Vacance dans trois pays

(Vakantie in drie landen)

Vorige week zaterdag stond er weer een reis op het programma. Volgende week moeten we voor het werk in Toulouse zijn, en Danko besloot een poosje geleden toen hij het schrijven aan proposals wel even zat was dat we dan daarvoor mooi op vakantie konden gaan. Geen klachten van deze kant, helemaal niet toen er werd gevonden dat we na al dat koude weer thuis ook echt onze fietsen mee moesten nemen! Toen we de avond van tevoren onze koffers ingepakt hadden kon ik ook mooi zien dat mijn prioriteiten veranderd zijn: als er een fietshelm mee moest dan ging die standaard in mijn handbagage, maar nu werd die plek ingenomen door mijn hardloopschoenen. De bijbehorende kleren zaten er ook in, en de fietskleren lagen er nog naast, haha!

We vlogen pas aan het begin van de middag weg uit Denver dus hoefden we erg fijn niet vroeg op te staan of op te schieten ’s morgens. Via Atlanta en Parijs waren we aan het begin van zondagmiddag in Nice, waar het wel even duurde om een huurauto mee te krijgen – waar we uiteindelijk wel blij mee waren want die auto had navigatie en dat was toch wel erg handig in Monaco! We misten ergens een afslag op een rotonde en de navigatie stuurde ons toen door een spaghettibrij aan tunnels, die ook nog weer allerlei afslagen hadden. Daar waren we zelf niet zomaar uitgekomen! We zijn ingecheckt in ons hotel, en als eerste zijn we koffie met gebak gaan eten om Ad zijn verjaardag te vieren. Dat was toch wel gek, waren we op die dag in Europa maar alsnog niet in Nederland! We hebben natuurlijk ook even gebeld, en nadat we warm gegeten hadden waren we er ineens erg aan toe om ons bed eens op te zoeken.

Op maandag zijn we de dag maar eens rustig begonnen met een heerlijk ontbijt in het hotel. Danko zette de fietsen in elkaar, voor het middageten kochten we stokbrood met vleeswaren wat we op een bankje naast een kerkje opgegeten hebben, en daarna wilden we een stukje over de kustweg gaan fietsen. Alleen voordat het ons eens lukte de stad uit te komen waren we drie kwartier verder, hadden we wel genoeg ‘toeristische omwegen’ gemaakt en hadden we uit nood met de fiets een roltrap genomen, dat was ook voor het eerst! Hahaha!! Daarna hebben we wel fijn een eindje gefietst, al zijn we wel eerder omgedraaid dan we misschien gewild hadden omdat het ondertussen donker begon te worden. De terugweg naar het hotel was vervolgens ook niet de meest directe route maar we hadden toch maar mooi nog een eindje gefietst!

’s Avonds dachten we dat het wel leuk was om in het restaurant in het casino van Monte Carlo te gaan eten, alleen kwamen we niet verder dan de ingang. Om het speelgedeelte van het casino (waar het restaurant is) in te mogen moet je je paspoort namelijk bij je hebben. Dat hadden we (natuurlijk) niet bij ons, dus dat hielden we nog even tegoed.

De volgende dag zijn we ’s ochtends elk iets anders gaan doen. Danko wilde een stuk fietsen en beklom de Col de Madone, waar ik allemaal mooie foto’s van kreeg toen ik weer terug was binnen internetbereik van het hotel. Ik was ondertussen wezen hardlopen tussen ons hotel en de haven en het is toch wel apart wat voor verschil het maakt dat je op zeeniveau bent! Dat ging wel zo makkelijk! Toen we allebei terug waren zijn we bij een bakker een paar broodjes gaan kopen die we op het strand hebben opgegeten, en aan het eind van de middag zijn we naar Nice gereden. Dankzij de werkelijk abominabele navigatie (vandaar dat we op zondag verkeerd reden op weg naar het hotel!) deden we er anderhalf keer zolang over en kwamen we bovendien helemaal niet uit bij de parkeergarage die we ingeprogrammeerd hadden maar heel ergens anders. Ptvrdr! Hoe slecht sommige navigatiesystemen ook werken, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt! Met behulp van de telefoon hebben we ons dan zelf maar gered en daarna hebben we een stukje door het oude centrum gelopen, door piepkleine smalle straatjes met een naar onze smaak toch wel wat te groot aanbod aan souvenirs en schepijs. We keken even binnen in de Sainte Réparate-kathedraal en zijn naar dan Colline du Château gelopen, een heuvel waar ooit een kasteel stond en vanaf waar je volgens een bord één van de mooiste uitzichten ter wereld hebt. Dat vonden wij eerlijk gezegd wel meevallen (zo’n aankondigingen schept ook nogal verwachtingen hè!), maar het was wel leuk om even gezien te hebben. Daarna zijn we richting de haven gelopen en vonden we een wijnbar waar we leuk even konden zitten om iets te drinken. We zijn nog heerlijk uit eten geweest en toen was de dag ook alweer om.

