Genieten van de herfst

Waar was ik gebleven, halverwege september.. (En ondertussen is het alweer ruim oktober, dat gaat wel zo snel!) Dat weekend ging Danko zoals ondertussen min of meer gewoonlijk op zaterdag motorrijden op het kartcircuitje en ging ik 's middags nog weer een rondje fietsen. Zo fijn dat dat weer in het repertoire zit! Ook al was het nog maar een half uurtje per keer, dat was een uur meer per week dan in tijden :-). En op zondag deden we ons ook gewoonlijk-aan-het-worden uitje met de Porsche. In Lefthand Canyon waren de blaadjes al aan het verkleuren, en op de Peak to Peak waren al mooie felgele stukken aspen te zien. Zo mooi! Helaas (door de sneeuw en kou aan het begin van de maand) waren er ook wel veel boompjes helemaal dor, of zelfs al kaal. We reden in eerste instantie richting Nederland met het idee daar om te draaien en een stukje te gaan wandelen waar we dat een week eerder ook gedaan hadden, maar ik dacht dat we nog wel een andere zandweg konden proberen in te rijden (de 'achteringang' voor Caribou Open Space). Daar was zowaar een plekje om de auto te parkeren, naast een stuk gras waar ik even op blote voeten kon rondlopen, en een paadje dat afgesloten is voor verkeer wat we zo goed als voor onszelf hadden. Met een paar plekjes mooie aspen, en een oud mijntje aan het eind, net op het punt dat we toch al om wilden draaien om op tijd thuis te zijn. We hadden namelijk met Lori en Bill afgesproken om (op verantwoorde anderhalvemetermanier) iets te drinken samen. Dat was erg gezellig!

Op maandag kwamen zowaar onze Delftsblauwe tegeltjes al, en op dinsdag ging ik nog een half uurtje fietsen en werd onze douchewand geïnstalleerd. Wel geheel op Amerikaanse wijze zou ik nog zeggen, want ze hadden de verkeerde kleur metalen klemmen gebruikt om het glas mee vast te zetten. Het viel ons onmiddellijk op omdat het handvat voor de deur een andere kleur had. Deze keer was het in ons voordeel, want de kleur van de klemmen was dichter bij de kleur van de kranen dan wat we eigenlijk hadden uitgekozen (en wat volgens de benaming hetzelfde materiaal had moeten zijn). Daar hadden we dus mooi geluk mee, en het was ook wel zo fijn dat ze alleen het handvat hoefden te vervangen en niet alle andere onderdelen (daar zijn we trouwens nog op aan het wachten..). We zijn in ieder geval helemaal blij met hoe het eruit ziet, het is nog mooier dan verwacht zo ongeveer!
's Middags werd het hout voor de vloer geleverd, en omdat we daar toch op moesten wachten hebben we in het loze uurtje even een ommetje met het mooie autootje gemaakt. Voordeel aan een doordeweekse dag: zoveel minder verkeer op de Peak to Peak! Vervolgens mochten we twee pallets vol hout in ontvangst die de vrachtwagenchauffeur gelukkig wel in de garage wilde zetten. Danko heeft in etappes de dozen naar binnen getild zodat het hout kan acclimatiseren (overal op de benedenverdieping staan nu stapels dozen met hout, haha!), en de paar dozen die wel (erg) beschadigd over waren gekomen open gemaakt om te kijken hoe het eruit zag. Nou, vooral heel erg mooi! Dat wordt een verschil vergeleken met de niet meer zo mooie eikenhoutenvloer en het peper-en-zout-kleurig tapijt dat we nu (nog) hebben!

Met dank aan wat onzorgvuldig gravende mensen bij een huis in aanbouw in onze straat zaten we die avond zonder stroom, en kookte ik maar bij kaarslicht. Dan is het wel handig om een gasfornuis te hebben! Ik had natuurlijk een hoofdlampje kunnen pakken maar daar had ik geen zin in. En net toen we wilden eten floepte het licht weer aan, gelukkig!

Met de ondertussen aangekomen Delftsblauwe tegeltjes bedachten we ook eens welke we dan hoe wilden gebruiken achter de wasbakken op onze badkamer, en we kwamen uit op zo goed als hetzelfde als ik van tevoren bedacht had. Ondertussen zitten ze aan de muur, en dat ziet er zo mooi uit! We braken wel een beetje ons hoofd over wat voor spiegel(s) we zouden willen. Zo'n hele grote over de hele breedte als we hadden (maar dat exemplaar heeft wat lelijke plekjes) of juist twee losse spiegels maar in wat voor afmetingen dan. Dat was nog lastig!

