt dan heb je er niet zo heel veel aan. Maar de dag begon goed, want Danko's telefoon was bijgekomen van de helium en deed het weer. Wel zo fijn! Omdat er nog genoeg te doen was besloten we gewoon naar het werk te gaan, en eenmaal achter mijn computer zag ik dat Sara en Trent ons uitgenodigd hadden. Leuk, zo hadden we op het laatste moment toch nog leuke plannen! We hebben een appeltaart gekocht om niet met lege handen aan te komen en een erg gezellige middag en avond gehad. Sara zei dat we een permanente uitnodiging hadden om samen met hen Thanksgiving te vieren omdat we bij de familie horen, zo leuk! We hebben heerlijk gegeten en daarna zelfs nog een film gekeken. En dan heb je het gevoel dat het al midden in de nacht moet zijn, maar was het pas negen uur in de avond.

Op vrijdag (eigenlijk ook een vrije dag) hebben we gewerkt omdat we geen zin hadden thuis de hele dag binnen te zitten. Jeremy kwam ook naar het werk want die had zich thuis zitten vervelen. Hehehe, het is toch wat. En toen was het voor ons gevoel 'alweer' weekend. We waren ondertussen een beetje begonnen na te denken over wat voor soort wastafelkastje we voor de badkamer zouden willen hebben, met het halve idee daar misschien ergens naar te gaan kijken. En toen vond Danko online een grotere soort van het kastje dat we voor de wc beneden gekozen hebben. Dat is mooi en degelijk en dus hebben we die besteld. Klaar! En daar bleef het niet bij qua badkamerwerk want Danko vond het een goede gelegenheid om te beginnen om de muren te betegelen. En dat wordt heel erg mooi!

Omdat de chiropractor toen ze de resultaten van de echo gezien had tot mijn verbazing zei dat ik die injecties maar moest doen omdat een conservatieve aanpak verder geen nut meer zou hebben deed ik nog eens een zoektocht om een plek te vinden waar je wel zonder dat soort ingrepen van deze blessures af kunt komen. Ik vond na wat online zoeken een fysiotherapiepraktijk waar ik direct de volgende maandag terecht kon. Na weer een intake dacht deze fysiotherapeut dat wat er aan de hand is komt door een zenuw die wat in de verdrukking zit in combinatie met een spier die niet sterk genoeg is – weer een andere verklaring. Op de terugweg kon ik mooi even stiekem een paar Sinterklaascadeautjes kopen want dat lieten we natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan!

Maar eerst had ik nog een afspraak bij de voetspecialist voor de uitslag van de MRI. En dat was niet wat ik had verwacht. Want volgens het radiologierapport was er geen scheurtje in de peesplaat, en juist wel een ontsteking ervan (wat achteraf lijkt te komen door de voetoefeningen, en wat verergerd is door het teenspreidergebeuren – ik ben om het zo maar te zeggen niet zo blij met de achteraf gezien meerdere foute aanbevelingen van de chiropractor). Voor ons gevoel een beetje onlogisch vond de voetspecialist dat een beklemde zenuw het grootste probleem was, waar hij injecties voor aanraadde. Weer met onder andere het doel om te zien of dat zou helpen of niet, en net zoals de vorige keren was ik daar niet zo happig op. Maar dit was dus precies het tegenovergestelde van wat er (al dan niet?) op de echo zichtbaar was geweest, en bovendien was de voetspecialist het niet eens met de radioloog wat betreft de mate van de peesplaatontsteking. Ik kreeg daarvan het gevoel van potverdorie, wat moet ik daar nu mee? Want hoe moet ik, als leek, nu inschatten wie er (het meest?) gelijk heeft en wat je dan dus zou moeten doen?

Ik belde ook met de chiropractor in Vancouver. Die had al eens eerder een oplossing dus ik hoopte dat hij nog een keer zou kunnen helpen. Hij was van mening dat op het moment hoogstwaarschijnlijk de peesplaten het probleem zijn, en dat alle aangeraden behandelingen nog helemaal niet nodig of juist zelfs onwenselijk zijn. In ieder geval had ik het dan bij het rechte eind telkens geen injecties te willen. In plaats daarvan kun je veel beter eerst proberen om op een bepaalde manier je voeten te tapen om vast te stellen of de peesplaat inderdaad het probleem is of niet. En dat is een aanpak waar ik me een stuk beter in kan vinden. Als het dan niet bevalt of niet werkt dan haal je de tape er weer af, in plaats van te experimenteren met dingen die je niet ongedaan kunt maken.

Op 5 december hebben we natuurlijk Sinterklaas gevierd. Hij kwam ook op het werk (we zijn tenslotte een 'Nederlands' bedrijf!), en Jeremy’s reactie op het strooigoed en de chocoladeletters die ik op zijn bureau had gesmokkeld was letterlijk: "Aaah, SINterklaas was here!". Zo leuk! Ook omdat de pepernoten goed eer aangedaan werden de rest van de middag. 's Avonds hebben we met z'n tweeën pakjesavond gevierd (want Danko had ook een stiekeme Sinterklaasexpeditie gedaan) onder het genot van strooigoed. Mmm :-).

Een week nadat we het besteld hadden werd dat weekend al ons badkamermeubel bezorgd, dat was snel! En met een karretje en daarna tree voor tree de trap op kregen we het ook nog vrij makkelijk naar boven. Opeens lijkt het dan erg op te schieten in de badkamer! En elke keer als ik er naar binnen loop denk ik hoe mooi het wordt en wat een gewoonweg enorm verschil het is met hoe het er eerst uitzag.

Op maandag vierden we nog een keer Sinterklaas, want die dag was er een pakje uit Nederland bij de post. Ik wist wel dat er iets kwam, maar niet wat dat dan zou zijn, dus dat was een leuke en lekkere verrassing! Terwijl wij nog in Sinterklaasstemming waren is om ons heen alles al sinds de dag na Thanksgiving meer en meer in kerstsferen. Danko had een reis naar Boston op de planning staan voor deze week, dus kochten we afgelopen weekend maar alvast een kerstboom. En ook een rollerbank zodat ik heel voorzichtig kan proberen om een beetje te fietsen. Danko werkte zich ook zo ongeveer een slag in de rondte om al het blad uit de tuin te harken. Vijfentwintig grote zakken later is het klaar, wat een werk is dat toch elke keer! En gistermiddag hadden we met Lori en Bill afgesproken om samen iets te drinken, en was er ook op ons gerekend voor het avondeten. Erg leuk en erg gezellig! Ondertussen bleek de reis naar Boston niet door te kunnen gaan omdat iemand ziek was geworden, en dat vonden we allebei helemaal niet erg. Dan kunnen we deze week samen een poging doen een beetje in kerststemming te komen, want het voelt ergens nog helemaal niet alsof dat al bijna voor de deur staat!


Met de auto door 43 cm sneeuw: