Onhandig

Eigenlijk hadden we bedacht dat we deze winter net zoals vorig jaar geen skipassen gingen kopen. We hebben het skiën vorig jaar ook eigenlijk helemaal niet gemist, maar toen Danko eenmaal zijn proposals ingediend had begon het toch te kriebelen. En dus zijn we vorige week woensdag toch nog een paar four packs gaan kopen, eentje voor Winter Park en eentje voor Copper. En net op het nippertje, want dat was de laatste week dat ze te koop waren! We hebben op donderdag onze ski's weggebracht voor nieuwe wax, en het plan was om op vrijdag een dagje te gaan skiën. Maar eerst zijn we die donderdag nog een klein rondje gaan fietsen, want daar was het eindelijk weer warm genoeg voor. Alleen had dat een onhandig gevolg, want ik kreeg 's avonds last van de spieren in mijn linker bovenbeen. Ik had een poosje geleden daar een spier een beetje verrekt, en nu leek het wel alsof dat helemaal mis was gegaan. En vrijdag was het erg genoeg dat ik alleen nog maar een beetje rond kon schuifelen en vooral niet mijn been moest bewegen omdat dat veel te zeer deed. Zover voor het skiën, dat ging dus niet door!
Danko is op zaterdag nog wel in zijn eentje gegaan, want we hadden ons allebei wel verheugd op een dagje in de sneeuw. En toen hij thuis kwam had hij behalve wat boodschappen ook een bos rode rozen bij zich :-). Aaah, toen voelde ik me direct een stuk beter!
Op zondag is Danko allebei de crossmotors maar eens gaan uitlaten zodat die niet al te lang stil zouden staan, terwijl ik me nog weer een dagje heel rustig gehouden heb. Het is toch wel een beetje boel onhandig als je niet gewoon rond kunt lopen! Op maandag was het wel ietsje beter, maar niet echt, en heb ik maar eens een afspraak gemaakt bij een sportarts. Daar kon ik dinsdag terecht, en we hadden allebei het idee dat ze onder de indruk was van hoe zeer één van de pezen in mijn been deed. In ieder geval was het 'alleen maar' onstoken, dus met wat strekoefeningen, wat ibuprofen, en een nieuw aangeschafte foam roller kon ik weer naar huis. Sindsdien gaat het stukken beter en hoef ik me niet meer af te vragen of ik op het vliegveld ook om een rolstoel moet vragen, haha! (En gelukkig!) We zeiden al tegen elkaar dat het dus goed uitkomt dat we geen actieve plannen hadden voor de vakantie, en met een poosje niet fietsen is het als het goed is over een poosje weer over.

En dan is het morgen gewoon al de dag dat we naar Nederland vliegen! Het is elke keer hetzelfde met dat soort dingen, het lijkt heel lang nog heel ver weg, en dan is het opeens zover. En dat realiseerden we ons vorig weekend, we hadden echt zo'n 'het duurt nog maar een week?!'-gevoel, haha! En het is altijd zo dat er dan nog allemaal dingen zijn die eigenlijk moeten gebeuren voordat je weggaat. Ik heb dus een hele lading kerstkaarten voor het bedrijf verstuurd (en daar was ik iets langer mee bezig dan ik van tevoren had gedacht!), nog zo her en der wat kortingsbonnen opgebruikt voor die zouden verlopen (heel erg, zo'n 'verplicht' bezoek aan de Barnes & Noble!), en we hebben nog een keer met Susann en Mathias afgesproken om een spelletje te spelen. Het was voor iedereen zolang geleden dat we Kolonisten gespeeld hadden dat we ons van allerlei dingen niet goed konden herinneren :-). Het was in ieder geval erg gezellig!
Op donderdag zijn we 's middags samen met Fraser uit lunchen geweest met Cam en Ted (de technici die bij NIST werken), als bedankje voor hun hulp bij het verhuizen van alle labspullen toen de federale overheid dicht ging. Erg lekker en gezellig was dat! En gisteren zijn we met Sergio en Chelsea sushi gaan eten. Het was ook alweer een poosje geleden dat we hun gezien hadden, dus dat was leuk! En ik moest nog even op jacht naar een cadeautje, en dat lukte zo goed dat ik het ook voor mezelf gekocht heb :-).

Verder was het vandaag tijd voor een beetje strijken, stofzuigen en inpakken, en dan zijn we geloof ik klaar om te vertrekken! Alvast hele fijne Kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar!