Het niet-zo-lange weekendje kamperen

Eerst maar eens terug naar een paar weken geleden. Nadat ik over de modeshow geschreven had zijn we uit eten gegaan in Black Hawk. Het regende in Boulder, en op de Peak to Peak reden we in een flinke sneeuwbui! Dat was wel grappig, want als je op dat moment gezegd had dat het begin januari was dan zou je het ook geloofd hebben. Op de weg terug naar huis kreeg Danko opeens een sms’je. Nou heb je op de Peak to Peak vrijwel geen bereik met de telefoon, maar dit berichtje was dus wel overgekomen. Het was van de USCIS (U.S. Citizenship and Immigrations Services), met de melding dat de status van onze Green Card aanvraag veranderd was. Nou hadden we wel een goed vermoeden wat dat dan zou zijn, maar we konden het niet online opzoeken voordat we terug waren in Boulder! En jawel, wat we al dachten was ook het geval, want de aanvraag voor de Green Card is goedgekeurd! We waren al van plan om even langs de Liquor Mart te rijden, en daar hebben we dus ook maar een klein flesje bubbels gekocht om het te vieren! :-)
Dat de aanvraag goedgekeurd is wil niet zeggen dat we dan nu ook binnenkort onze Green Card zullen krijgen. Er is nu goedgekeurd dat we zo’n ding mogen hebben, en nu moet onze immigratiestatus aangepast worden van visumhouder naar legal permanent resident. Daar gaan over het algemeen wel een paar maanden overheen, maar we zijn dus weer een stapje verder in het hele proces!


Maandag was het Memorial Day en dus hadden we een lang weekend omdat dat een vrije dag is. We hadden van tevoren al bedacht dat we eindelijk weer eens een keer wilden gaan kamperen, dus hebben we op vrijdagmorgen de auto volgeladen en zijn we naar Fruita vertrokken. Het is de laatste jaren overal steeds drukker geworden met kamperen, maar in Fruita waren er altijd een paar plekken waar je bijna gegarandeert terecht kon als je op vrijdagmiddag niet al te laat aan kwam. Maar dat liep nu dus even een beetje anders! We waren van plan om bij de 18th Road trails op de camping te gaan staan, maar toen we daar aankwamen was alles vol. En het zag eruit alsof het al een tijdje vol was, want er was niemand bezig met tenten opzetten en dat soort dingen. Dat was wel even een tegenvaller! Danko heeft toen naar de state camping in Fruita zelf gebeld om te zien of zij nog plek hadden, en die hadden nog net één ‘walk in’ plek over. Die kun je niet reserveren, en nadat we nog geprobeerd hadden om een andere camping te bellen zijn we zo snel als we konden terug naar Fruita gereden. Gelukkig was er niemand voor ons geweest, en hadden we dus een plekje, al was het maar voor één nacht! We zijn nog even bij de camping er tegenover (vol, en ook véél te duur voor een veel te klein plekje) en in Rabbit Valley gaan kijken (drukker dan we het ooit gezien hebben) en daarna was het wel duidelijk dat we niet meer tijd hoefden te besteden aan het zoeken van een camping.
Omdat het nog vroeg genoeg was zijn we op de weg terug naar Fruita gestopt om een stukje in McInnis Canyons te gaan fietsen. We hadden allebei zo’n nutteloos gevoel en dan hadden we tenminste nog iets leuks om de dag mee af te sluiten. Het was ook de eerste keer dat ik met mijn nieuwe mountainbike op dit soort paadjes gefietst heb, en dat smaakte wel naar meer!

