Kamperen en brand

Anderhalve week geleden was het Labor Day, het onofficiële einde van de zomer want veel zomerse dingen zoals zwembaden en campings zijn na deze dag gesloten. We hebben dan ook maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens een keer te gaan motorkamperen! In het ideale geval zouden we op vrijdagmiddag weggegaan zijn, maar omdat we het daar allebei wel een beetje te druk voor hadden hebben we dat een dagje uitgesteld. We hadden wel op vrijdag alle spullen op een grote hoop in de woonkamer bij elkaar gelegd, zodat we op zaterdag ‘alleen nog maar’ alles in hoefden te pakken. Het kost alleen wel even tijd om alles goed op vooral Danko’s motor te pakken, dus was het al tegen twaalven toen we weggingen. We hadden ongeveer net zo makkelijk thuis kunnen middageten, maar dat hebben we uitgesteld tot we in Nederland waren. We hebben zo goed mogelijk in de schaduw zittend onze verplette boterhammen opgegeten en daarna zijn we verder gereden richting de Loveland Pass. Het was veel te druk om over de I-70 te rijden, dus hebben we zoveel mogelijk de kleine parallelweggetjes genomen zodat we de langzaamrijdende file konden vermijden. Na een koffiestop in Copper zijn we richting Leadville gegaan en vanaf daar over de Independence Pass richting Aspen. Het plan was om aan de westkant van de pas te gaan kamperen en Danko had op de kaart van tevoren al een leuke camping gezien. Daarvoor moesten we wel een stukje over een zandweg. Zandwegen op zich vind ik niet erg, maar deze zat vol met kuilen en stenen, niet leuk! En eenmaal op de camping aangekomen was het vol, dus mochten we fijn nog een keer off road om terug op de weg te komen. Toen de camping weer afreden hoorde ik achter mij een jongetje heel verbaasd “Look! It’s a girl!” roepen, grappig was dat! Omdat het wel te verwachten viel dat alle campings verder richting Aspen ook vol zouden zijn, zijn we weer terug de pas overgegaan om aan de andere kant een camping te zoeken. Danko had er onderweg al ééntje gezien waar nog plek genoeg was en waar we een mooi rustig plekje uitgezocht hebben. Daarna ben ik de tent op gaan zetten en eten gaan koken terwijl Danko met de motor brandhout ging zoeken. Dat verkochten ze op de camping ook wel, maar we hadden geen zin om daar $6 per bundel voor te betalen. Toch handig, zo’n motor waar je veel op kunt vervoeren!

’s Avonds was het behoorlijk fris en ’s nachts was het gewoonweg koud, maar zondagmorgen konden we heerlijk in het zonnetje zitten ontbijten en lezen. Matthew heeft mij ‘Pillars of the Earth’ van Ken Follett geleend omdat hij vond dat ik dat moest lezen (nadat hij van ons het eerste deel van Harry Potter voor zijn verjaardag kreeg omdat hij dat nog nooit had gelezen), en het is net een Thea Beckman-boek! Helemaal goed! Na de drukte op het werk waren we allebei wel toe aan lekker niks doen, wat ons erg goed gelukt is de hele dag :-). We hebben namelijk twee bergpassen gereden: de Independence Pass naar Aspen, en de Independence Pass terug naar de camping, haha! In Aspen hebben we eerst ergens in een woonwijk brood gegeten – en net toen we ons lekker op het gras geïnstalleerd hadden gingen de sprinklers aan, lekker! Daarna hebben we een beetje door downtown gelopen, een ijsje gegeten, mensen gegekeken, koffie gedronken en nog meer mensen gekeken. We zijn tot de conclusie gekomen dat de meeste mensen of in hun sportoutfit rondlopen of op hun paasbest (want je moet het natuurlijk wel goed laten zien dat je veel geld hebt!), en dat er heel erg veel toeristen in Aspen zijn. Daarbij vielen wij dus heerlijk uit de toon in onze niet zo nette t-shirts!

