Genieten van Nederland

Op de dag dat we naar Nederland vlogen stond de wekker vroeg, om zes uur, voor Danko zodat hij rustig de tijd had om te ontbijten en voor mij zodat ik nog een rondje kon gaan wandelen voordat we naar het vliegveld moesten. We waren er mooi op tijd, en toen zagen we de totale chaos in de terminal. Blijkbaar waren de treintjes die je naar de gates brengen stuk, en waren er daardoor onvoorstelbaar lange rijen voor de security. Als in: het hele gebouw doorkronkelend totaan buiten! En echt niemand die afstand hield, iedereen stond hutje mutje op elkaar, alsof er niks aan de hand was, echt zo raar! Het is dat mondkapjes landelijk verplicht zijn op vliegvelden want we hadden het gevoel dat anders heus niet iedereen er één op had gehad. Wij waren in ieder geval erg blij N95-mondkapjes bij ons te hebben! We zagen het al gebeuren dat we door de wachtrijen onze vlucht zouden missen, en daardoor ook de aansluitende vlucht naar Amsterdam. Niet een fijn gevoel! Danko is eens gaan kijken hoever de rij ging waarmee je bij de ene security uitkwam, en ik ging op een andere plek kijken of het daar misschien ook sneller zou zijn. Daar was godzijdank een aparte rij voor Eerste Klas-tickets waar we zonder wachten doorheen konden, waarna we wel een treintje moesten nemen maar die bleken (net?) weer te rijden, waardoor we zelfs voor ze waren begonnen met instappen bij onze gate waren. Pfoe, dat was wel een opluchting!

Na een prima vlucht naar Amsterdam, en vergeefs wachten op een fietsdoos want die had het op onbegrijpelijke manier niet gehaald, konden we gaan ontbijten. We hebben (voor ons gevoel heel luxe) roombotercroissantjes, yoghurt en fruit bij de Albert Heijn gekocht, en daarmee vorstelijk ontbeten bij een leuk koffiezaakje. Mmm! De testuitslagen van onze en Jeremy’s PCR-testen waren ook beschikbaar, allemaal negatief, gelukkig! Daarna even de huurauto ophalen en we konden op weg naar Denekamp. Toen er rond lunchtijd file was in de buurt van Barneveld hebben we een uitje naar Landgoed Schaffelaar gemaakt om daar even te picknicken in plaats van in de auto te eten. Het stond toevallig aangegeven op de kaart van het navigatiesysteem, en dat was leuk! Halverwege de middag waren we dan eindelijk in Denekamp, waar we behalve door Ad en Ria ook toevallig onmiddellijk werden begroet door Wil, en we daarna fijn een poos buiten konden zitten samen. We zijn met Ria nog een rondje wezen wandelen, met een onderbreking om even alle rijpe bramen van een paar struiken te snoepen :-), we hebben gezellig samen gegeten en daarna was het voor ons wel tijd om eens ons bed op te zoeken.

De volgende dag begon grijs, maar het was erg fijn weer om te wandelen wat ik samen met Ria gedaan heb. Daarna even samen brood eten, nog even snel een thuistest voor ons, en toen konden we op weg naar Chris en Hetty. Die waren blij ons te zien en na samen warm eten en nog een laatste nachtje slapen was het de volgende dag tijd om Chris weg te brengen naar het ziekenhuis. Een middag en een nieuwe heup later was alles gelukkig goed verlopen. Zelfs zo goed dat hij binnen vierentwintig uur na de operatie gewoon al naar huis mocht, dat hadden we met z’n allen niet verwacht! Wij reden die avond terug naar Denekamp waar Danko de volgende ochtend druk is geweest met het voorbereiden van een online paneldiscussie, en nog net snel even een rondje kon gaan fietsen voordat hij daar ’s middags zijn bijdrage aan moest leveren. Ik ben ’s middags met Ad wel iets verder dan ik had bedacht wezen fietsen, maar het was ook zo fijn! Al die leuke weggetjes door het mooie landschap is zoveel leuker fietsen dan in Colorado! We zijn onderweg ergens gestopt om kersen te eten, waar we heel toevallig Antoon tegenkwamen. Dat was leuk om elkaar onverwacht te zien, helemaal omdat hij niet bleek te weten dat Danko en ik in Nederland waren! Na nog een snel rondje wandelen met Ria was Carolien al aangekomen en konden we die avond fijn wat bijkletsen en samen Chinees eten.

