Bosbranden... En de badkamer is klaar!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
29 Oktober 2020 | Verenigde Staten, Boulder
De tweede volle week van oktober was toch wel de laatste met echt warm weer. Zo fijn nog, zo laat in het jaar! Ik had er naar uit gekeken om in het weekend weer een stukje langer te gaan fietsen, maar er leek roet in het eten te komen toen we op vrijdag de rook van de brand bij Fort Collins en van een nieuwe brand iets ten noorden van Winterpark recht over ons heen kregen. Aan het eind van de middag kwam het opzetten en niet veel later kon je de bergen niet meer zien, of zelfs de weg die achter de golfbaan achter ons huis langs loopt. Je kon het zelfs in de achtertuin al zien hangen, zo’n melkachtig witte waas! En stinken, net alsof je middenin een kampvuur was gaan staan. Ik zei nog tegen Danko dat we maar geluk hadden ‘alleen maar’ last van de rook te hebben (we hebben zelfs schilderstape om de voordeur en over de afzuigingen in de badkamers geplakt omdat de rook naar binnen kwam door de wind) in plaats van dat je ook nog dicht in de buurt van zo’n brand woont.
Om op zaterdag toch wel een rondje te kunnen fietsen stond ik vroeg op zodat ik eventuele nieuwe rookontwikkeling voor zou zijn. Het was nog warm genoeg om met blote armen en benen te fietsen en ik ging weer een stukje Lefthand Canyon in, nu vijf minuutjes verder dan eerst. Tegen de tijd dat ik thuis was had ik een uur gefietst, yeah!!! Het is op zijn minst in januari vorig jaar geweest dat ik zolang gefietst heb! Niet geheel tot tevredenheid van mijn voeten, maar wel tot die van mij! Danko was ondertussen naar het kartcircuitje met de motor en die stuurde niet al te lang nadat ik terug was een foto van een brand die net boven Jamestown was ontstaan. “Oh niet goed” dacht ik onmiddellijk. He-le-maal niet goed, de wind stond gelukkig van ons af, maar aan het eind van de middag torende de enorme rookwolk boven ons uit en er bleef maar meer komen. Het hing minstens tot in Denver zou ik nog zeggen. Danko is op het dak geklommen om het beter te zien, en de hele middag vlogen de blusvliegtuigen af en aan. Ik was zo blij die te zien!
We hebben aan het eind van de middag nog even buiten gezeten om iets te drinken want het was hartstikke lekker weer maar dat voelde toch wel een beetje raar met zo’n ramp aan de horizon. Niet dat je daarvoor dingen hoeft te laten natuurlijk, maar toch! Ondertussen zagen we online dat vanaf de overkant van de weg waar onze wijk aanligt er een evacuatiebevel was. Omdat we niet in konden schatten wat we daar van moesten denken zijn we even met de auto een kijkje gaan nemen. De weg langs de bergen was al afgesloten maar een zandweg die parallel loopt iets verder naar het oosten was wel open. En wat is dat toch een verschrikkelijk gezicht, hopen rookontwikkeling met zichtbare vlammen waar huizen in brand stonden. Ik wilde er liever niet naar kijken, zo’n naar en triest gezicht is dat. In ieder geval dachten we dat de brand zich niet onze kant op zou ontwikkelen dus dat was dan nog iets. Na het avondeten waren we daar alleen toch niet meer zo zeker van. Er waren meer evacuatiegebieden bijgekomen en hoewel wij daar niet onder vielen en er ook geen waarschuwing was dat dat zou kunnen gebeuren voelden we ons er toch niet gerust op. Danko is nog een keer met de auto gaan kijken wat hij ervan zou kunnen zien, en ik belde ondertussen het noodnummer dat de stad in werking gesteld had. Daar zeiden ze dat alle evacuatiebevelen ten oosten van de bergen opgeheven zouden worden, dat was goed nieuws! Want ondertussen waren we toch al wel aan het denken wat je dan allemaal zou willen inpakken, dat we de motoren eventueel op de golfbaan zouden kunnen zetten in de hoop ze te redden en wat eigenlijk waar in huis ligt om bij elkaar te zoeken. Een heel raar gevoel gaf dat. Gelukkig was het niet nodig!