Op zaterdag hebben we een poging gedaan om een beetje uit te slapen en nadat we lekker rustig aan ontbeten hadden hebben we het goedkoopste motel geboekt dat we in Grand Junction konden vinden. We hadden namelijk geen zin om ‘s middags lang te moeten zoeken naar een plek om te overnachten, want er is niks vervelenders om te doen dan dat! Daarna hebben we alle spullen weer ingepakt en zijn we naar de 18th Road trails gereden. En omdat we als we daar dan toch waren net zo goed nog een rondje over de camping konden rijden hebben we dat gedaan, en zowaar was er één plek vrij! Dat was wel even geluk hebben, en we zijn direct onze tent gaan opzetten. Nadat we gegeten hadden heeft Danko naar Expedia gebeld om te zeggen dat we van gedachten veranderd waren over het motel en om te proberen of we het af konden zeggen. Toen we het geboekt hadden stond erbij dat je het niet kon annuleren, maar dat bleek geen enkel probleem! Het mooie is namelijk dat Expedia dan het motel gaat bellen om te vragen of ze de reservering ongedaan kunnen maken, en dat lijkt wel beter te werken dan als je zelf naar het motel belt.
Daarna zijn we op de fiets gesprongen en hebben we de rest van de middag gave paadjes gefietst. En dat wilde nogal wat beter met mijn nieuwe mountainbike in vergelijking met de oude! We hebben tussendoor een paar pit stops gehouden voor meer water (we hebben behoorlijk wat liters verbruikt!) en trail mix en ik heb voor het eerst het hele ‘expert only’ paadje gefietst. Met mijn oude fiets zag ik de stijlste afdalinkjes daarin echt niet zitten, maar nu heb ik ze allemaal gedaan en dat was erg gaaf! Toen we uitgefietst waren hebben we bij de tent een drankje gedronken en na het douchen zijn we in Fruita bij de Mexicaan gaan eten. Het is best lekker als je na veel fietsen niet meer zelf hoeft te koken!

Voor zondag was er een weerwaarschuwing voor een stofstorm veroorzaakt door harde wind, en inderdaad waaide het ’s nachts al erg hard. We konden ’s ochtends richting het westen ook een grote bruine wolk zien hangen die langzaam aan dichterbij kwam. Het kwam dus goed uit dat we van plan waren om de trails in Bangs Canyon eens te proberen, want die liggen meer naar het oosten in Grand Junction. We dachten dat we dan geen last zouden hebben van het stof, maar dat hadden we fout gedacht! Toen we in Fruita de snelweg opgingen naar Grand Junction hing er al zo’n waas in de lucht die steeds iets dikker leek te worden, en diezelfde waas hing ook op de parkeerplaats in Bangs Canyon. Dat in combinatie met de wel erg harde wind zorgde ervoor dat ik iets minder zin kreeg om te gaan fietsen! Nadat we even iets hadden gegeten hebben we het er toch maar op gewaagd, maar erg leuk vond ik het niet in de harde wind. Helemaal omdat het eerste stuk van het single track langs een helling omhoog ging en ik voortdurend het idee had dat ik er zo vanaf kon waaien. We hebben het uiteindelijk maar bij een erg klein rondje gehouden, want op deze manier was het niet zo leuk. Voor mij niet omdat ik telkens van het paadje afwaaide en voor Danko niet omdat hij dus telkens op mij moest wachten.
We zijn dus maar terug naar Fruita gereden om te gaan douchen, en daar was de stofwolk ondertussen een stuk erger geworden. Het was echt een best heel raar gezicht, al dat bruine spul in de lucht! Danko had ondertussen ook eens naar de weersvoorspelling gekeken. Voor maandag werd er nog steeds erg harde wind voorspeld, dus we konden er dan wel vanuit gaan dat de stofwolk er dan ook nog zou zijn. Er werd ook aangeraden om zoveel mogelijk binnen te blijven en inspanningen te vermijden en dus hebben we maar besloten om een dagje eerder naar huis te gaan. We zouden toch niet kunnen fietsen op maandag en om nou in die stofstorm te proberen eten te koken zagen we ook niet echt zitten! Als suikerklontjes al wegwaaien als je ze in de koffie probeert te doen kun je wel nagaan wat er dan met groente gebeurt!
Na het douchen zijn we dus naar de camping gereden om de tent in te pakken. De meeste andere dingen hadden we ’s ochtends al in de auto gedaan zodat het niet weg kon waaien en dat was maar goed ook! We waren eigenlijk van plan om eerst iets te drinken en dan de laatste spullen op te ruimen zodat de alcohol een beetje kon zakken, maar net toen we ons met een drankje in de auto geïnstalleerd hadden begon het te regenen. We hebben dus maar een paar sprintjes getrokken om de tent zo snel mogelijk in de auto te krijgen, want we hadden geen zin in natte, modderige spullen! Met al dat stof in de lucht regende het namelijk gewoon zand!

