Net niet

Nou, ons diner met de gourverneur was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, want in de eerste plaats was de beste man nergens te bekennen. De enige reden om naar de jaarlijkse prijsuitreiking van het Technology Transfer Office te gaan was dat we het wel leuk gevonden zouden hebben om de gourverneur te zien, maar ja! In ieder geval zijn we op die dinsdag dus iets vroeger van het werk weggegaan zodat we thuis even ons pak aan konden trekken voor we naar Denver gingen. Het diner was in het gebouw van de student union van CU-Denver. Dat ligt vlakbij downtown Denver, en omdat het verkeer in de spits nogal druk kan zijn waren we ruim op tijd weggegaan, waardoor we uiteindelijk een uur te vroeg waren, haha! Nou ja, beter te vroeg dan te laat! We hebben dus maar even ergens een plekje gezocht waar we konden zitten en tegen half zes zijn we maar eens naar de zaal gegaan waar alles plaats zou vinden. En daar waren nog maar erg weinig mensen, terwijl er toch echt stond aangegeven dat ze om half zes zouden beginnen. We kregen een naamkaartje en zijn daarna ergens aan een tafel gaan zitten, want de avond begon met een panel over manieren om te innoveren. En saai dat dat was! Er waren drie professoren die elk een kwartier (!) de tijd hadden om over hun manier van uitvinden te praten, wat neerkwam op erg technische verhalen over blaaskanker, wolfraampoeder en chronische pijn-bestrijding. Van je verhaal afstemmen op je doelgroep hadden deze mensen duidelijk nog nooit gehoord! Het duurde voor ons gevoel dus ook uren voordat de drie kwartier om waren, en het hielp ook niet dat het best koud was in het zaaltje. Helaas voor mij, want ik had de rest van de dag ook al in de kou gezeten. Op mijn werk was de verwarming namelijk uitgevallen en dat is niet zo heel fijn als het vriest, hard waait en de ramen enkele beglazing hebben! Het was zo koud dat ik mijn winterjas maar aan had getrokken!
Na de saaie praatjes was er een cocktail hour en hebben we een drankje gedronken. Wij waren één van de weinigen die verder niemand kenden. Van de meeste andere mensen leek het alsof ze al een paar jaar bij deze bijeenkomst waren geweest (en daar was het merendeel ook wel oud en grijs genoeg voor). Volgens ons was Danko ook één van de weinigen die zijn ideeën omzet in een eigen bedrijf - de meeste andere mensen waren professors die hun werk in licentie geven aan een bedrijf, maar verder gewoon op de universiteit blijven doen wat ze altijd al deden. Na het drankje was het tijd voor het eten (eindelijk, want we begonnen wel trek te krijgen) en de uitreiking van de uitvinder van het jaar-prijzen. Dat was allemaal een nogal saaie bedoening, die begon met een uitgebreide mededeling dat de president van de universiteit er helaas niet bij kon zijn. Toch vreemd dat ze zo'n mededeling niet over de gouverneur gedaan hadden, want dat is toch nog weer een ietsje belangrijker iemand! Het eten was lekker, maar aan het eind van de hele bijeenkomst waren we blij dat we naar huis konden. Het was voornamelijk saai en koud, en niet erg voor herhaling vatbaar. Als de gouverneur er wel geweest was hadden we misschien wel een hele andere mening gehad, haha!

Verder kreeg Danko twee weken geleden ook bericht van het Department of Energy over zijn andere drie proposals daar, en die zijn helaas niet uitgekozen om geld te krijgen. Dat was wel een teleurstelling, maar waarom dat is kom je niet te weten totdat je de beoordelingsrapporten in hebt gezien. Toen Danko die gelezen had was het wel duidelijk wat er aan de hand was, want één van de mensen die zijn voorstellen beoordeeld hebben heeft ze wel erg grondig afgekraakt! Daar doe je verder niks aan, maar het is wel jammer da je bij dit soort ‘peer reviewed’ dingen de kans loopt dat je iemand treft die zijn of haar eigen werk het enige goede vindt en niet open staat voor nieuwe ideeën, helemaal als gaat om concurrerend onderzoek.
Naast dat het jammer is dat er geen geld was voor deze proposals heeft het ook wel een paar voordelen, want Danko komt nu niet in de gekke situatie dat hij per eind februari veel te veel werk heeft om in zijn eentje te kunnen doen, dus dat scheelt! Hij is in ieder geval vorige week maar eens een bedrijfsrekening gaan openen bij de bank, al ging dat wel in twee pogingen. Bank nummer één wilde namelijk per sé de $7 die ze per maand vragen voor zo’n soort rekening niet opgeven, dus is de rekening terecht gekomen bij bank nummer twee. Verder heeft Danko zich de laatste twee weken een slag in de rondte gewerkt om allerlei dingen af te krijgen voordat hij afgelopen zondag naar Tallahassee vertrokken is om metingen te doen in het Magnet Lab.
Om die experimenten te kunnen doen had hij ook een paar voedingen nodig die hij bij NIST gebruikt, en dus had hij die op vrijdag met Fedex verstuurd zodat ze op maandag aan zouden komen. Alleen werd er op maandag niks afgeleverd, en toen Danko Fedex gebeld had wisten zij ook niet waar het gebleven was. Het was een pallet met honderdvijftig kilo aan apparatuur, je zou toch denken dat je dat niet zomaar kwijt kunt raken! In ieder geval was het met het vliegtuig naar Memphis gegaan, en dat was de laatste keer dat ze het gescand hadden. Het zou dus kunnen dat ze het per ongeluk in een vrachtwagen in plaats van het volgende vliegtuig gezet hadden, maar dat wisten ze niet. Op dinsdag waren de voedingen nog steeds niet te bekennen, en na nog een paar keer bellen had Danko 's avonds eindelijk iemand doordrongen van het feit dat het om een groot iets ging, en niet om een klein pakje. Op dat moment was hij al twee dagen van zijn magneettijd kwijt, en het is nou niet zo dat je de volgende week terug kunt komen als je iets niet afkrijgt! Gelukkig vonden ze de pallet uiteindelijk in de afdeling voor zware dingen (wij vroegen ons al af of ze alle zware dingen daarneer zetten en er verder niks meer mee doen :-D), en werd het op woensdag alsnog bezorgd. En ook gelukkig was er nog net genoeg tijd over om alle experimenten te doen, die ook allemaal gelukt zijn :-). Het enige nadeel was dat dat allemaal 's ochtends in alle vroegte moest gebeuren, te beginnen om half zeven. Er was iets kapot gegaan waardoor ze alle tijd opnieuw ingedeeld hadden, en dat was nou niet echt een erg voordelige verandering!

Danko komt dinsdagavond weer thuis, dus ik ben alweer halverwege mijn iets meer dan een weekje alleen. En als bonus had ik vandaag een 'gratis' dagje vrij, want er is een dik pak sneeuw gevallen vannacht. Ze voorspelden totaan zestig centimeter sneeuw voor afgelopen nacht en vandaag overdag. Het grootste deel daarvan werd 's nachts en in de ochtend verwacht, dus heb ik gisteren de gok gewaagd dat ik vrij zou hebben vandaag, en heb ik lekker uitgeslapen vanmorgen. Er ligt nu een witte deken van ongeveer dertig centimeter dik (en in de bergen op sommige plekken nog flink wat meer), en voor morgen staat er nog meer sneeuw op de voorspelling. In ieder geval was het erg lekker, zo opeens een vrije dag!