Op zondag leek de boel voor ons vrij onder controle en waren we blij met regen en koel, bewolkt weer in plaats van harde wind wakker te worden. We waren daar alleen nog niet opgelucht over geweest of ik zag dat er een brand net ten zuiden van Ward was ontstaan. Deze met evacuatiebevelen voor bijvoorbeeld ook Fourmile Canyon, waar ze een aantal jaren geleden al zo’n grote brand gehad hebben, en waar ze echt pas net klaar zijn met de laatste reparaties van de overstromingen die daar weer na kwamen. Niet te geloven.. Je zult daar wonen en dat keer op keer meemaken!
Goed, met veel wegen de bergen in afgesloten vanwege al die branden moesten wij maar een alternatief vinden voor ons zondagsuitje met de Porsche, en Danko bedacht dat we Coal Creek Canyon wel weer eens in konden rijden. Daar waren we al zolang niet geweest dat we de weg gewoon helemaal niet herkenden, haha! Van bovenop kon je de rook van de nieuwste twee branden zien, bah wat een akelig gezicht. We zijn tot voorbij Nederland gereden om op het zelfde paadje richting Caribou even onze benen te strekken, en daarna weer terug naar huis. Met telkens als we even bereik hadden kijken of er ook nieuws was over beide branden. Gelukkig leek het enigszins onder controle, in dat ze niet heel veel groter geworden waren.
Ondertussen verscheen er een koufront op de weersvoorspelling, en waar we dat gewoonlijk het liefst weg wensen kon het ons nu niet snel genoeg komen! Genoeg regen om de branden te blussen zou modderstromen tot gevolg hebben, maar in de vorm van sneeuw zou het een uitkomst zijn. Het nadeel aan van dat soort plotselinge temperatuurswisselingen is dat het dan eigenlijk altijd erg hard waait van tevoren, zo ook dinsdag. Uit het westen, dus vanaf de brand bij Ward precies in de verkeerde richting voor ons. Er is niks zo onvoorspelbaar als brand, en dat kan zich met angstaanjagende snelheid verspreiden. Danko is ’s ochtends maar thuis blijven werken voor het geval dat. Gelukkig ging de wind liggen, en was ’s middags zelfs alle rook ineens weg waardoor we allebei zelfs nog een stukje konden gaan fietsen.
En dat was het dan nog niet. De brand bij Fort Collins begon dichter-bewoond gebied te bedreigen en op woensdag konden we aan alle rook aan de hemel zien dat de brand boven Jamestown weer een stuk actiever was, met evacuaties in Lyons tot gevolg. Op donderdagochtend was de brand voorbij Winterpark ’s nachts verzesvoudigd (!!) in oppervlak en begon later Estes Park te bedreigen tot letterlijk aan de bebouwde kom. De voorspelde sneeuw kon wat ons betreft niet snel genoeg komen. Het is gewoon niet voor te stellen hoe ontzettend veel gebied er in vlammen is opgegaan.
Op zaterdag zou het volgens de voorspellingen nog negentien graden worden, nadat het op vrijdag niet veel warmer was geweest dan net iets boven het vriespunt. Ik was dus wel een beetje sceptisch of we dat warme weer inderdaad zouden zien! Danko had een zonnige dag op het grote circuit, maar thuis was de zon tot in de middag achter de wolken en was het ronduit fris buiten. Ik ging wel fietsen, en precies toen ik Lefthand Canyon, die net weer open was, in reed kwam de zon erdoor. Dat moest dus zo zijn, haha! Ik reed de canyon ruim drie kilometer in voordat ik qua gefietste tijd om moest draaien. Eenmaal thuis had ik net iets meer dan vijfentwintig kilometer en een uur en een kwartier op de teller staan :-). En zondag, hèhè, was er sneeuw! Gelukkig, en mogen alle bosbranden dan maar snel onder controle komen! Ondertussen las ik al dat de verwachting is dat alles tegen het eind van de week ver genoeg weggesmolten en opgedroogd is waardoor het terrein weer vatbaar is voor brand. Zucht..! Er viel bij ons wel ruim dertig centimeter, maar dus (lang) niet genoeg om de branden daadwerkelijk uit te laten gaan al heeft het natuurlijk wel geholpen.
