Warm-koud-warm-koud

Dat is ongeveer zoals je het weer de laatste paar weken kunt omschrijven! We begonnen januari met temperaturen die voor ons toen gewoonweg warm aanvoelden, oftewel boven het vriespunt. En daar hebben we goed gebruik van gemaakt! Door de week konden we mooi korte rondjes fietsen vanaf het werk, en in het weekend ietsje verder vanaf huis. Twee weken geleden hadden we een lang weekend vanwege Martin Luther King Jr. Day en behalve dat Danko flink wat uren kwijt was aan het maken van een presentatie voor de marine zijn we ook wezen fietsen (natuurlijk). Op een gegeven moment zagen we twee grote zeearenden in een boom zitten vlak naast de weg, en daar zijn we natuurlijk wel even naar blijven kijken! Ze zaten naar elkaar te roepen, kwamen even overvliegen voordat ze weer in de boom gingen zitten, en na nog wat langer vlogen ze weg. Zo'n gaaf gezicht, en wat zijn die beesten toch groot! Natuurlijk hadden we net geen telefoon of fototoestel bij ons...
In ieder geval was het Danko 's ochtends al wel gelukt om foto's te maken van een coyote die op het meertje achter ons huis zich aan een eekhoorn tegoed stond te doen. Ik heb de verrekijker gepakt en het beest keek me nog mooi recht aan voordat-'ie er vandoor ging. Het is toch wel gaaf om dat zo ongeveer vanuit de huiskamer te zien! Horen doen we ze genoeg, maar het is niet vaak dat je er daadwerkelijk eentje ziet lopen.

Een weekje verder, en alweer weekend, was het ineens hartstikke lekker weer: vijftien graden gewoon en het leek wel lente! Met een mooie blauwe lucht was het heerlijk weer om een heel lang stuk te fietsen, en dat heb ik dan ook gedaan. Het rondje dat ik bedacht had werd gaandeweg groter, en ik (op mijn mountainbike) kon op een gegeven mooi aanpikken bij een groepje wielrenners. Tot de verbazing van de heren en mijzelf had ik helemaal geen moeite om ze bij te houden :-). Het is dat mijn enige bidon op een gegeven moment leeg was, anders had ik nog wel een hele poos verder willen fietsen! Danko was ondertussen met Sergio naar het circuit, waar ze zich erg goed vermaakt hebben. Danko was met Sergio meegereden, en aan het eind van de middag belde hij dat ik ook maar even naar hun huis moest komen om samen te eten. Gezellig! Net op tijd voordat Enzo naar bed ging, en daarna hebben we lekker samen gegeten.
De volgende dag was het heel ander weer. Bewolkt, en bij lange na niet zo warm. In januari is men begonnen met de uiteindelijke reparaties aan de weg in Left Hand Canyon die met de overstromingen gedeeltelijk is weggespoeld, en alleen op zondag is de weg niet (grotendeels) afgesloten voor verkeer. Wij waren wel benieuwd om te zien wat ze ondertussen gedaan hadden, en dus zijn we naar Jamestown gefietst. Het was maar goed dat we dat op de mountainbike gedaan hebben, want wat er nog aan asfalt was is er ondertussen voor het grootste gedeelte weggehaald. Net zoals een paar bruggen, en ze hebben ook redelijk wat rotsen opgeblazen om ruimte te maken voor de nieuwe weg. Hopelijk wordt die niet al te rechttoe, rechtaan! Het was ook een fris tochtje, want er kwam kouder weer over de bergen terwijl wij aan het fietsen waren. Wat dat betreft zijn we in het wisselvallige gedeelte van het jaar gekomen, kou afgewisseld met lenteweer. Wat we erg prettig vinden als het lekker warm aanvoelt, en niet als er weer eens sneeuw op de voorspelling staat, haha!

Het kon dan ook niet uitblijven, en dus kregen we afgelopen zondag en maandag weer een koufront over ons heen. Met de nodige sneeuw. Net toen het meeste van de vorige sneeuwbui wel weggedooid was en je dus niet zo onder de modder kwam op de fiets! Op zaterdag zijn we nog wezen eten in Black Hawk, en op zondagmiddag hebben we ons nog even in de mall gewaagd voordat de Grote Sneeuwbui begon. Danko had (zoals ondertussen bijna gewoonlijk) nog genoeg schrijfwerk dat hij best een dag vanaf huis kon werken, en dus hebben we ons op maandag mooi niet in het verkeer gewaagd om naar het werk te gaan. Mensen lijken hier telkens maar weer opnieuw te vergeten dat je als het glad is je rijstijl aan moet passen, en niet als een malle moet remmen als je in de paniek schiet, en dat vermijden we liever. Er was flink wat neerslag voorspeld en inderdaad lag er op dinsdagmorgen een behoorlijke witte deken! Een mooi gezicht, helemaal toen er nog geen sporen in de tuin stonden, maar het was wel even een werkje om die ruim dertig centimeter natte sneeuw van het oprit te ruimen!

Het voordeel van de kou en natte wegen en dus niet fietsen is dat je tijd hebt voor andere dingen, en dus begon ik een paar weken geleden aan een beddengoedproject. Voor onze Nederlandse-maat-dekbedden en kussens kan ik hier geen overtrekken kopen, en dus ben ik het zelf gaan maken. Ondertussen zijn de kussenslopen klaar en ben ik aan de dekbedovertrekken bezig. Het gaat allemaal niet zo heel snel (want ik moet af en toe een beetje het wiel uitvinden :-)), maar het lijkt tot nu toe allemaal goed te lukken en dat is leuk!