Het laatste weekend van september nam Danko op vrijdag vrij om nog een keer naar het grote circuit te gaan om te motorrijden. Dat was zo goed bevallen dat nu er weer een dag was voor motoren daar natuurlijk gebruik van gemaakt moest worden en dat was weer erg cool zoals hij zelf zei.
Ik ging een langer stuk fietsen op zaterdag. Ik was er niet helemaal zeker over maar ik had het al tegen de chiropractor gezegd en dus deed ik het dan toch maar. Vijftig minuten, yeah! In het nog mooie weer, waar we 's middags nog gebruik van hebben gemaakt om blaadjes te gaan kijken in de bergen en oh wat was het daar druk. Zoveel lang-zaam-rij-dend verkeer! Toen we weer thuis waren hebben we nog buiten gezeten zolang het kon terwijl we het klassieke blaasconcert konden horen dat in een parkje in de wijk gegeven werd en daarna kelderde de temperatuur. Zondag werd het niet warmer dan een graad of vijftien, was het hoofdzakelijk bewolkt en voelde het gewoon koud! We zijn ‘s middags nog een stukje wezen rijden en hoe dan ook zagen de aspen er nog mooier uit dan de dag ervoor. Zelfs met het grauwe weer ziet die in-gele kleur en dan uit alsof het licht geeft. Zo apart en mooi! We zijn een stukje wezen lopen op hetzelfde paadje als een week eerder en het was goed dat we een jas mee hadden genomen, want het was maar vijf graden! Het is voor hier een beetje een ongelukkige beeldspraak, maar als geel geworden aspen zo'n oranje waas in het buitenste blad hebben dan ziet het eruit alsof er allemaal vlammetjes tussen de bomen staan. En over brand gesproken, die ten noorden van ons wordt nog steeds groter en groter, net over de grens met Wyoming is de volgende enorme brandhaard ontstaan, en we hebben min of meer continue rook van die branden in de lucht hangen, wat je bij tijden ook goed kunt ruiken. We hopen maar dat ze al die branden overal op een gegeven moment onder controle krijgen.

Ik had vorige week weer een chiropractor-afspraak en besloot de daad bij het woord te voegen toen hij zei dat ik binnenkort niet meer genoeg ga hebben aan de vijf pond-gewichtjes die ik heb. Al trok ik mijn wenkbrauwen op bij het idee van vijfTIEN pond, haha! Ik bestelde een set kettlebells (twee dagen later waren ze uitverkocht!) en na -lang- zoeken vond ik gewichten van 10 pond die ik zowaar de volgende dag in Longmont kon ophalen. Voorlopig ben ik op dat gebied dus goed voorzien, haha!

Vorig weekend deden we min of meer hetzelfde als in andere weekends, want dat is prettig! Ik dacht een iets langer stukje te gaan fietsen, en het was ook een stukje verder, maar ik deed er niet langer over, haha! Danko ging motorrijden op het kartcircuitje en op zondag een stuk fietsen, en daarna gingen we nog weer een stukje op pad met de Porsche. We werden nog op erg mooi geel verkleurde aspen getrakteerd onderweg, maar er zijn er ook al genoeg al kaal! Een geschikt plekje vinden om even de benen te strekken duurde totdat we in Estes Park waren, en omdat we geen zin hadden ons in dat verkeer te begeven reden we eens een weg in waar we nog nooit eerder geweest waren. Zo kom je nog eens ergens! Alleen bleek het paadje dat we daar vonden na tien minuten in een stijl paadje te veranderen, en dus plakten we er een rondje over een gesloten en dus volkomen verlaten camping aan. De enige andere bezoeker was een ree die niet van ons onder de indruk was.

Op maandag ging Danko nog een dagje naar het grote circuit voorbij Denver, nu het nog van dat mooie (en nog steeds warme!) weer is kun je er maar net zo goed gebruik van maken! Ondertussen is er zelfs een cameraatje op de motor om het allemaal vast te leggen:



Vandaag had Danko zin om in Vail te gaan mountainbiken maar hij ging iets later weg dan gepland omdat hij eerst een boel foto’s van een stel linxen die bij ons in de tuin zaten had gemaakt. Moeder al luierend op het hek en maar liefst vier kleintjes die zich in een boom aan een eekhoorn tegoed aan het doen waren. Ik vond het wel jammer dat ik dat net gemist had! Helaas was de herfst in Vail al verder dan gedacht en was het kaler dan Danko gehoopt had. Ik fietste ondertussen mijn eigen rondje, uitgebreid met een stukje Lefthand Canyon in :-) (zólang geleden dat ik daar gefietst heb!), bijna twintig kilometer in 55 minuten! En in van dat perfecte warme herfstweer, hopelijk houden we dat nog een tijdje!