Met de mountainbikes naar een conferentie

Vorige week vrijdag zijn we naar Salt Lake City gereden omdat we daar afgelopen week een conferentie hadden. Zo hoefden we een keer niet te vliegen en dan konden we ook onze fietsen meenemen. De conferentie begon pas op maandag, maar we zijn al op vrijdag vertrokken zodat we dan in het weekend twee dagen konden gaan mountainbiken.

Het was het snelste om via de snelweg door Wyoming te rijden, en dat was saaaai! Zodra we Fort Collins voorbij waren kwamen we in de leegte uit en reden we door een dor, glooiend landschap waarbij je de snelweg voor en achter je aan de horizon zag verdwijnen. Eindeloze verlatenheid zou ik het nog noemen, want behalve het enkele dorp rondom wat olie-industrie is er letterlijk helemaal niks. Het voordeel is dat de maximumsnelheid tachtig mijl per uur is, met vrij weinig ander verkeer, waardoor we wel goed op konden schieten. Met even stoppen voor koffie en thee voor onderweg in Rawlins waren we aan het eind van de middag in Salt Lake City, mooi op tijd om alle bagage even naar de kamer te brengen en daarna het centrum in te lopen om ergens te gaan eten. Waarbij we even vergeten waren dat een restaurant vinden hier iets meer moeite kost als je iets goeds wilt vinden, en ook dat je eigenlijk nergens buiten kunt zitten. Na het eten zijn we nog richting Temple Square gelopen, wat afgesloten bleek te zijn vanwege bouwwerkzaamheden. De Mormoonse tempel zelf stond ook helemaal in de steigers, en verder vonden we het centrum eigenlijk vooral levenloos. Er is een redelijk nieuw winkelcentrum met dezelfde winkels die winkelcentrums altijd hebben, allemaal dicht, en nergens terrasjes of andere gezelligheid. We waren dus snel klaar met rondkijken!

De volgende ochtend hebben we op ons gemakje ontbeten. Erg prettig hadden we onze eigen ontbijtspullen bij ons, en daarna hebben we maar eens bedacht waar we wel zouden willen gaan fietsen. Danko vond mooie mountainbikepaadjes in Millcreek Canyon, en daar hebben we goed gebruik van gemaakt! Direct vanaf de parkeerplaats begonnen we aan een flink steile klim, en dat het steil genoeg was zie je eigenlijk pas als je weer omlaag fietst! We hadden wat uitzichten over de stad, en na een uur fietsen hadden we het eerste stuk van de klim gehad en kwam er een vlakker stuk het eerste gedeelte van de canyon in. Dat was leuk fietsen! Heel fijn waren dit allemaal geen moeilijke technische paadjes maar kon je leuk doorfietsen (dat is rond Boulder wel anders), en na een paar keer stoppen om iets te eten, en met de laatste paar kilometer over de weg waren we na drie uur op het hoogste punt. Ik had er een beetje moeite mee die dag dus ik heb daar even languit op de parkeerplaats gelegen, heerlijk gewoon, hahaha! Het eerste stuk van de afdaling ging door een dennenbos, dat was leuk, en daarna hebben we dezelfde paadjes terug genomen die we eerder ook omhoog gefietst waren. Hoe lager we kwamen hoe warmer het weer werd, en na in totaal vijf uur waren we weer terug bij de auto. Dat was me de mountainbikeonderneming wel, maar het was ook leuk!

Op zondag zijn we de hitte in Salt Lake City ontvlucht om te gaan mountainbiken vanuit Park City, wat een uitvalsbasis is voor een aantal skigebieden. En we hebben er geniaal leuk gefietst! Het was heerlijk weer, halverwege de twintig graden, en we hebben superleuke paadjes gereden, door het dennen-/aspenbos, met bloeiende bloemen op de skihellingen en af en toe mooie uitzichten op de omgeving. Dat was zó leuk! We hebben een mooi rondje gefietst, wat een heel stuk makkelijker ging dan de dag ervoor, met een paar korte pauzes, en toen we richting het eind kwamen vond ik het gewoon jammer dat we het er bijna op hadden zitten. Aan de andere kant hadden we geen puf gehad om nog al teveel verder te fietsen, maar we hebben een hartstikke leuke middag gehad! En we waren iets eerder terug dan de dag ervoor, waardoor we nog gezellig met wat andere mensen uit eten konden ’s avonds, dat was ook leuk!