En de laatste badkamer-update! We besloten uiteindelijk om twee losse spiegels te willen, Danko tegelde de laatste stukjes en nadat dat gevoegd was hoefden alleen de lampen en handdoekrekjes nog maar opgehangen te worden. En toen was het klaar!! Oh wat is dit mooi geworden (al zeggen we het zelf, hahaha!) en we zijn er echt heel erg blij mee! Met het koude weer was het ook een erg goede gelegenheid om meteen ons bubbelbad uit te proberen en dat was echt heel erg voor herhalingen vatbaar!
Het koude weer duurde maar tot en met maandag, en ’s avonds kwam Danko binnen en zei dat er een vogeltje zat kou te kleumen vlakbij de voordeur. Hij vond het zo zielig dat hij het beestje voorzichtig in een doos geschept heeft waarna het de nacht iets warmer in de garage doorgebracht heeft, voorzien van broodkruimels en een bakje water. De goede daad was weer gedaan :-). De volgende dag voelde het alweer warm om in de zon te lopen en alle sneeuw was in hoog tempo aan het smelten. Ik hoopte het nog een beetje voor te zijn en aan het eind van de ochtend te gaan fietsen (het was dinsdag en ik fiets tegenwoordig altijd op dinsdag, dus ook in de smeltende toestanden, haha!) maar ik heb de zandwegen waar ik normaal gesproken langs ga maar even overgeslagen vanwege geen zin in sneeuw-modder-glijpartijen. Zo lang geleden dat ik dat typische geurtje van smeltende sneeuw terwijl je lekker in de zon fietst geroken had!
Met de badkamer klaar konden we blijkbaar niet zonder lopend project en zo had Danko op maandagavond al de eettafel uit de eetkamer weggehaald voordat ik een ‘van te voren’-foto kon maken. Nu moet de eetkamer namelijk geschilderd worden. En zo zonder meubilair erin valt het wel extra op wat voor lelijke kleur, laten we het netjes mosterdbruin noemen, er op de onderste helft van de muren zit, onder de net zo niet mooie soort van lambrisering. Dat werd er met liefde afgehaald, net als de plinten en de kozijnen. Tot onze verbazing kwam het raamkozijn zelfs in één stuk van de muur! En zo zonder al dat donkere hout zag het er direct al beter uit, soms zijn de simpele dingen al een grote verbetering!
Om op zaterdag toch wel een rondje te kunnen fietsen stond ik vroeg op zodat ik eventuele nieuwe rookontwikkeling voor zou zijn. Het was nog warm genoeg om met blote armen en benen te fietsen en ik ging weer een stukje Lefthand Canyon in, nu vijf minuutjes verder dan eerst. Tegen de tijd dat ik thuis was had ik een uur gefietst, yeah!!! Het is op zijn minst in januari vorig jaar geweest dat ik zolang gefietst heb! Niet geheel tot tevredenheid van mijn voeten, maar wel tot die van mij! Danko was ondertussen naar het kartcircuitje met de motor en die stuurde niet al te lang nadat ik terug was een foto van een brand die net boven Jamestown was ontstaan. “Oh niet goed” dacht ik onmiddellijk. He-le-maal niet goed, de wind stond gelukkig van ons af, maar aan het eind van de middag torende de enorme rookwolk boven ons uit en er bleef maar meer komen. Het hing minstens tot in Denver zou ik nog zeggen. Danko is op het dak geklommen om het beter te zien, en de hele middag vlogen de blusvliegtuigen af en aan. Ik was zo blij die te zien!