De mensen naast ons waren hun boeltje ook aan het inpakken, en één van hun honden had duidelijk helemaal genoeg van de wind en het stof. Hij kwam eerst een paar keer wat aandacht halen, en op een gegeven moment had hij zich prinsheerlijk bij Danko’s voeten geïnstalleerd, haha! Zijn baasjes moesten er ook om lachen, maar toen ze de hond probeerden te roepen zodat hij in hun auto kon zitten wilde hij mooi een poosje niet luisteren, grappig!
We zijn nog even bij de Golden Corral gaan eten en daarna zijn we naar huis gereden. En we hadden verwacht dat de stofwolk na de eerste canyon die je dan tegenkomt wel minder of weg zou zijn, maar toen we bij Glenwoon Springs waren hing het er nog! Daarna werd het te donker om te kunnen zien tot waar het precies kwam, maar we hadden niet verwacht dat het over zo’n groot oppervlak verspreid zou zijn! En eigenlijk was het best lekker om op zondagavond al thuis te zijn, zodat we maandag nog een beetje konden uitslapen voordat we dinsdag weer aan het werk moesten.


En dan is er nog iets anders. Danko is al een poos op zoek naar een nieuwe motorjas en –broek, maar dat is nog behoorlijk lastig. Met zijn lengte wordt er namelijk meteen maar vanuit gegaan dat je behoorlijk te dik bent, en dus passen de meeste dingen voor geen meter. Er zijn een paar merken waar je de kleding op maat kunt laten maken, maar dat is redelijk duur en de winkels ervan zitten niet ook maar ergens in de buurt van Colorado. Na lang zoeken was wel duidelijk dat het toch echt het beste zou zijn om voor op maat gemaakte kleding te gaan en dus had Danko bedacht dat hij dan wel een keer binnen een dag op en neer kon vliegen naar San Francisco zodat hij ‘even’ naar de Dainese-winkel daar kon gaan. Met alle frequent flyer mijlen die hij heeft kost dat namelijk toch ongeveer niks. Een paar weken geleden wilde hij dus een ticket gaan boeken, en toen liet de winkel weten dat ze voorlopig geen maten konden opnemen omdat de levertijd te lang aan het worden was. Gelukkig zijn er nog twee winkels die dat merk verkopen, één in Chicago (waar ze geen ervaring hadden met op maat gemaakte kleding) en één in Orange County (ten zuiden van Los Angeles).
Danko was dus van plan om morgenvroeg naar LA te vliegen en dan ’s avonds weer terug naar Denver. Hij moest dan ook een huurauto hebben en als je een simpel autootje huurt dan kost dat voor een halve dag bijna niks. Na wat rondkijken op het internet had hij uitgevonden dat er in LA ook verhuurbedrijven zitten die de meest dure auto’s verhuren, en bij één ervan kon je een bod als je een auto wilde huren. Voor de grap heeft hij dat eens voor een Porsche Boxter cabrio geprobeerd voor een veel en veel lager bedrag dan je anders kwijt kon zijn, en zowaar gingen ze daar op in! Hij had ook al gezien dat je dan best een leuk dagje rond kon rijden, en dat zou toch eigenlijk veel leuker zijn om met z’n tweeën te doen dan in zijn eentje. Ik hoefde daar niet zo lang over na te denken, en nu vliegen we morgenvroeg even voor een nachtje naar Los Angeles, haha! Het was oorspronkelijk helemaal niet de bedoeling dat ik mee zou gaan (want wat heb je daar aan), maar dat is nu dus veranderd. Het voelt wel behoorlijk decadent (de buren vonden het 'hilarious', haha!), maar dat maakt het niet minder leuk!