Op woensdag wilden we samen een stuk gaan fietsen, en na wat bedenken wat dan precies besloten we in ieder geval een stuk van de Col de Madone op te fietsen. We gingen eerst via de kust naar Menton, en vanaf daar via leuke kronkelende en hartstikke rustige weggetjes de bergen in. Wat een luxe, met nauwelijks verkeer en mooie uitzichten! Überhaupt valt het ons op hoe vriendelijk iedereen hier is tegen fietsers ondanks het drukke verkeer op de niet altijd even brede wegen. En zoals dat dan gaat als je eenmaal aan een beklimming bent begonnen (tenminste bij mij): dan wil ik ook tot bovenaan! We waren al snel best hoog boven de kust en konden onderweg Sainte-Agnès zien liggen dat volgens een bordje bij de mooiste dorpjes van Frankrijk hoort. De weg kronkelde ondertussen mooi verder, werd iets smaller, en net nadat we een kudde schapen hadden zien lopen waren we boven. Daar was het zacht gezegd wel behoorlijk fris dus we zijn snel aan de afdaling begonnen. Het was goed dat het op een gegeven moment minder stijl werd zodat we mee konden trappen, want het was wel koud met de tegenwind! We zijn via La Turbie teruggefietst naar Monaco, waar het weer even de vraag was hoe we weer bij het hotel konden komen. We zijn nog even bij een bakker gestopt voor iets lekkers om mee te nemen, zo’n luxe al het heerlijke brood en gebak! ’s Avonds deden we de volgende poging om in het restaurant in het casino te gaan eten. Deze keer hadden we onze paspoorten wel bij ons en mochten we inderdaad naar binnen – nadat er voor ons een reservering gemaakt was, zo’n twee minuten voor we er waren :-). En wat een mooi gebouw! Want aangezien we toch binnen waren hebben we natuurlijk ook even rondgekeken. Het is ongeveer jammer dat het ontsierd wordt door gokkasten en –tafels maar daar ontkom je nou eenmaal niet aan in een casino. Het restaurant is in een mooie ruimte en we hebben er gewoon heerlijk gegeten. We lieten ons verleiden tot een driegangenmenu (dat mocht ook wel na de berg die we beklommen hadden!) en dat hebben we ons hartstikke goed laten smaken. Echt een aanrader!

Op donderdag was het nog steeds mooi zonnig en zijn we naar Sanremo gereden om vanaf daar een stuk te gaan fietsen. We namen belegde stokbroodjes mee in de auto en nadat we hadden weten te parkeren konden we aan de klim naar de Passo Ghimbegna beginnen. We zijn over allerlei kleine weggetjes de stad uit gefietst en vervolgens hoger en hoger het landschap in. Hoe hoger we kwamen hoe bewolkter het werd, tot we uiteindelijk letterlijk in wolken reden. Dat had ook wel wat, de mist die over de weg dreef. Voor we het goed en wel in de gaten hadden, hadden we het hoogste punt al gehad en begonnen we aan de afdaling. Dat was minstens net zo koud als een dag eerder, gelukkig deze keer zonder de wind! Op een gegeven moment kwamen we een bocht om en zagen we Ceriana voor ons liggen, echt zo’n typisch oud dorpje waarvan de huisjes allemaal aan elkaar gebouwd zijn, echt een mooi gezicht! Na nog wat verder omlaag fietsen waren we gelukkig weer een beetje warmer en ook al snel terug bij de auto na nog een mooie dag fietsen.

Voor gisteren hadden we eigenlijk bedacht dat we gewoon een klein beetje langs de kust wilden rollen na al die hoogtemeters, maar we konden toch niet aan de bergen weerstaan en zijn ’s ochtends nog naar Gorbio gefietst. Monaco uit en in komen is een beetje een crime, maar wat kun je hier geweldig mooi fietsen! We hadden allerlei leuke slingerende weggetjes ongeveer voor onszelf, en van de stukken die we over de drukkere wegen kwamen bleef het ons maar opvallen hoe vriendelijk het verkeer is. Of mensen nou even achter je moeten blijven voor ze je in kunnen halen maakt niemand iets uit, je krijg gewoon ruimte die je nodig hebt, echt hartstikke fijn. Na ongeveer een uurtje waren we in een schattig klein dorpje en zijn we nadat we lekker omlaag gerold waren via de kust teruggefietst naar ons hotel.

’s Middags hadden we het prinselijke paleis willen gaan bekijken, maar dat bleek op het moment gesloten. De prinselijke autocollectie was wel open en daar hebben we leuk even rondgelopen. De verzameling gaat van Formule 1- en rally-auto’s tot en met oldtimers (en wat een werkelijk ontzettend grote gevaarten zijn die vroege auto’s!), maar als ik er eentje had mogen uitzoeken had ik de Eend gekozen :-). Ook op straat valt er qua auto’s wel het één en ander aan dure vervoersmiddelen te zien. Voor het casino stond de eerste keer dat we er waren onder andere een Bugatti en een hele mooie originele Mini (die had mijn voorkeur!). Je valt hier (tussen de gewone auto’s en hordes scootertjes) zeg maar niet op in de gemiddelde Porsche of Bentley! En toen we in het casino gegeten hadden stond er een blauwe Ferrari voor het gebouw. Twee Nederlandse jongens waren zich hardop aan het afvragen hoe je die kleur nou noemde, waarop wij er allebei niet aan konden weerstaan om “blauw!” te antwoorden, wat zij niet helemaal op prijs konden stellen, haha!

Vanmorgen was het nog best lekker weer ookal leek het van tevoren niet zo op de voorspellingen. Danko is nog een keer de Col de Madone opgefietst, en dan deze keer tot het punt waar de zendmasten staan. Ik ben nog een keer wezen hardlopen, en ik voelde me toch wel bevoorrecht om dat zo middenin Monaco te doen. Vooral nadat ik al de hele week veel gesport had, het is zo fijn dat dat allemaal weer kan!

Tussen de middag zijn we een heerlijk stokbroodje gaan eten, het heerlijke brood en beleg gaan we nog weer missen als we weer thuis zijn! Daarna zijn we naar Èze gereden, een middeleeuws stadje dat zo mooi bovenop een heuvel aan elkaar geplakt lijkt. Het was ondertussen begonnen te regenen waar we verwacht hadden dat het vandaag juist droger zou zijn dan gisteren, maar daar hadden we denk ik juist geluk mee want we hadden het stadje met alle superschattige maar ook supersmalle steegjes zo ongeveer voor onszelf. We hebben er een half uurtje rondgedwaald en van genoten en daarna zijn we naar het oude gedeelte van Monaco gereden. We bekeken de kathedraal, die we allebei maar erg streng vonden van binnen, het deed meer aan een nieuwbouwkerk of keldergewelven denken dan aan een kerk! Daarna zijn we naar het paleis gelopen met een mooi uitzicht over de haven en de werkelijk ontelbare flatgebouwen in de stad. En daarna wilden we wel even ergens zitten! Na even zoeken, want zo aan het eind van de middag zijn veel barretjes en restaurants al of nog gesloten hebben we ondertussen ontdekt, vonden we een plekje waar we even iets konden drinken. De ober was niet de eerste die nogal de wenkbrauwen optrok bij het zien van ons vaccinatiebewijs (we hebben alleen een kartonnen kaartje waar de inentingen op staan..) en had de beste reactie ooit: “This one I don’t understand (voor mijn kartonnetje) – very good; this one I also don’t understand (voor Danko’s kaartje) – very good!”, met zo’n mooi Italiaans accent in het Engels (“very good-eh”), hahaha!

Omdat het zo heel goed was bevallen zijn we nog een keer wezen eten in het casino, deze keer goed voorbereid met paspoorten bij ons en al van tevoren gereserveerd. Daarna liepen we nog even een rondje door het casino, keken even bij een roulettetafel en begrepen een tafel verderop echt helemaal niks van craps. Daarna nog even autootjes kijken buiten, waarbij er weer een hele dure Bugatti geparkeerd stond. Deze keer koos ik uit de aanwezigen liever een Ferrari of een McLaren, haha! Het is wel verbazend hoe snel deze week voorbij ging, maar we hebben het dan ook erg leuk gehad!