Op maandag begon de conferentie. Het trade show-gedeelte begon pas ’s middags, waardoor ik de ochtend voor mezelf had en die goed benut heb in de erg goed ingerichte fitnessruimte van het hotel. Een beetje krachttraining en een beetje hardlopen, dat was fijn! Daarna was ik mooi op tijd bij het conferentiegebouw voor een lunch waar we voor uitgenodigd waren, en ’s middags heb ik samen met een paar van onze heren bij de stand gezeten. Daarna hadden we een paar uurtjes vrij en konden we mooi even de MotoGP-race kijken van de dag ervoor. Een vriend had, zoals ik al had voorspeld, onmiddellijk gevraagd of we die al gezien hadden, en toen dat niet zo was het ultimatum gesteld dat hij de volgende dag, of we nou gekeken hadden of niet, er alles over zou vertellen, hahaha! ’s Avonds was er een receptie en daar weer na zijn we nog even ergens een bord noodles gaan eten samen met Ulf zodat we tenminste genoeg warm eten gegeten hadden.

De volgende ochtend hoefde Danko namelijk niet bij de conferentie te zijn en zijn we nog weer een stuk wezen mountainbiken. Deze keer een rondje door Mueller Park. Waar we de eerste dag door een redelijk droog en dor landschap gefietst hebben en in Park City door een heel groene omgeving was dit meer een combinatie van de twee, en ook weer zo leuk om te fietsen! Bijna geen moeilijke stukjes in de paadjes, en we hebben ook weer flink wat hoogtemeters gemaakt, en af en toe een mooi uitzicht over het Great Salt Lake, of zou je het een zoutvlakte moeten noemen? Het was wel iets later dan we van tevoren gedacht hadden toen we weer terug waren, waardoor Danko besloot zelf snel nog naar de conferentie te gaan, en ik ineens de rest van de middag vrij had van de conferentie. Zo kon ik ook rustig even wat werken, dat gaat toch wel beter zonder de afleiding van allerlei mensen op een trade show om je heen :-).

Eergisteren hadden we ’s ochtends geen verplichtingen en heb ik heerlijk nog een keer een beetje krachttraining gedaan en daarna een klein stukje hardgelopen. Tussen de middag had Danko een zakenlunch en daarna hebben we de middag bij de conferentie doorgebracht. Danko was nog van plan geweest te gaan fietsen, maar er was flinke rooklucht van bosbranden in Oregon overgewaaid waardoor dat niet meer een goed idee was. Jammer! We hebben er mooi geluk mee gehad dat we de eerste dagen wel hebben kunnen fietsen, want toen we hier naartoe reden was dat ook al in een waas van rook. Aan het eind van de middag kon ik even op jacht naar een ansichtkaart en daarna ben ik even aangeschoven bij Danko die met een paar mensen iets was gaan drinken. Daarna hadden we eigenlijk nog geen plannen voor het avondeten, maar we kwamen een groep bevriende mensen tegen die pizza gingen eten, waar we ons bij aan hebben gesloten. Dat was gezellig! En het is altijd goed als de betreffende pizzeria van tevoren is goedgekeurd door de Italiaanse in het gezelschap, haha!

Gisteren was de laatste dag van de trade show, waarvoor we ’s ochtends nog een paar uurtjes de stand moesten bemannen. Ik geloof dat het voor iedereen die achter willekeurig welke stand zit niet hun favoriete bezigheid is, wij vonden het dan ook totaal niet erg toen het tijd was om op te ruimen! Danko had nog een zakenlunch, en toen hij terug was en nog even een praatje wilde zien ben ik nog een keer naar Temple Square gelopen. De eerste dag hadden we de hekken zien staan en zijn toen niet verder gelopen, en ik wilde toch nog even kijken of er echt helemaal niks te zien viel. Nou, zo goed als niet! Je kon nog gedeeltelijk om het tabernakelgebouw heen lopen maar dat was dicht en meer toegang was er niet. En ik had het geluk dat toen ik het terrein op liep de twee Mormoonse dames die daar stonden al met andere mensen in gesprek waren, net als toen ik weer weg ging. Dat heeft me mooi een praatje over godsdienstige aangelegenheden gescheeld denk ik!

Danko werd toen hij na het praatje weg wilde gaan nog even opgehouden (dat is ook altijd hetzelfde op conferenties!) en daarna hadden we nog net tijd om nog een stukje te gaan fietsen. Gelukkig was de lucht ondertussen schoon genoeg gewaaid, en hebben we nog een uurtje over leuke paadjes gefietst net ten noorden van de stad. Daarna moesten we wel even opschieten om op tijd bij het conferentiediner te zijn, waar ze ook voor ons actievelingen genoeg te eten hadden, haha! We hebben gezellig met een heel aantal mensen staan praten, hebben de karaoke naderhand aan ons voorbij laten gaan en daarmee zat de conferentie er voor ons alweer op. Dat gaat altijd snel, zo’n week!

Voor vandaag staat de terugreis op het programma, even een dagje rust na alle drukte en alle fietstochten. Maar wat was het een goed idee om de moutainbikes mee te nemen! Ik heb weer helemaal herontdekt hoe leuk dat is!