Belles journées dans la ville rose

(Fijne dagen in de roze stad)

Vanuit Monaco reden we naar Toulouse voor het werkgedeelte van deze reis. Dat doe je niet zomaar eventjes maar dat wisten we van tevoren en het was ook wel goed om ons lijf een rustdag te gunnen na al het fietsen en hardlopen dat we op vakantie gedaan hadden! We vertrokken in de regen, we hebben echt geluk gehad met het weer in Monaco!, en hoe verder we kwamen hoe zonniger het werd. We hadden het geluk van lekkere harde broodjes voor het middageten en we bleken vrij dicht langs Carcassonne te komen. Op dat moment hadden we wel zin in koffie, maar met alle bagage bij ons was het niet het beste idee om daar daadwerkelijk naartoe te rijden. Dat laten we nog op ons ‘hier willen we nog een keer terugkomen’-lijstje staan! We zijn wel even gestopt op een parkeerplaats met uitzicht op het stadje, en zo vanuit de verte ziet het er precies uit als op de kaartjes in het gelijknamige spel, haha! We waren mooi voor etenstijd in Toulouse en zijn met al onze werknemers erg gezellig en superlekker uit eten geweest.

De volgende dag moest iedereen al vroeg weg voor een volle dag meetings en had ik de luxe om alle tijd te hebben om door de stad te lopen. ’s Ochtends heb ik een rondje door Saint-Cyprien gemaakt en een mooi pad om hard te lopen gevonden, en na een heerlijk luxe broodje tussen de middag (eendenborst, foie gras en vijgenjam, voor het enorme bedrag van €5!) ben ik ’s middags een paar kerken wezen bekijken. Eerst de Saint-Étienne-kathedraal en een prettige wandeling later de Saint-Sernin-basiliek. In de laatste kon je ook de crypte in onder het hoofdaltaar, waar allemaal nisjes zijn met kunstig als kerk bewerkte kistjes. Met overal de gelegenheid om te bidden, dus dat moeten een aantal van de relikwieën van de basiliek geweest zijn. Ik vond het eigenlijk vooral luguber. Daarna, met ruim tien kilometer in de benen, was ik wel toe aan even ergens zitten en iets te drinken, wat ik vond in de buurt van het hotel. Als je op die manier lekker op je gemak, in de zon, door zo’n oude binnenstad kunt lopen vol met mooie oude gebouwen dan is de dag al snel goed! (Voor veel van de oorspronkelijke bebouwing is een bepaald soort terracotta baksteen gebruikt, waaraan Toulouse de bijnaam ‘de roze stad’ te danken heeft.) ’s Avonds zijn we nog erg gezellig en hartstikke lekker uit eten geweest met een boel mensen van het bedrijf waarvoor we in Toulouse waren, waarvan iemand zei dat hij hoopte dat we het goed gevonden hadden. Nou, zeker!!

Gisteren hadden we het geluk dat we een rondleiding kregen bij het vliegtuigproduktiegedeelte voor de A320 van Airbus. De mensen die ons rondleidden wisten van alles over wat er te zien was, en dat was een boel! Hoe het werkt is dat ze looppaden geschilderd hebben door de hangars waar de vliegtuigen in elkaar gezet worden en je daar dus gewoon rond mag lopen. De enige regels zijn niks aanraken, niet van het pad gaan, en geen foto’s maken. Het was echt erg leuk om daar rond te lopen en dat allemaal te zien! Vliegtuigen in verschillende stadia van assemblage, losse vleugels die nog aan een vliegtuig gezet moeten worden, een losse staart voor het vliegtuig ernaast, rekjes met bagagebakken, en op één plek hadden ze een soort kunstwerk gemaakt met de doorsneden van de verschillende types vliegtuigen die Airbus maakt, en dan zie je daar het in verhouding kleine cirkeltje van een enorme A320 (waar je op dat moment naast staat) in vergelijking met de werkelijk enórme omtrek van een A380. We kwamen door verschillende hangars, en sommige daarvan zijn oud genoeg dat de vliegtuigen die er nu gebouwd worden niet meer door de deur passen omdat de staart tegenwoordig te hoog is. Als oplossing doen ze een soort van wheelie met het vliegtuig, en dan past het wel, haha! Dat hadden we natuurlijk wel willen zien! We hebben ook een stuk buiten rondgelopen (waar bordjes staan om vliegtuigen voorrang te geven, haha!) waar vliegtuigen voor allerlei verschillende maatschappijen aan de laatste controles onderworpen worden, inclusief één voor Aeroflot die nu natuurlijk niet meer afgeleverd kan worden. Er stond ook een Beluga waar we naartoe zijn gelopen, een vrachtvliegtuig dat er werkelijk uitziet als een vliegende walvis. Het is goed dat ze er een gezichtje opgeschilderd hebben zodat het er schattig uitziet, wat blijkbaar de keus was van het personeel. We hadden het geluk er één op te zien stijgen, en waar het van een normaal vliegtuig al bijzonder is dat het kan vliegen is dat bij deze helemaal het geval. En het gezichtje erop is gewoon geniaal, het heeft zo’n uitdrukking van ‘Hahaaa, kijk mij, ik vlieg!”.

