Monstertochten en Las Vegas - Reisverslag uit Boulder, Verenigde Staten van Annemiek Kamphuis - WaarBenJij.nu Monstertochten en Las Vegas - Reisverslag uit Boulder, Verenigde Staten van Annemiek Kamphuis - WaarBenJij.nu

Monstertochten en Las Vegas

Door: Annemiek

Blijf op de hoogte en volg Annemiek

11 April 2012 | Verenigde Staten, Boulder

Het weekend voordat we naar Las Vegas gingen heb ik mooi van het mooie weer gebruik gemaakt om flink veel te fietsen. Op zaterdag zijn we via Jamestown naar Ward gereden (steil!) en op de terugweg ben ik nog over een extra bergweggetje gegaan om nog wat extra hoogtemeters te maken voor de Strava-challenge. Niet dat we nog niet genoeg hadden geklommen die dag trouwens... Op zondag zijn we via het eerste stuk van Sunshine Canyon, een stukje Fourmile Canyon en een heel steil zandweggetje naar Sugarloaf Mountain gefietst, en vanaf daar via de Switzerland trail weer omlaag. Ik had toen nog niet genoeg gehad en ben nog weer bergopwaarts gegaan naar Gold Hill over de andere helft van de Switzerland trail. Danko had toen geen zin meer en is eerder naar huis gegaan omdat hij ook nog iets aan de middag wilde hebben. En daar valt ook wel iets voor te zeggen, want al dat gefietst kost me wel een boel tijd! Maar ik ben ondertussen op tweederde van de challenge, en dat is dan ook wel weer gaaf! (Al zijn heel af en toe wel dagen dat ik geen zin heb in alweer een berg, maar dat is dan jammer, haha!)

Vorige week maandag was het ineens een stuk frisser dan het heerlijke weer dat we in het weekend hadden. Na het werk heb ik babi pangang gekookt voor de overburen. Ingrid (één van onze andere buren) had een avondetenschema gemaakt zodat Keith en Michelle op twee avonden per week niet zelf hoeven te koken, en ik had me voor die maandag ingeschreven. Het eten viel heel erg goed in de smaak, dus dat was leuk! En omdat we er toch waren hebben we ook even de babykamer bekeken die op dat moment bijna af was. Na ons bezoekje was er geen tijd meer om te fietsen, en omdat ik voor het eten voor de buren alle groente opgemaakt had zijn we dan maar uit eten gegaan. Wat een straf, haha!

Het koudere weer op maandag was de voorloper van de sneeuw op dinsdag. Dat valt dan toch weer even tegen na het mooie weer dat we al gehad hadden, maar het hoort nou eenmaal bij de tijd van het jaar. Gelukkig was het maar een klein beetje en op woensdag was er al niks meer van te zien. Als werkonderbreking zijn we ’s middags samen een stukje wezen fietsen (de volgende berg ;-)) en voor de verandering voor mij weer eens op de racefiets. Dat was al wel weer even geleden, want met al dat klimmen is het kleine versnellinkje van een mountainbike toch wel erg fijn. Ik heb ondertussen een hele nieuwe waardering voor mijn granny gear, haha!

Op donderdag heb ik na het werk een paar heuvels van twee kanten bedwongen en hoewel het bewolkt was werd het opeens wel heel erg snel donker. En toen ging het dus regenen, dat had ik niet echt zien aankomen! Zo snel als ik kon ben ik naar huis gefietst en gelukkig de bui voorgebleven. Bovenaan de laatste klim had ik nog even met iemand staan praten die me even daarvoor al van de andere kant omhoog had zien fietsen. Toen ik had uitgelegd waar ik mee bezig ben zei hij dat hij verbaasd was dat ik met al dat gefiets nog een relatie had, haha, dat was grappig!

Op vrijdag had ik lekker de hele dag vrijgenomen en ’s ochtends ben ik nog een beetje gaan fietsen. Alleen had ik op één of andere manier in mijn hoofd dat we veel later naar het vliegveld moesten dan het geval was, dus toen ik thuis was had ik nog net een uur om te eten, te douchen, en mijn koffer in te pakken voor we weg moesten. Oeps! Uiteindelijk waren we gewoon mooi op tijd weg (eten heb ik maar in de auto gedaan) en ondertussen heeft Danko nog een paar keer geprobeerd om iemand van de marine terug te bellen. Hij had in de morgen namelijk een telefonische vergadering met een aantal mensen, en net toen had de program manager van marine gebeld. Die man had dus iets te vertellen, alleen was hij niet meer te bereiken, dus konden we niet meer doen dan ons afvragen waarom hij gebeld had.
In ieder geval waren we na een mooi kort vluchtje al snel in Las Vegas, en namen we een taxi naar ons hotel. Tenminste, dat dachten we, want toen we in wilden checken bleken we in het verkeerde hotel te staan, hahaha, dat was dom! En grappig! We zijn de weg overgestoken van het Vdara naar het Aria casino, waar we dan daadwerklijk ingecheckt hebben. Nadat we even onze kamer bekeken hadden zijn we naar het Bellagio gelopen om bij hun buffet te gaan eten. De tuin daar had dit keer een Nederlands thema compleet met molen en klompen, dat was er leuk om te zien. Tegen de tijd dat we een tafel kregen hadden we best wel trek en hebben we heerlijk gegeten van hun paasmenu. Na het eten hebben we buiten nog even naar de fonteinen gekeken en na een aflevering van Peking Express hebben we heerlijk lang uitgeslapen.

