Bijna verhuizen

Voor het eerst in tijden zijn we twee weken geleden weer eens naar Ward gefietst. Het was erg lang geleden dat we dat gedaan hadden vanwege de overstromingen, en het heeft ook wel even geduurd voordat het er warm genoeg voor was. Ik had onderweg al uitgekeken naar het ijsje dat we altijd kopen als we eenmaal boven zijn. Eenmaal boven ben ik eerst even in een stoel geploft om in de zon een beetje van het laatste stijle stuk bij te komen. Alleen toen ik daarna iets extra's te drinken en ijsjes gekocht had was er van dat zonnetje bijna niks meer over! In plaats daarvan was er een erg donkere en wel erg snel groter wordende donkere wolk waar dondergeluiden uitkwamen. Dat was niet de bedoeling! We hebben dus in sneltreinvaart onze ijsjes naar binnen gewerkt (zo snel heb ik dat werkelijk nog nooit gedaan!) en daarna zijn we zo snel mogelijk weer naar beneden gefietst. Helaas was dat net niet snel genoeg, want net toen we aan het laatste stukje over Lee Hill bezig waren begon het te gieten. Bah! Ik wist direct weer waarom ik er een hekel aan heb in de regen te fietsen! En helaas voor ons stond er een stoplicht op het laatste stukje afdaling waar we wel eventjes op moesten wachten, gevolgd door een lekke band toen we net weer in de stad waren. Natuurlijk werd het weer zonnig zodra we weer thuis waren, haha!
's Avonds had Hans ons en een stel anderen uitgenodigd om sushi te komen eten. Hij had allerlei vis besteld, en er werd met man en macht sushi gerold toen we aankwamen. We hebben erg lekker gegeten! Ideaal dat we na een lang stuk fietsen gewoon aan konden schuiven :-).

Op zondag zijn we ook voor het eerst sinds lang een stuk gaan motorrijden. We hadden niet zo heel slim het idee opgevat om via Flagstaff de stad uit te rijden. En zoals we wel hadden kunnen verwachten voor een dag in het weekend kwamen we daar terecht in een file langzaamrijdend verkeer. Af en toe konden we een auto inhalen en met de hogere snelheid tegelijk ook een beetje afkoelen, want het was flink warm! We zijn langs het Gross Reservoir gereden, en daarna over de zandweg door het Golden Gate Canyon State Park met mooie uitzichten op de besneeuwde bergen. We hebben de Peak to Peak en de Oh My God Road naar Idaho Springs genomen en toen was het tijd voor koffie met iets lekkers erbij. Daarna zijn we terug de bergen in gegaan, en het plan was om via wat zandweggetjes naar Tolland te rijden. Zodra je van de Peak to Peak af bent lijkt het al snel alsof je mijlen en mijlen van de bewoonde wereld bent, want er is dan alleen nog maar het landschap met een zandweg erdoor en bijna geen verkeer, bebouwing of andere mensen. Wat we wel tegenkwamen was sneeuw! Het begon met een paar kleine stukjes waar het nog niet was weggesmolten, en die kleine stukjes werden hoe langer hoe groter. Op een gegeven moment is Danko maar even lopend gaan kijken hoe het er om de volgende bocht uitzag. De hopen sneeuw waren daar nog breder en hoger, en dus zat er niet veel meer op dan om te draaien en terug te rijden. We werden nog wel even opgehouden door iemand die gebaarde alsof hij ergens voor wilde waarschuwen, en Danko vervolgens aan de praat hield over opgravingen die hij voor NASA aan het doen was. En hij beweerde dat hij les gegeven had aan de universiteit en als piloot had gewerkt. Jaja, een heel kleurrijk figuur zullen we maar zeggen, haha!
Tegen de tijd dat we de verharde weg weer bereikt hadden zijn we in plaats van naar huis teruggereden naar Black Hawk om daar in het casino te gaan eten wat we hadden ondertussen flink trek gekregen. Toen we net aan tafel zaten vroeg de man aan de tafel naast ons of we op vakantie waren of dat we hier woonden, en bleken we naast een Nederlander zitten. En wel eentje die in Enschede gestudeerd had, de wereld is klein!


Vorige week stond in het teken van opruimen en schoonmaken voor de open huizen die we gepland hadden voor afgelopen weekend, zodat alles er netjes uit zou zien. Het hele huis heeft een beurt gehad, dus dat hoeven we dan in ieder geval al niet meer te doen als we gaan verhuizen! Het eerste open huis was op zaterdagavond van zes tot acht, en om vijf uur stonden de eerste mensen al voor de deur! Die hebben we dus maar gevraagd om later terug te komen, want onze makelaar was er nog niet en we waren nog niet klaar met de laatste paar dingetjes. Om half zes kwam Kent met een paar Open Huis-bordjes en balonnen, en zijn wij uit eten gegaan. Zodra we de deur uitwaren kwamen er uit verschillende auto's direct al mensen om naar binnen te gaan, en dus zijn we een blokje om gereden met de auto om dat even van een afstandje te bekijken :-). Van tevoren vonden we het toch wel een beetje een raar idee dat je dan allemaal vreemde mensen over de vloer krijgt terwijl je er zelf niet bent, maar het was wel erg leuk om te zien dat er flink wat belangstelling was. Onze makelaar zei later dat er wel iets van dertien stelletjes waren geweest!
Op zondagmiddag was het tweede open huis, en ook daar waren nog best wat mensen op afgekomen. Niet zoveel als op zaterdagavond, maar dat vonden we niet zo verwonderlijk gezien het weer. Het was namelijk nogal herfstachtig en het heeft me toch gestortregend! Wij zijn een beetje gaan winkelen en koffie drinken en tegen de tijd dat we terug waren had de makelaar net alle bordjes weer opgeruimd.
's Avonds hadden we voor het eten bij Steve en Michelle afgesproken. Zij hadden bedacht dat we mooi buiten konden zitten om te barbecuen, maar dat ging door de regen niet door. Maar het was wel erg gezellig!

De verplichte open huizen hebben we dus mooi achter de rug, en nu is het wachten totaan het eind van de maand. Mensen kunnen zich nu bij de stad aanmelden als ze ons huis willen kopen, en als dat er meerdere zijn wordt er een loterij gehouden om te beslissen wie als eerste een bod mag doen op ons huis. Tegen de tijd dat we dat horen zijn we al in Nederland, en wel een paar dagen eerder dan we oorspronkelijk gedacht hadden! Nadat we onze tickets hadden geboekt dienden zich nog een paar extra meetings aan, dus gaat Danko in de week voor de conferentie nog 'even' op en neer naar Zwitserland, en op de terugreis hebben we nu de constructie dat ik naar huis vlieg terwijl Danko een ommetje maakt via Washington, DC. Niet helemaal handig, maar ja!
Ondertussen zijn we al min of meer weer vergeten dat we gaan verhuizen binnen-zeer-kort! Over een paar dagen krijgen we de sleutel en gisteren heb ik dus maar eens geregeld dat we dan ook gas, licht en internet hebben. Nog maar drie nachten slapen realiseer ik me net!