Kamperen in Leadville en huizenjacht

De dag dat we naar Leadville gingen om met Ad en Ria mee te kamperen hebben we ons 's ochtends nou niet gehaast, en dus was het tegen het middaguur voor we klaar waren met ontbijten, kampeerspullen bij elkaar zoeken, inpakken en op de motors binden en toen ook maar even brood eten. Tegen de tijd dat we daar mee klaar waren was het zo langzaam maar zeker steeds bewolkter geworden en zijn we maar via Golden en Highway 6 de bergen in gereden zodat we een paar flinke regenbuien konden vermijden. En in plaats van de parallelweggetjes hebben we de snelweg genomen totaan de Loveland Pass, want het was wel even belangrijk dat we nog een donkere wolk voor konden blijven! Maar we hebben het droog gehouden en we zijn in Breckenridge even gestopt voor koffie met iets lekkers. Daarna zijn we de Hoosier Pass overgereden richting Fairplay en vanaf daar had Danko een leuk nieuw weggetje ontdekt om naar Leadville te gaan. Een zandweg, waarvoor we dus op de crossmotors gegaan waren! Als je over de gewone weg via Fairplay naar Leadville gaat zijn het van die hele lange rechte wegen, en nu waren we op een leuke kronkelige zandweg door een mooi dal, dat was een heel stuk leuker om te rijden! Hoe verder we kwamen hoe smaller de weg werd en hoe minder egaal, totdat we bovenop de Weston Pass stonden. Richting Leadville leek de weg soms meer op een rivierbedding dan iets anders, maar behalve één stukje waar het me even een beetje te steil en te rotsig tegelijk was ging dat allemaal prima :-). En uiteindelijk waren we mooi op de aangekondigde tijd op de camping aan Turquoise Lake, waar we begonnen zijn met een drankje te drinken en daarna maar eens de tent op te zetten, en de rest van de avond hebben we gezellig bij het kampvuur gezeten!

We hadden bedacht dat we op zaterdag misschien wel via zandweggetjes naar Aspen konden rijden, maar gezien de wel heel donkere wolken in die richting hebben we dat maar niet gedaan. Danko kwam op het idee dat we wel langs het meer naar 'onze' bult met gouderts konden lopen. Ik dacht dus dat we dat vanaf de dichtstbijzijnde parkeerplaats gingen doen, maar dat had ik even verkeerd, haha! We zijn vanaf de camping vertrokken, en dat was toch ietsjes verder dan we gedacht hadden! Na iets van anderhalf uur (inclusief stoppen voor de nodige foto's) waren we bij de berg stenen waar Danko en Ad en Ria een poosje rondgestruind hebben. Ik had toen wel ver genoeg gelopen, om één of andere reden werkt dat nooit zo lekker. Ad en Danko zijn dus teruggewandeld naar de camping, en Ria en ik zijn naar het andere, veel dichterbijzijnde, uiteinde van het pad gelopen waar Danko ons met de auto opgehaald heeft. We hebben daar alleen al tijden geleden een keer de achterbank uitgehaald dus helemaal handig was dat niet, maar voor een ritje van tien minuten kon dat best! Ondertussen kwamen er al telkens wat regendruppels naar beneden, en het kwam dus maar goed uit dat we een heel groot zeil bij ons hadden. Terwijl ik van de dingen die we nog hadden avondeten gemaakt heb (rijst met daar doorheen pastasaus, tonijn en een blikje beef stew en roerei er bovenop, en het smaakte prima :-)) heeft de rest het zeil zo geïnstalleerd dat het niet in de pannen regende en we daarna ook droog konden zitten. Alleen zaten we toen wel net te ver van het kampvuur af, en zijn we toen ietsjes dichterbij een kleiner kampvuurtje begonnen. Wat we dan weer een paar keer opgeschoven hebben vanwege te dicht bij het zeil en te dicht bij de boom ernaast, totdat we het maar weer teruggegooid hebben bij de rest omdat het ondertussen was opgehouden te regenen. Tijd voor meer drankjes en meer kampvuur dus :-).

Het voordeel aan regen is dat het zo lekker op de tent tikkelt, maar op zondagmorgen wilde het in eerste instantie niet echt ophouden met regenen, en dat zou later op de dag nog erger worden. Ons plan om voor de lunch pancakes te maken hebben we dan ook maar niet uitgevoerd, want dan konden Danko en ik aan de terugweg naar Boulder beginnen als het nog een beetje droog was. Richting Leadville en over de Hoosier Pass lukte dat prima al werd de weg steeds natter en de wolken steeds donkerder, en tegen de tijd dat we bij de snelweg waren hadden we de regen in weten te halen, wat een bui! We waren binnen de korste keren nat, en Danko kwam erachter dat zijn motorbroek nou niet meer echt waterdicht is. We zijn dus maar even gaan opdrogen bij een Starbucks voor we verder zijn gereden naar huis. Eerst weer over de Loveland Pass, en toen richting Idaho Springs. Daar zijn ze bezig een tunnel wijder te maken, en er stond een bijbehorende file. Toen we van de pas afkwamen zag Danko al dat het verkeer helemaal niet meer doorreed. Op dat punt is er alleen de snelweg en geen parallelweg, maar... je kunt met de motor natuurlijk ook over het fietspad... en dat hebben we ook gedaan, ahum! Gelukkig was er verder niemand te bekennen die daar last van kon hebben of ons een bekeuring kon geven! En daarna moesten we er wel aan geloven, want we konden of de parallelweg nemen met de bijbehorende file van sluipverkeer en stopborden, of de gewone file over de snelweg. Maar goed dat het niet al te ver was, en we in Idaho Springs de bergen weer inkonden! We hebben de Oh My God-road gereden en in Black Hawk hebben we even pauze gehouden. Files rijden is wel vermoeiend! En na nog een stukje Peak to Peak en Magnolia Road naar beneden waren we weer thuis, en voelden we ons alsof we net een marathon hadden gereden. Het was dan ook erg lekker om op de bank te ploffen en verder niks meer te hoeven doen!