We hebben aan het eind van de middag nog even buiten gezeten om iets te drinken want het was hartstikke lekker weer maar dat voelde toch wel een beetje raar met zo’n ramp aan de horizon. Niet dat je daarvoor dingen hoeft te laten natuurlijk, maar toch! Ondertussen zagen we online dat vanaf de overkant van de weg waar onze wijk aanligt er een evacuatiebevel was. Omdat we niet in konden schatten wat we daar van moesten denken zijn we even met de auto een kijkje gaan nemen. De weg langs de bergen was al afgesloten maar een zandweg die parallel loopt iets verder naar het oosten was wel open. En wat is dat toch een verschrikkelijk gezicht, hopen rookontwikkeling met zichtbare vlammen waar huizen in brand stonden. Ik wilde er liever niet naar kijken, zo’n naar en triest gezicht is dat. In ieder geval dachten we dat de brand zich niet onze kant op zou ontwikkelen dus dat was dan nog iets. Na het avondeten waren we daar alleen toch niet meer zo zeker van. Er waren meer evacuatiegebieden bijgekomen en hoewel wij daar niet onder vielen en er ook geen waarschuwing was dat dat zou kunnen gebeuren voelden we ons er toch niet gerust op. Danko is nog een keer met de auto gaan kijken wat hij ervan zou kunnen zien, en ik belde ondertussen het noodnummer dat de stad in werking gesteld had. Daar zeiden ze dat alle evacuatiebevelen ten oosten van de bergen opgeheven zouden worden, dat was goed nieuws! Want ondertussen waren we toch al wel aan het denken wat je dan allemaal zou willen inpakken, dat we de motoren eventueel op de golfbaan zouden kunnen zetten in de hoop ze te redden en wat eigenlijk waar in huis ligt om bij elkaar te zoeken. Een heel raar gevoel gaf dat. Gelukkig was het niet nodig!
Op zondag leek de boel voor ons vrij onder controle en waren we blij met regen en koel, bewolkt weer in plaats van harde wind wakker te worden. We waren daar alleen nog niet opgelucht over geweest of ik zag dat er een brand net ten zuiden van Ward was ontstaan. Deze met evacuatiebevelen voor bijvoorbeeld ook Fourmile Canyon, waar ze een aantal jaren geleden al zo’n grote brand gehad hebben, en waar ze echt pas net klaar zijn met de laatste reparaties van de overstromingen die daar weer na kwamen. Niet te geloven.. Je zult daar wonen en dat keer op keer meemaken!
Goed, met veel wegen de bergen in afgesloten vanwege al die branden moesten wij maar een alternatief vinden voor ons zondagsuitje met de Porsche, en Danko bedacht dat we Coal Creek Canyon wel weer eens in konden rijden. Daar waren we al zolang niet geweest dat we de weg gewoon helemaal niet herkenden, haha! Van bovenop kon je de rook van de nieuwste twee branden zien, bah wat een akelig gezicht. We zijn tot voorbij Nederland gereden om op het zelfde paadje richting Caribou even onze benen te strekken, en daarna weer terug naar huis. Met telkens als we even bereik hadden kijken of er ook nieuws was over beide branden. Gelukkig leek het enigszins onder controle, in dat ze niet heel veel groter geworden waren.
Ondertussen verscheen er een koufront op de weersvoorspelling, en waar we dat gewoonlijk het liefst weg wensen kon het ons nu niet snel genoeg komen! Genoeg regen om de branden te blussen zou modderstromen tot gevolg hebben, maar in de vorm van sneeuw zou het een uitkomst zijn. Het nadeel aan van dat soort plotselinge temperatuurswisselingen is dat het dan eigenlijk altijd erg hard waait van tevoren, zo ook dinsdag. Uit het westen, dus vanaf de brand bij Ward precies in de verkeerde richting voor ons. Er is niks zo onvoorspelbaar als brand, en dat kan zich met angstaanjagende snelheid verspreiden. Danko is ’s ochtends maar thuis blijven werken voor het geval dat. Gelukkig ging de wind liggen, en was ’s middags zelfs alle rook ineens weg waardoor we allebei zelfs nog een stukje konden gaan fietsen.
En dat was het dan nog niet. De brand bij Fort Collins begon dichter-bewoond gebied te bedreigen en op woensdag konden we aan alle rook aan de hemel zien dat de brand boven Jamestown weer een stuk actiever was, met evacuaties in Lyons tot gevolg. Op donderdagochtend was de brand voorbij Winterpark ’s nachts verzesvoudigd (!!) in oppervlak en begon later Estes Park te bedreigen tot letterlijk aan de bebouwde kom. De voorspelde sneeuw kon wat ons betreft niet snel genoeg komen. Het is gewoon niet voor te stellen hoe ontzettend veel gebied er in vlammen is opgegaan.
Op zaterdag zou het volgens de voorspellingen nog negentien graden worden, nadat het op vrijdag niet veel warmer was geweest dan net iets boven het vriespunt. Ik was dus wel een beetje sceptisch of we dat warme weer inderdaad zouden zien! Danko had een zonnige dag op het grote circuit, maar thuis was de zon tot in de middag achter de wolken en was het ronduit fris buiten. Ik ging wel fietsen, en precies toen ik Lefthand Canyon, die net weer open was, in reed kwam de zon erdoor. Dat moest dus zo zijn, haha! Ik reed de canyon ruim drie kilometer in voordat ik qua gefietste tijd om moest draaien. Eenmaal thuis had ik net iets meer dan vijfentwintig kilometer en een uur en een kwartier op de teller staan :-). En zondag, hèhè, was er sneeuw! Gelukkig, en mogen alle bosbranden dan maar snel onder controle komen! Ondertussen las ik al dat de verwachting is dat alles tegen het eind van de week ver genoeg weggesmolten en opgedroogd is waardoor het terrein weer vatbaar is voor brand. Zucht..! Er viel bij ons wel ruim dertig centimeter, maar dus (lang) niet genoeg om de branden daadwerkelijk uit te laten gaan al heeft het natuurlijk wel geholpen.
En de laatste badkamer-update! We besloten uiteindelijk om twee losse spiegels te willen, Danko tegelde de laatste stukjes en nadat dat gevoegd was hoefden alleen de lampen en handdoekrekjes nog maar opgehangen te worden. En toen was het klaar!! Oh wat is dit mooi geworden (al zeggen we het zelf, hahaha!) en we zijn er echt heel erg blij mee! Met het koude weer was het ook een erg goede gelegenheid om meteen ons bubbelbad uit te proberen en dat was echt heel erg voor herhalingen vatbaar!
Het koude weer duurde maar tot en met maandag, en ’s avonds kwam Danko binnen en zei dat er een vogeltje zat kou te kleumen vlakbij de voordeur. Hij vond het zo zielig dat hij het beestje voorzichtig in een doos geschept heeft waarna het de nacht iets warmer in de garage doorgebracht heeft, voorzien van broodkruimels en een bakje water. De goede daad was weer gedaan :-). De volgende dag voelde het alweer warm om in de zon te lopen en alle sneeuw was in hoog tempo aan het smelten. Ik hoopte het nog een beetje voor te zijn en aan het eind van de ochtend te gaan fietsen (het was dinsdag en ik fiets tegenwoordig altijd op dinsdag, dus ook in de smeltende toestanden, haha!) maar ik heb de zandwegen waar ik normaal gesproken langs ga maar even overgeslagen vanwege geen zin in sneeuw-modder-glijpartijen. Zo lang geleden dat ik dat typische geurtje van smeltende sneeuw terwijl je lekker in de zon fietst geroken had!
Met de badkamer klaar konden we blijkbaar niet zonder lopend project en zo had Danko op maandagavond al de eettafel uit de eetkamer weggehaald voordat ik een ‘van te voren’-foto kon maken. Nu moet de eetkamer namelijk geschilderd worden. En zo zonder meubilair erin valt het wel extra op wat voor lelijke kleur, laten we het netjes mosterdbruin noemen, er op de onderste helft van de muren zit, onder de net zo niet mooie soort van lambrisering. Dat werd er met liefde afgehaald, net als de plinten en de kozijnen. Tot onze verbazing kwam het raamkozijn zelfs in één stuk van de muur! En zo zonder al dat donkere hout zag het er direct al beter uit, soms zijn de simpele dingen al een grote verbetering!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