Op zaterdag zijn we de dag begonnen met echte croissantjes van de bakker in het Bellagio en daarna zijn we een beetje gaan winkelen. In de Apple store heeft Danko een paar adapters voor zijn macbook gekocht en het meisje vroeg bij het betalen zo half onder de indruk wat eigenlijk een ‘advanced conductor’ was. Ze dacht dat dat iets van een hele goede dirigent was, haha! We hebben dus maar uitgelegd dat het ‘Technologies LLC’ gedeelte niet meer op de credit card paste, maar het was wel een leuk misverstand! Daarna hebben we nog een poosje verder gewinkeld en ik was helemaal gelukkig dat ik een leuke spijkerbroek gevonden had. Ik ben al een poosje op zoek naar nieuwe (want de soort die ik had verkopen ze niet meer, grrr...) en nu bleek dat de broek die ik nu gevonden had in de aanbieding was omdat die soort uit het assortiment gaat. Argh! Als ik ergens een hekel aan heb dan is het aan broeken kopen, dus ik heb er online direct maar nog een paar bij besteld. Als ik dan toch weer iets nieuws moet vinden dan stel ik dat het liefst zo lang mogelijk uit!
Na het winkelen zijn we gaan eten in het Wynn. Dat hadden we de vorige keer ook al gewild, maar toen was de rij echt veel te lang. Het buffet ziet eruit alsof je in een taart in Alice in Wonderland bent en we hebben hier ook weer erg lekker gegeten. Op de weg terug naar ons hotel hebben we nog een stuk van de ‘Sirens of TI’ show gekeken voor het Treasure Island, maar daarvoor vielen wij duidelijk buiten de doelgroep, haha!

Op zondag hebben we het uitslapen en de croissantjes nog een keer herhaald en daarna zijn we gaan zwemmen. Tenminste, even in het water en er toen snel weer uit, want het was wel een beetje fris met de wind! We hebben de hele middag lekker een beetje gelezen en geslapen en gepuzzeld en een drankje gedronken en aan het eind van de middag zijn we een taartje gaan eten bij de banketbakkerij in ons hotel. We hebben er wel even over gedaan om er eentje uit te zoeken, want alles zag er zo lekker uit! De eigenaar heeft allerlei prijzen gewonnen voor zijn gebak en creaties, en er stonden ook de mooiste taarten en zelfs een flink grote draak die helemaal van chocola was, heel knap gemaakt. ‘ Avonds zijn we gaan eten bij het sushibuffet. Lekkerlekker! Wat ook erg grappig was, was een stelletje dat vlak bij ons in de buurt zat. Een jongen in behoorlijk relaxte kleren (een t-shirt en zo’n soort lange basketbalbroek) en het grietje dat erbij was had over haar bikini alleen een gehaakt en er doorzichtig soort jurkje aan, echt geen gezicht! Het mooiste was nog toen ze op een gegeven moment tegelijk terug naar hun tafel liepen. Zij liep voorop, en hij liep er achteraan met een soort verheerlijkte schaapachtige uitdrukking op zijn gezicht. Echt priceless!!

Maandag was alweer onze laatste dag in Las Vegas. De dag begon toen we wakker werden gebeld door de program manager van de marine, want die wilde Danko vertellen dat hij geld ging krijgen voor één van zijn proposals daar. $80.000 voor het eerste half jaar, en dan misschien nog $70.000 voor de drie maanden daarna als overbrugging als ze willen dat hij een tweede fase proposal gaat schrijven. Gaaf! Dat was erg leuk nieuws! Omdat onze vlucht naar Denver pas om half acht vertrok hadden we nog bijna de hele dag tot onze beschikking, en dus hadden we lekker de tijd voor nog meer croissantjes en zwembad. Soms is gewoon een beetje luieren (waar wij allebei erg slecht in zijn) toch wel erg lekker! Aan het eind van de middag hebben we het buffet van het Bellagio nog een keer met een bezoekje vereerd, en daarna hebben we nog een keer naar de fonteinen gekeken voordat we een taxi naar het vliegveld genomen hebben. Het was maar een uur en twintig minuten vliegen naar Denver, echt snel! Een uur nadag we geland waren, waren we al thuis, en vanmorgen is Danko alweer vertrokken naar Dayton in Ohio, voor de kick-off meeting voor zijn contract voor de luchtmacht. Dat moest er nog even tussen voor hij volgende week naar Karlsruhe moet. Aan vlieguren heeft hij geen gebrek tegenwoordig!

  • 13 April 2012 - 18:56

    Mam.:

    Hallo Annemiek!

    Wat een leuk idee om als buren ervoor te zorgen dat Keith en Michelle een paar keer per week niet hoeven te koken!
    Volgens mij kennen jullie Las Vegas bijna als jullie broekzak!

    Liefs, Mam.

  • 23 April 2012 - 18:11

    Annemiek Kamphuis:

    Volgens mij is het wel redelijk gebruikelijk dat buren en vrienden eten brengen als mensen wel een beetje hulp kunnen gebruiken. Ingrid had in ieder geval een website gebruikt die alleen voor het maken van maaltijdschema's is. Handig, want dan kon je ook zien wat andere mensen gingen koken!
    En laten we het er maar op houden dat we in één stukje van Las Vegas de weg ondertussen wel aardig kennen. Verder dan de strip en het vliegveld zijn we nog nooit geweest :-).

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Annemiek

Actief sinds 08 Aug. 2006
Verslag gelezen: 322
Totaal aantal bezoekers 239535

Voorgaande reizen:

04 Mei 2005 - 30 November -0001

Wonen in Colorado

Landen bezocht: