He aha te hau!

(Wat een wind!)

Op maandag vlogen we van Sydney naar Wellington, en dat had iets meer voeten in de aarde dan gepland, en ook dan we hadden verwacht. Eigenlijk zouden we rechtstreeks vliegen, maar die vlucht werd een poosje geleden uit het schema gehaald waardoor we via Auckland omgeboekt werden. Op zich niet zo erg, want dan hoefden we niet zo heel vroeg te vertrekken! Nieuw-Zeeland heeft erg strenge regels om het land te beschermen tegen niet-inheemse flora en fauna, en de gevolgen daarvan merkten we nadat we in Auckland waren aangekomen. We hadden al een beetje vertraging en daardoor niet al te ruime overstaptijd, en dat we dat bij lange na niet gingen halen realiseerden we ons toen we de ellenlange rijen zagen om door de biosecurity te gaan. Ik was zo netjes geweest om aan te geven dat ik gedroogde pruimen bij mij had, waardoor we in één van die rijen aan mochten sluiten. Het ergerlijke was dat de uiteindelijke beambte nog geen halve blik wierp op dit ‘fruit’, en het echt ergerlijke was dat ze op een gegeven moment besloten de rijen wat beter te laten doorstromen, door de achterste helft in feite voor te laten gaan en wij ineens helemaal achteraan stond. Daar hebben we ons wel even aan geërgerd! Het was Danko ondertussen gelukt om ons om te boeken op een latere vlucht, die we ook maar net gehaald hebben nadat we het halve vliegveld overgelopen hadden met al onze bagage. Wij zouden aanraden niet via Auckland te vliegen zeg maar!

Maar goed, uiteindelijk waren we net op tijd in Wellington om onze huurauto nog op te kunnen halen, we zijn naar ons hotel gereden om in te checken, en tegen de tijd dat we alles op de kamer hadden staan hadden we eigenlijk gewoon honger. We hadden wel wat boterhammen met ham en kaas gekocht in Auckland, maar dat bleek toch lang niet genoeg als avondeten. En zo zaten we na elf uur ’s avonds nog aan een bord noodles, want dat was één van de weinige zaakjs die nog open waren, en dat smaakte gewoonweg heerlijk.

Eergisteren hebben we een beetje uitgeslapen, we hebben op ons gemakje ontbeten, en daarna heeft Danko de fietsen weer in elkaar gezet en heb ik ondertussen een beetje krachttraining gedaan. We zijn even brood en beleg gaan kopen in de supermarkt, en ’s middags zijn we nadat we hadden vastgesteld dat veel hotels op het Zuidereiland verder volgeboekt waren dan we hadden gedacht (oeps!) een stuk wezen fietsen. Of beter gezegd, mountainbiken, want Danko had het Makara Peak Mountain Bike Park op de kaart ontdekt. En daar hebben we echt geniaal leuk gefietst! Wat een goed onderhouden superleuke paadjes, met bijzondere begroeiing waardoor je het gevoel had door een jungle te fietsen. Ergens halverwege was er nog een hangbrug waar Danko gewoon overheen fietste maar waar ik al het beeld voor me kreeg wat er kon gebeuren als je je evenwicht zou verliezen en door de netten zou vallen, en dus was ik zeg maar iets minder enthousiast, hahaha! Want het ding wiebelde en golfde wel een beetje in de harde wind, maar na een beetje aarzelen ben ik er toch wel overheen gefietst :-). Hoe hoger we kwamen hoe harder het begon te waaien, hard genoeg om opzij gedrukt te worden zelfs. Want waaien kan het hier zeg! Vanaf de top hadden we een leuk uitzicht over de heuvels en over Wellington, en het waaide er als een malle. We hebben een gedeelte van een paadje omlaag gefietst, en toen het kon een zandweggetje genomen waarmee we weer op de gewone weg uitkwamen. We hebben echt zo leuk gefietst!

Gisteren hebben we allebei iets anders gedaan. Ik wilde wel weer erg graag een stukje hardlopen, en vond een mooi pad dat vanuit Wellington Evans Bay in gaat. Ik heb heerlijk een uur gelopen, al moest ik wel even wat moeite doen met de tegenwind op de terugweg. Ik had geen telefoon meegenomen (want lastig), en dus ben ik na het hardlopen nog een stukje wezen fietsen zodat ik ook foto’s kon maken. Ik had gezien dat je dan ook een groter rondje om het Miramar schiereiland heen kon fietsen, en toen dat idee er eenmaal was moest het dus ook uitgevoerd worden. En wat is hier mooi! Heel groen, met mooie uitzichten over het water, een soort van tropisch aandoende begroeiing zonder de bijbehorende temperaturen, dat was echt leuk fietsen. Vooral het gedeelte met de wind mee, haha! Ik zag nog landende en opstijgende vliegtuigen bij het vliegveld, en anderhalf uur nadat ik ‘eventjes’ weg ging was ik weer terug bij het hotel. Ik had fijn gefietst, maar wat een wind, wat een wind! Danko was ondertussen een heleboel mountainbikepaadjes aan het fietsen, waar het bovenop zo mogelijk nog harder gewaaid had dan de dag ervoor, en net op tijd terug om snel even te douchen en dan naar Huub en Annet te vertrekken waar we mee hadden afgesproken. Annet hadden we letterlijk al jaren niet meer gezien dus het was leuk om hun huis te zien, samen te eten en een erg gezellige avond te hebben!

Vanmorgen hebben we na het ontbijt ons hele boeltje weer ingepakt. We zijn nog even op pad geweest voor een nieuw tellertje voor Danko’s mountainbike en een koelbox, en dan hoeven we nu eventjes niks anders te doen dan nog even te wachten om de ferry te nemen naar het Zuidereiland. Wellington is ons in ieder geval alvast goed bevallen!