We waren dan ook van plan om op maandag een beetje uit te slapen, maar daar kwam niet zoveel van terecht door de treinen die 's nachts langskwamen. We waren het er die ochtend in ieder geval over eens dat we nu echt genoeg hebben van alle herrie bij ons in de buurt en dat we willen verhuizen. Dat hebben we natuurlijk al wel eerder bedacht, en vervolgens niet uitgevoerd omdat we geen huis konden vinden dat we zouden willen hebben en zouden kunnen betalen. In Boulder is er geen huizencrisis geweest, en voor een beetje een mooi huis betaal je al snel driekwart miljoen dollar. Het leek dus een goed idee om een huis te vinden wat nog opgeknapt moet worden en daarom goedkoper is, maar behalve een paar oude ranch-huizen (een bouwstijl, niet daadwerkelijk een boerderij :-)) is er gewoonweg niks te koop in de hele stad als je niet hele oude troep wilt hebben!
En dus zijn we weer gaan kijken in een wijk net buiten Boulder, waar we al wel eens eerder gekeken hadden. Die wijk hoort officieel bij Longmont (als is Boulder dichterbij), waardoor de huizenprijzen er een stuk beter zijn. En het grote voordeel is dat je dan ook een huis met een best grote tuin kunt hebben, en dat het er *stil* is! We hebben onze oude huurbaas die ook makelaar is dus maar eens gebeld om te regelen dat we een paar huizen konden gaan bekijken, en tussendoor kwamen Ad en Ria terug van hun kampeertrip en heb ik pizza gemaakt voor het avondeten. Met voor Ad iets anders, want dat pizza nou niet zijn favoriete eten, maar hij heeft uiteindelijk toch met smaak een stuk ervan opgegeten :-).
Op woensdag hebben we een paar huizen bekeken, die we maar namen gegeven hebben om ze uit elkaar te houden. Als eerste was er het huis met meerdere klimaatzones (van koud tot heet - afgekeurd), daarna het stenen huis (met mogelijkheden maar echt alles moest opgeknapt worden) en toen het 'Duitse' huis (wow!... maar het was al verkocht). De volgende dag konden we gaan kijken bij het blauwe huis (veel te groot) en het bruine huis (het was ouderwets en alles was één of andere kleur bruin). 's Avonds zijn we door Ad en Ria op een etentje getrakteerd, want het was alweer de laatste dag van hun vakantie! Dat is echt erg snel voorbij gegaan! We zijn op vrijdagmorgen nog even met z'n allen naar het stenen huis gaan kijken, en hoewel het een mooie grote tuin heeft en je er best iets van zou kunnen maken bedachten we dat dat waarschijnlijk niet erg haalbaar zou zijn. En kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk misschien wel liever niet zo'n eind buiten de stad willen wonen, ahum... Die afweging hebben we al net zo vaak gemaakt als dat we bedacht hebben te wilen verhuizen en buiten de stad naar huizen zijn gaan kijken!

Tussen de middag heb ik met Ad en Ria pancakes gegeten voor de lunch en daarna was het al tijd om naar het vliegveld te gaan. Dat vind ik altijd maar niks, het is een stuk leuker als je er naartoe gaat om mensen op te halen! We hadden in ieder geval nog tijd om even iets te drinken en daarna hebben we ons bezoek uitgezwaaid.
Danko had van tevoren bedacht dat we als we toch al in Denver waren ook wel even langs de Ikea konden gaan om wat dingen voor het bedrijf te kopen. Zo gezegd, zo gedaan, en we hebben er dan ook maar even warm gegeten. Nadat we de winkel doorwaren hadden we een mooi lijstje van spullen die we wilden bestellen om te laten bezorgen, en daar begon de ellende. Dingen die tijdelijk uitverkocht zijn kun je namelijk niet bestellen, daar moet je voor terugkomen. En je moet ook je bestellen in de winkel plaatsen, dus mochten we er nog een keer doorheen. Eerst bekijken wat we voor keukentafel wilden hebben als onze eerste keus er niet was (geen dan maar) en daarna naar het bestelkioskje waar ze diezelfde tafel toch wel aan ons konden verkopen. Daarna weer langs de kassa's, en weer in de rij voor de bezorgdienst. Waar ik achter iemand stond die er wel tien minuten over deed om onder veel gezucht te bedenken welke dag dat kon. Argh! We waren blij toen we uiteindelijk de winkel uitwaren! En dat zonder negerzoenen, want die waren er niet :-(.

We zijn ondertussen ook naar een paar huizen wezen kijken in Boulder. Als eerste het huis-met-zwembad (te duur), daarna het seventies-huis (in één woord verschrikkelijk!) en daarna het hippie-huis (en die was nog verschrikkelijker). En er was het stuk-land-met-een-beek, voor Boulderse begrippen niet duur, maar dat is omdat je daar eigenlijk geen huis kunt bouwen zonder de berg een stuk af te graven en de beek om te leiden. Gisteren zagen we het huis-met-het-grote-stuk-land (zonder garage...) en twee huizen die de makelaar gevonden had. Hij heeft alleen niet echt in de gaten wat wij wel en niet willen, dus bekeken we een oud huis dat geen enkele vlakke vloer bleek te hebben hoewel ze alle andere dingen opgeknapt hadden; en een helft van een duplex (met zo ongeveer geen tuin). Het is wel interessant om zo heel wat huizen van binnen te zien, maar wat is er ook een hoop troep tussen waar ze dan nog steeds de hoofdprijs voor vragen!