Een lange nazomer

Halverwege november was het nog steeds heerlijk nazomerweer. Het is toch wel luxe dat je dan nog lekker in de zon allerlei dingen buiten kunt doen! We deden de 'standaard' weekenddingen van motorrijden en hardlopen en fietsen, en op zondag gingen we ook nog een stukje met de Porsche rijden. Eerst naar Nederland, en daarna nog door Coal Creek Canyon. We waren thuis nadat de zon onder was maar het was nog zo lekker warm dat ik ook nog een rondje ben wezen wandelen. Twintig graden in deze tijd van het jaar is toch wel erg fijn! En zoals het hier in de herfst kan gaan kan het ook erg snel fris worden. Op dinsdag gingen we 's ochtends nog hardlopen en fietsen bij bijna twintig graden, en op woensdagmorgen vroor het en was het letterlijk twintig graden kouder. Brrr! We werden die ochtend verrast door een Nederlandssprekend iemand die ons Sinterklaaslekkers kwam brengen. Beide dingen waren volkomen onverwacht en een heel leuke en lekkere verrassing!
Gelukkig trok het weer ook weer bij en hadden we meer zon om van te genieten. In het weekend ben ik nog heerlijk wezen hardlopen, en volgens mijn app ben ik sneller dan eerst terwijl het veel makkelijker voelt. Zo fijn! Onze andere bezigheid was om maar eens al het gevallen blad rondom het huis op te ruimen. We hebben geprobeerd of we dat ook konden laten doen, maar dit was weer hetzelfde vaak bellen en er achteraan vangen om dan uiteindelijk te ontdekken dat dat veel teveel geld moest kosten. Danko bedacht om deze keer eens de grasmaaier te gebruiken om al het blad mee op te zuigen, en dat ging een stuk sneller dan eerdere jaren. Erg prettig! Alsnog zijn we op zondag nog wel een aantal uurtjes bezig geweest blad en naalden ook nog uit het gras, vanonder het terras en uit struiken te harken, waarna we ruim dertig zakken vol hadden met al het spul. Wat een boel, maar het ging dit jaar sneller dan de paar jaar ervoor.

Op de laatste donderdag van de maand was het Thanksgiving. We hadden er eigenlijk geen plannen voor want het is zo'n feestdag waar we niet veel mee hebben. (En eigenlijk is het ook nogal een politiek incorrecte, te vieren dat de kolonisten hier kwamen die de oorspronkelijke bevolking vervolgens zo ongeveer uitgeroeid hebben.) Op zondag belde Sergio om ons bij Sara en Trent uit te nodigen waar hun familie altijd Thanksgiving viert. Dat vonden we echt hartstikke leuk, ook omdat we iedereen al een hele poos niet gezien hadden. Ik voegde dus eens wat extra's toe aan mijn boodschappenlijstje zodat we ook iets bij konden dragen aan het eten, en ik had het achteraf gezien erg goede idee om te zorgen dat ik de dag ervoor halverwege de ochtend al boodschappen ging doen. Toen viel het nog mee met de drukte, en was alles wat ik wilde hebben ook nog beschikbaar. Toen ik de winkel uit liep was de politie gearriveerd om het verkeer op de parkeerplaats te regelen, dus ik was precies op tijd klaar! Topdrukte in de supermarkt vond ik al nooit prettig, en nu natuurlijk al helemaal niet. Op donderdag maakt ik pasta met pompoen-baconsaus, halverwege de middag reden we naar Longmont en daar hebben we een supergezellig middag gehad. Het was hartstikke leuk om iedereen weer te zien, in sommige gevallen was dat letterlijk twee jaar geleden! We hebben heerlijk gegeten, en ik vond het toch wel erg leuk dat Viviana de pasta het lekkerste vond, en Spencer na de tijd kwam zeggen dat dat zo lekker geweest was. Er was (zoals altijd) ook genoeg eten over dat we nog iets mee naar huis kregen, waar we vrijdag nog een keer warm van konden eten. Mmm! En toen hadden we al twee dagen vrij gehad, en was het dan pas weekend. Luxe! Op zaterdag hebben we nog flink wat meer blad uit de voortuin opgeruimd en nog wel wat zakker extra gevuld, het is gewoon bedriegelijk hoelang je daar dan nog mee bezig bent. En op zondag zijn we 's middags een stuk wezen rijden met de Porsche. Eerst over de Peak to Peak naar Estes Park, en van daar via Glen Haven een stukje richting Loveland, nog weer naar het noorden totaan de Poudre Canyon en tenslotte vanuit Fort Collins via de gewone weg weer naar huis. Het begon toen ook net donker te worden, en dan is het wel fijn niet over wegen te rijden waar je een grote kans hebt onverwacht wild tegen te komen op straat.

Ondertussen hadden we ook een afspraak gemaakt om een boosterprik te krijgen. Dat mochten we eigenlijk al wel anderhalve maand eerder, maar Danko had wat deadlines waar hij het even niet bij kon gebruiken om eventueel last van zo'n prik te hebben. Vorige week vrijdag reden we aan het eind van de middag naar Loveland, want dat was de dichtsbijzijnde plek waar we een afspraak konden maken. Alsnog heel wat dichterbij dan Pueblo! Gewoon in een drogisterij waar ze ook een apotheek hebben, en behalve dat we even moesten wachten voordat ze onze prikken klaar hadden was het zo gepiept. En ik moet zeggen, we hebben het wel gemerkt! Koude rillingen, een beetje koorts, spierpijn, hoofdpijn, maar niet zo erg dat we de dag erna niet van allerlei 'gewone' weekenddingen gedaan hebben. Danko ging met de motor naar het kartciruitje en ik ben wezen wandelen en fietsen. Als je maar eenmaal iets aan het doen was dan had je eigenlijk nergens last van behalve dat we ons niet helemaal fit voelden, maar zodra we op de bank gingen zitten dan ging de fut er zo ongeveer onmiddellijk helemaal uit. Gelukkig duurde dat maar een dag! En gelukkig konden we die dag nog genieten van het lekkere weer. Op zondagmiddag ging dat echt plotsklaps over van rond de zestien graden naar ijskoude wind en vroor het een paar uurtjes later. Brrr! Dat was wel goed weer om hutspot te eten, waar ik eigenlijk geen wortels voor in huis had, maar Danko moest aan het eind van de middag 'nog even weg' en kon dat dus nog mooi meenemen. Ria verwerkte ooit alle ‘wortels voor het paard’ in stamppot, dus dat hoort er voor mijn gevoel rond Sinterklaas dan wel een beetje bij. 's Avonds hebben we gezellig Sinterklaas gevierd onder het genot van pepernoten, en de volgende ochtend had ik nog wat chocoladeletters in te pakken om op het werk stiekem op iedereen hun bureau achter te laten, met een verklaring van wat dat in godsnaam is voor de nieuwe mensen, haha! We vinden onszelf nou eenmaal een Nederlands bedrijf, en dus zijn er chocoladeletters begin december :-). Het is net alsof het weer in de gaten had dat de feestdagen met Sinterklaas wel begonnen zijn, want eergisteren werden we wakker met een dun laagje sneeuw op de grond. Het is nog nooit zo laat in het jaar geweest, maar dat hebben we helemaal niet erg gevonden!