We hadden het enorme geluk dat we ook een rondleiding kregen bij het flight test center, het gedeelte van Airbus waar ze prototypes van nieuwe dingen testen in een speciaal testvliegtuig. Voorzien van helmen, reflecterende hesjes en stalen neuzen voor om onze schoenen mochten we in die hangar naar binnen, waar de neo-versies van een A350 en een A320 stonden. Met het grotere vliegtuig wordt niet meer gevlogen omdat er geen motoren meer voor zijn en wordt gebruikt als stationair lab, en wij mochten in het kleinere vliegtuig kijken. Eerst even in de cockpit, maar het veel interessantere gedeelte was wat normaal gezien het passagiersgedeelte is. In plaats van de gebruikelijke inrichting en afwerking was dit helemaal kaal en kon je alle bedrading zien lopen die elk normaal vliegtuig heeft, plus alle extra dingen die ze geïnstalleerd hadden om binnenkort een testvlucht mee te doen. Met twee uitgebreide werkplekken voor test flight engineers om tijdens een vlucht werkelijk alles in de gaten te houden omdat je aan twee piloten niet per se genoeg hebt. Deze vlucht had anderhalve maand gekost om alles voor te installeren, na een proces dat jaren kan duren voordat je überhaupt op het punt komt dat je een testvlucht zou kunnen of mogen doen. Daarna mochten we nog in het bagageruim kijken, we hebben midden onder het vliegtuig gestaan, van de achterkant in een motor gekeken en er ook eentje gezien waar de behuizing vanaf was waardoor je al het binnenwerk kon bekijken. De eerste rondleiding was al gaaf, maar dit was echt geweldig!

Vanmorgen had ik de luxe om te kunnen gaan hardlopen. Ik had een pad gevonden langs de rivier waar je kilometers aan één stuk door kunt lopen en daar heb ik heerlijk even een frisse neus gehaald, tussen het groen met de geur van bloesems die hier al bloeien. Daarna vond ik ergens in de stad een lekker broodje al deed ik daar iets langer over dan ik had gedacht, maar het was superlekker weer met een mooi zonnetje dus het was fijn wandelen! Ik was niet de enige die dat dacht want er waren overal mensen van het mooie weer aan het genieten. Daarna ben ik een mooie zomerjas wezen passen die ik in een etalage had zien hangen (helaas paste die niet), deed ik een poging om het stadhuis van binnen te zien (gesloten voor bezoekers) gevolgd door een sneltest, en daarna liep ik nog naar het Couvent des Jacobins, een voormalig Dominicaans klooster. Het kerkgebouw vond ik indrukwekkend met de hele hoge plafonds, en er hing behalve een aantal van de meer gebruikelijke schilderijen ook wat moderne kerkelijke kunst die wel op prijs kon stellen. Daarna kocht ik een kaartje om ook een kijkje te nemen in het klooster zelf. Helaas was de eetzaal die als bijzonder aangemerkt werd dicht, maar alsnog vond ik het de moeite waard om even naar binnen te gaan. En daarna had ik wel genoeg kilometers in de benen en ben ik teruggelopen naar ons hotel. Ik heb net een restaurantje gereserveerd om vanavond uit eten te gaan met een aantal mensen waar we mee samenwerken, en het laatste op mijn lijstje is om zometeen mijn koffer eens opnieuw in te pakken voor de reis terug naar huis morgen. Morgen al! Zoals altijd wens ik dat we in Europa konden blijven maar we hebben in ieder geval erg genoten van de laatste twee weken!