Op maandag was het alweer tijd om naar huis te gaan, jammer dat zo’n weekend altijd zo snel voorbij gaat! Voor de terugweg waren we van plan om vanaf Leadville via Minturn naar de I-70 te rijden, omdat dat een leukere weg is dan richting Copper. Helaas voor ons waren ze bezig die weg opnieuw te asfalteren, en lag de bovenlaag er nog niet op. Jammerpech! Eenmaal in Copper zijn we daar even koffie gaan drinken en had Danko een voicemail van Hans om te vragen of we gehoord hadden dat Fourmile Canyon in brand stond en dat er nogal wat wegen afgesloten waren. He?!

Op maandagmorgen is er brand ontstaan in Fourmile canyon doordat een vuurkorf die iemand van de vrijwillige brandweer een paar dagen daarvoor gebruikt had weer aangegaan was door de harde wind. In de middag had die brand zich al over 10 vierkante kilometer verspreidt, en waren alle wegen rondom de canyon afgesloten en de mensen die daar wonen geëvacueerd. Het was ons plan om via Central City naar huis te rijden en dan onderweg in het casino te gaan eten, maar dat hebben we maar niet gedaan. Vanaf Central City kon je de enorme rookwolk namelijk al zien hangen, en dus leek het ons verstandiger om gewoon in één keer naar huis te rijden.
Hoe dichter we bij Boulder kwamen, hoe duidelijker het werd dat het werkelijk een gigantische bosbrand was. Door de harde wind en doordat Fourmile Canyon smal en ruig is kon de brandweer er weinig aan blussen en dus heeft het vuur zich heel snel kunnen verspreiden. Het was een akelig gezicht om die enorme rookwolk boven de heuvels te zien hangen!
Tegen de tijd dat we terug in Boulder waren was de wind net genoeg gaan liggen zodat er blusvliegtuigen konden vliegen, en dat hebben we vanaf bovenaan Flagstaff een poosje aan zitten kijken. Af en toe kon je de wolk rook oranje op zien lichten, en dan wist je dat er weer iemands huis in brand stond. Geen fijn idee.

Op dinsdagmorgen was de rook zo dicht dat je vanaf ons huis de bergen niet eens meer kon zien (buiten ademhalen was dan ook niet aan te raden). Die dag heeft de gouverneur de noodtoestand uitgeroepen om meer geld vrij te maken om te brand te blussen. In totaal is er een gebied van bijna 26 vierkante kilometer afgebrand, inclusief 169 huizen, ondanks de 10 blusvliegtuigen en –helicopters en de meer dan 900 brandweerlieden uit zes staten en van federale teams die aan het blussen gewerkt hebben en nog werken. In totaal zijn er 3500 mensen geëvacueerd, waarvan de meesten ondertussen naar huis huis (of wat er van over was) terug mochten gaan, en is de schatting dat de totale schade tegen de 80 miljoen dollar loopt, plus nog rond 7 miljoen dollar aan bluskosten. Het is dan ook de ergste bosbrand met de grootste schade in de geschiedenis.

Toen we gisteravond snel even naar de supermarkt gingen kwamen we Steve en Michelle tegen, die toen nog steeds niet wisten hoe het met hun huis is omdat dat gebied nog altijd is afgesloten. Het zal je overkomen! Gelukkig was de enige last die wij ervan gehad hebben dat we een paar nachten niet met het raam open konden slapen door de rook.


En dat is nog niet alles, want toen Danko zondagmiddag naar de televisie zat te kijken voor nieuws over de Fourmile Canyon-brand, werd er gemeld dat er in de heuvels ten westen van Loveland ook een bosbrand was. Voor die mensen was het goed dat al het zware materieel voor het blussen nog in Boulder was, want die konden nu direct daar aan de slag. Deze brand onstond doordat mensen tuinafval aan het verbranden waren (op z’n zachtst gezegd niet zo slim als het overal zo droog is), en heeft 3 vierkante kilomter en twee huizen verwoest.
En terwijl we daar naar zaten te kijken kwam de melding van een grasbrand bij Arvada. Het enige wat daar in vlammen opging was een heleboel kurkdroog gras vlakbij een sportcomplex, veroorzaakt doordat een familie daar met modelraketten aan het spelen was en er ééntje de verkeerde kant op ging. Hoe dom kun je zijn!