Op donderdagmorgen had Danko nadat er gewerkt was gelukkig tijd om nog een keer te gaan fietsen, en ben ik met Ad wezen wandelen bij het Arboretum in De Lutte. Gevolgd door een toeristische route terug naar huis. Als je de mogelijkheid hebt hè! Ad had ook voor verse Duitse broodjes gezorgd, en nadat we ons daar tegoed aan gedaan hadden reden we naar Arnhem waar we met Daan hadden afgesproken. We zijn heerlijk en gezellig uit eten geweest en toen was er al één hele week van deze reis om. Dat ging wel zo ontzettend snel!
Op vrijdag was het ronduit wisselvallig, dus het duurde wel even voor ik daadwerkelijk op pad was om een beetje te gaan hardlopen. Danko is met Ad een langer stuk wezen fietsen waarbij ze alle plotselinge buitjes niet allemaal hebben kunnen ontlopen. ’s Middags winkelden we een paar van de dingen op ons boodschappenlijstje bij elkaar en ’s avonds zijn we nog voor Danko’s verjaardag erg gezellig met Ria en Ad uit eten geweest bij de brouwerij in Ootmarsum. Wat zijn er hier toch veel heerlijke plekjes om te eten overal!

Toen was het gewoon alweer zaterdag en bekroop me erg het gevoel dat we nog maar zo weinig dagen hadden voor we alweer terug naar huis moesten vliegen. Echt, ik ben in staat heimwee te hebben voordat we überhaupt nog maar zijn vertrokken! We zijn de dag rustig begonnen omdat het regende en toen het droog werd zijn Danko en ik nog een klein rondje wezen fietsen. Ik heb daarna superleuk zitten chatten met vriendinnen van ‘vroeger’ en daarna vond Danko het tijd voor koffie en zijn we met Ria en Ad naar het Lutterzand geweest voor eerst koffie met appeltaart met slagroom (wij bedachten dat we dat laatste ‘nog helemaal niet gehad hadden’, hahaha!) en daarna een wandeling. Dat was leuk! ’s Avonds hebben we hen mee uit eten genomen als bedankje voor alle goede zorgen en daar hebben we met z’n allen erg van genoten.
Op zondag hadden we ’s middags bij Chris en Hetty afgesproken, waar het goed was om te zien hoeveel beter Chris zich voelde dan voor de operatie. Het is toch wel erg fijn hoe snel zoiets kan gaan! Aan het eind van de middag moesten we alweer gaan want we gingen uit eten met Sandra en Chiel. Ik verval in herhaling maar we hebben heerlijk gegeten en het erg gezellig gehad!

Maandag was de dag voor vertrek, zo’n dagje met alle laatste dingetjes die je nog wilt of die nog moeten. We vulden de formulieren in om onze rijbewijzen te verlengen, ik ging snel eventjes een stukje wandelen met Ria en daarna had ik een afspraak om mijn haar te laten knippen. Ad had gezorgd dat ik daar bij een buurvrouw voor terecht kon en na het knippen werd het zelfs nog mooi voor mij opgestoken :-). Ondertussen had Danko op CNN gezien dat Amerika door de Europese Unie van de lijst van veilige landen gehaald zou gaan worden. Als dat zou gebeuren dan zouden we onze reis naar Italië wel kunnen vergeten en dus was er het plan om dan maar in Europa te blijven. Nou, dat klonk mij als muziek in de oren! Heerlijk om nog wat langer in Nederland te blijven!
Onze planning voor de dag liep vervolgens volkomen in de soep, maar dat is niet erg! We hadden gedacht ’s middags nog een stukje te gaan fietsen, maar eerst verdeden we nog wat tijd met de jacht op een huurauto die we in Rome zouden kunnen inleveren, om daarna te bedenken dat het praktischer en goedkoper en sneller en fijner was om daarheen te vliegen. Met onze verzette tickets kon ik superleuk afspreken met vriendinnen die ik langer dan twintig jaar (!!) niet gezien had. Dat was echt hartstikke gezellig, voor we het wisten was het bijna elf uur en ging het restaurantje waar we afgesproken hadden al sluiten en bleken we letterlijk de laatste gasten te zijn. We hebben echt aan één stuk zitten kletsen, als vanouds en zo leuk!

