Kou en een bedrijfsjubileum

De maandag na Oud en Nieuw hadden wij nog een dagje vrij omdat Nieuwjaarsdag in het weekend viel. Ik moest nog wel eventjes aan het werk, en daarna zijn we met z'n vieren een rondje door de buurt wezen wandelen om het veranderde landschap eens te bekijken. Want jawel, erg was sneeuw gevallen terwijl we in Los Angeles waren! 's Middags zijn we via Jamestown naar de Peak to Peak gereden, waar het duidelijk meer winter was dan thuis. Alle van de hoge bergtoppen waaiende sneeuw zag er erg cool uit, al waren wij blij lekker warm in de auto te zitten. Het was prima weer om de flespompoen die ik nog had liggen eens voor het avondeten te gebruiken, gevolgd door een spelletje Carcassonne. De dag erna was alweer Ad en Ria hun laatste volle dag hier. Dat ging echt véél te snel voorbij! Danko moest naar het werk, wij zijn 's ochtends wezen wandelen, 's middags nog even naar de boekenwinkel geweest, en aan het eind van de middag nog even op pad voor een coronasneltest. Die was gelukkig negatief (al vroegen wij ons met z'n allen af hoe nuttig zo'n test is als er alleen maar heel voorzichtigjes ongeveer nauwelijks een wattenstaafje je neus in gaat, maar goed). Danko was vroeg thuis zodat we nog iets konden drinken samen, we hebben nog een keer iets uitgebreider gegeten samen (de biefstuk die ik voor Kerstmis besteld had was zo ruim genomen dat we er echt makkelijk twee keer van konden eten) en daarna nog een keer een spelletje gespeeld. En toen was het op woensdag 'al' tijd om Ria en Ad weer naar het vliegveld te brengen. Oh, wat heb ik er toch een hekel aan dat je dan afscheid moet nemen!

Nadat we tot het laatst mogelijke punt gezwaaid hadden zijn we naar het werk gereden, waar ik ondanks dat het vroor nog even ben wezen hardlopen want het voelde helemaal niet koud buiten. Maar goed dat ik die spullen mee had genomen! En ik was nog niet een half uurtje terug of het begon te sneeuwen en binnen de kortste tijd zag het er erg koud en winters uit buiten. Brrr! Toen we ’s avonds thuis kwamen was dat trouwens maar kaal. Niemand thuis, zelfs de jassenkast zag er leeg uit, haha! De temperatuur ging naar bijna min twintig 's nachts, en op donderdag voelde het niet veel warmer overdag. Zo koud! En zoals dat dan gaat, de poollucht ging weg en op vrijdag was het letterlijk dertig graden warmer. Je kunt je het waterballet overal voorstellen als dertig centimeter sneeuw opeens begint te smelten! Omdat het zo warm voelde 'moesten' we gewoon de fietsen mee naar het werk nemen, al hadden we onderweg al het idee dat we die waarschijnlijk toch niet gingen gebruiken. Inderdaad was het aan het begin van de middag een grote kliederbende op straat en zijn we in plaats van te gaan fietsen maar een rondje wezen wandelen later op de dag.

In het weekend hoefden we op zaterdag eerst maar eens even niks. Danko is 's middags nog wezen fietsen, terwijl ik na lang twijfelen (want het was wel frisjes) niet mee ging fietsen maar ben wezen wandelen terwijl ik naar huis belde. Zo had je nog bezoek, en zo spreek je elkaar weer door de telefoon! Het was ondertussen ook wel echt tijd om de kerstspullen op te ruimen, al vond ik het toch ook wel jammer om ons mooie kerstboompje af te tuigen. Maar niet voordat ik toch nog een stukje was wezen hardlopen aan het eind van de middag, het kon nog net voor de zon onder ging!

Op maandag en dinsdag hadden we een bezoeker op het bedrijf. Bij de koffie vroeg hij hoelang we nou eigenlijk bestaan, en toen Danko bezig was antwoord te geven realiseerde hij zich dat het die week (!) tien jaar (!) geleden was dat we ons eerste geld voor een proposal kregen. Maar goed dat we dat van tevoren ontdekten en niet achteraf! Dat zou wel jammer geweest zijn. Nou hadden we net de week ervoor iedereen uitgenodigd voor een nieuwjaarsborrel bij ons thuis, dus daar konden we dan direct ook een feestelijker tintje aan geven! En ik vond het een goede gelegenheid om Danko die donderdag mee uit eten te nemen, zoiets mocht wel even gevierd worden!

Op vrijdag ben ik een dagje thuis gebleven zodat ik appeltaart kon bakken, en de nieuwjaarsborrel ’s avonds was erg gezellig, als is het woord Nieuwjaar in het geheel niet gevallen, haha! Het was hartstikke leuk dat het iedereen, inclusief aanhang en kinderen gelukt was om te komen en voor we het wisten was het al half tien en was het de hoogste kinderbedtijd. Het was erg voor herhaling vatbaar!

De volgende dag leek het maar fris ’s ochtends maar het bleek toch aangenamer dan het eruit zag, dus zijn we aan het begin van de middag nog even een rondje wezen fietsen, gevolgd door ‘eventjes’ naar de bouwmarkt. Het plan was om kastjes te bestellen voor de ruimte waar de wasmachine staat, ter vervanging van de werkelijk überlelijke wasbak en als test voor wat we ervan vinden voordat we aan een keuken beginnen. We wisten tamelijk precies wat we wilden hebben, alleen moesten we nog een kleur uitkiezen. Alleen is de verlichting in de winkel nogal slecht, en bleken twee van de drie kleuren niet beschikbaar om even mee naar huis te kunnen nemen. Dat kon besteld worden, maar dat kon dan wel drie tot vier weken duren voor het binnen was. Zucht! Wil je stappen zetten, schiet je alsnog niet op! Het ene deurtje in een mogelijke kleur vonden we te donker, dus in ieder geval konden we die dan uitsluiten.
Op zondag begonnen we ietwat laat aan de dag, en tegen het middaguur ben ik nog wezen intervalhardlopen. Dat wat ik dacht dat ik overbelast had bleek dat toch niet te zijn, en met wat extra tips van de chiropractor gaat het weer stukken fijner. Ik ben nog steeds telkens verbaasd dat dat werkt, ik en hardlopen, want dat had ik al ik weet niet hoelang geleden opgegeven. Sommige chiropractors zijn zo ongeveer hun gewicht in goud waard!

Afgelopen maandag was een vrije dag, en we dachten dan 's middags nog een stuk te gaan fietsen samen. En toen kwam de bewolking, voelde het ineens een heel stuk kouder en verging de zin mij helemaal. Danko heeft het nog wel getrotseerd maar ik vond het erg prima gewoon een stuk door de wijk te gaan wandelen. Een langer stuk wandelen had ik al een poosje niet gedaan en ik had het zowaar een beetje gemist, haha! Ooit had ik daar echt een broertje dood aan, maar ik heb het op prijs leren stellen ondertussen. En na een drukke week die wel erg snel voorbij ging is het nu alweer zaterdagavond. Hoe dat soms kan! Na een aantal dagen waarop het te koud was om te sporten was het vandaag boven nul en zijn we heerlijk wezen hardlopen (ik) en fietsen (Danko). Ik vond het zo ongeveer te warm, Danko vond het maar frisjes, haha! Morgen zou het warmer moeten worden dan vandaag, dus hopelijk dat we dan samen onze fietsen en onszelf kunnen uitlaten!