De volgende ochtend kwam het werk er even tussendoor. Waar we gedacht hadden dat we nu wat rustiger van Nederland konden genieten was er een toekomstige klant in Frankrijk die graag wilde dat Danko langs zou komen nu we langer in Europa bleven en zij niet naar Amerika kunnen reizen. Er werd dus een vliegticket gekocht en Danko moest dan ook een nieuw pak hebben want dat hadden we natuurlijk niet bij ons. We zijn eerst een stukje gaan fietsen met halverwege een pauze voor koffie met appelgebak, en daarna reden we naar Enschede in de hoop Danko in het nieuw te steken. Wat erg goed is gelukt! In nog geen drie kwartier was er een heel mooi pak, met overhemd, riem en schoenen, en was er geregeld dat het nog een beetje vermaakt kon worden en we het woensdagmorgen op konden halen. Wat we dan weer net mooi konden combineren om even nog ergens thee te drinken met Carolien. ’s Middags is Danko nog een stukje wezen fietsen terwijl ik met Ria om het heideveld op het Springendal ben wezen wandelen, en daarna reed Danko naar Schiphol om naar Frankrijk te vliegen. De volgende dag had hij wat besprekingen, kwam ik er ook aan toe een paar dingen af te werken en ben ik ’s middags met Ria en Ad gaan wandelen en bramen eten bij de Bergvennen, met daarna iets te drinken met appeltaart bij een boerderij in de buurt van Lattrop. Dat was een leuk uitje! Ondertussen was Danko alweer op de weg terug naar Nederland, en heel wat eerder ‘thuis’ dan we rekening mee gehouden hadden. Fijn, want dan konden we gezellig nog iets drinken samen, al werd het ook wat later voor we eens in bed lagen!

Op vrijdag zijn we Hetty en Chris nog een keer op gaan zoeken, gevolgd door nog een keer gezellig eten met Chiel en Sandra en nog een bezoekje aan Daan. Dat was een beetje een drukke planning maar zo konden we iedereen tenminste nog een keertje zien! De volgende dag was dan echt onze laatste volle dag in Nederland. Danko moest ’s morgens nog een praatje opnemen voor een online conferentie volgende week, en daarna zijn we toch maar wel even een sneltest laten doen. Het was niet helemaal duidelijk of we die nodig zouden hebben om naar Italië te vliegen, maar beter mee verlegen dan om verlegen! En het blijkt ook maar hartstikke goed dat we in Nederland gebleven zijn. Volgens de nieuwe regels moet je in quarantaine als je vanuit Amerika naar Europa reist, tenzij dat langer dan twee weken geleden is. Daar voldoen we dus aan met onze hakken maar net over de sloot! Aan het eind van de middag zijn we nog een stukje wezen fietsen, eerst richting het Lutterzand waar we nog heerlijk eventjes op het terras hebben gezeten, en daarna terug naar Denekamp, over het Singraven en langs het kanaal terug. Zo fijn! Er bekroop me wel weer het gevoel dat ik helemaal niet weg wil, tenzij ik het hele land in mijn koffer mee kan nemen en dat gaat dus niet.
Gisteravond hebben we Ria en Ad nog een keer mee uit eten genomen en daarna was het toch echt tijd om onze koffers in te pakken. We hebben genoten van onze (extra) tijd in Nederland, zometeen nog een rondje wandelen en daarna gaan we op weg naar Schiphol. Tenminste hoeven we nog niet naar huis maar gaan we eerst nog op vakantie!