Een goed begin van het nieuwe jaar

De week voor Kerst had ik weer een paar doktersafspraken op de planning staan. Omdat ik het gevoel had dat ik niet verder kwam met de personen waar ik al was geweest moest ik het dus ergens anders zoeken. En zo had ik als eerste een afspraak met een orthopeed. Direct bij het binnenkomen viel het verschil al op: een enorme professionele praktijk in plaats van een klein en vrij donker kantoortje, en de arts vonden wij ook heel wat professioneler en deskundiger. Hij zei dat er symptomen waren van zowel peesplaatontsteking als zenuwpijn, maar dat er op de MRI werkelijk niks bijzonders te zien is behalve een klein beetje ontsteking (zo ongeveer het tegenovergestelde van de mening van de voetspecialist!), en dat voordat hij plasma-injecties of een operatie om kuitspieren te verlengen wilde overwegen (ieks!) hij eerst de oorzaak vast wilde stellen. Met ergens nog de opmerking dat ik er goed aan had gedaan geen cortisoneninjecties te willen omdat dat het risico niet waard is, dat vond ik prettig om te horen. Eerste stap: even controleren of ik geen tekorten had aan een paar vitamines. Die uitslagen waren misschien een beetje aan de lage kant, wat het eerste was om aan te pakken en wat dan ook zou moeten helpen om te blessures te laten genezen.

Ik had ook een Skype-afspraak met de chiropractor in Vancouver, want tot mijn grote opluchting wilde die man wel vanaf een afstand helpen. Ik had een hele lijst vragen en het is zo fijn om dan ook uitgebreid antwoord te krijgen! En het is nog veel beter dat er iemand is die vindt dat er absoluut nog mogelijkheden zijn voor een conservatieve aanpak om van de peesplaatontstekingen af te komen. Voor mijn gevoel heb ik dat namelijk nog helemaal niet geprobeerd, vooral omdat niemand leek te weten wat het probleem nou eigenlijk was (en dat is toch eigenlijk gek, voor zoiets relatief ‘simpels’?). Deze man had zelfs via een collega een aanbeveling voor een chiropractor in de buurt van Boulder die onder andere zou kunnen helpen met tear drop taping. Ik wilde dat natuurlijk het liefst direct uitproberen en met wat online voorbeelden lukte het Danko 's avonds om mijn voeten te tapen. Vast niet helemaal volgens het boekje maar het hielp wel direct :-) – zoals de chiropractor al had voorspeld. Het voelde als zo'n luxe dat ik met de tape niet zo hoef op te passen met gaan staan en lopen!
Hèhè, ein-de-lijk is er iemand die weet wat er aan de hand is en wat te doen, want dat ontbrak er wel aan voor het grootste gedeelte van dit hele gebeuren. Ik wilde wel dat ik deze man eerder was tegengekomen, maar tegelijkertijd ben ik al blij dat het überhaupt gebeurd is! Met de goede aanpak hoort dit weer helemaal goed te komen (opluchting nummer twee!), tot het punt dat je aan ultra running zou kunnen doen als je zou willen. Nou mis ik fietsen en motorrijden, maar voor wat voor reden dan ook zou ik het liefst willen hardlopen (ook al heb ik dat al jaren niet gedaan).
Wat voelde ik mij opgelucht! Zonder deze chiropractor – die helemaal niks aan mij verplicht was, helemaal vanaf een half continent verderop – had ik alleen maar slechte opties gehad om uit te kiezen zoals allerhande injecties of operaties of zelf maar verder aanmodderen en het is zo fijn dat dat niet hoeft!

Ik had ook nog een afspraak met een andere voetspecialist. Eerlijk gezegd verwachte ik daar niet zoveel meer van, maar de afspraak was er nou eenmaal al. Deze man was tenminste zo eerlijk om te zeggen dat hij niet zeker wist wat te doen. Hij dacht dat er meer een zenuwprobleem was, terwijl hij ook zei dat het goed zou zijn om van de ontsteking af te komen, maar hij had niet echt een mening over wat er aan de hand is en wat je dan zou moeten doen. In ieder geval hield ik er het gevoel aan over dat het misschien niet uitgemaakt zou hebben naar welke voetspecialist ik vanaf het begin gegaan zou zijn.

Goed, en toen was het weekend! Het werd zelfs tegen de vijftien graden dus Danko nam de kans waar om een paar motoren op het circuitje te gaan uitlaten op beide dagen. Ik maakte de kerstversiering binnen af en na nog één gewone dag was het alweer de dag voor Kerst. Trent en Sara nodigden ons uit om aan het eind van de middag iets te komen drinken, maar wat Sara had 'hapjes' had genoemd was inclusief avondeten! Het was erg gezellig en er was zelfs een pakje voor ons onder de kerstboom! Ik had er he-le-maal niet aan gedacht om cadeautjes mee te nemen.. Maar zo begon Kerstmis voor ons in feite een dag eerder, zo leuk!
Eerste Kerstdag begon zonnig en Danko is 's ochtends nog fijn een stukje wezen fietsen. Precies op tijd, want toen hij terugkwam werd het bewolkt en was het gedaan met het mooiere weer. We hebben voor ons doen uitgebreid geluncht in plaats van een Kerstontbijt, want dat was ons vorig jaar goed bevallen. 's Middags was een mooie gelegenheid om Carcassonne weer eens uit de kast te halen, dat gebeurt eigenlijk alleen maar tijdens de feestdagen! We hebben 's avonds lekker gegeten en daarna nog een revanche-spelletje gespeeld. Dat alles hebben we op Tweede Kerstdag nog een keer herhaald, behalve dat Danko in plaats van te fietsen er een stukje met de Porsche opuit geweest is. Het was thuis bewolkt, grijs en frisjes maar op de Peak to Peak was je boven de wolken en scheen de zon.

Eén werkdag later was het weekend, al voelde het vanwege Kerstmis alsof we nou juist net een weekend gehad hadden. Tegelijkertijd kwam er koufront over, en waar alle sneeuw van eind november eindelijk min of meer was verdwenen kregen we een nieuw laagje. Gelukkig lang niet zoveel, en was het ook lang niet zo koud!
De volgende dag zochten we een kleur voegen uit voor de muren in de badkamer. We vonden een kleur die we mooi vonden, alleen bleek later dat er geen bijbehorende kit (in dezelfde kleur) bestaat. Dat moeten we dus nog maar een keer opnieuw proberen!

Op Oudjaarsdag kwamen we op het werk en vonden we een Nieuwjaarscadeautje van Jeremy, zo leuk! Een proefpakket met een paar kleine flesjes whisky, waar we dan ook samen een beetje van geproefd hebben aan het eind van de middag :-). Daarna zijn we gezellig met z’n tweetjes uit eten geweest, hebben we de oudejaarsconference gekeken en toen was er het begin van een nieuw jaar waar we met z’n tweeën op geproost hebben. Ik moet zeggen dat ik wel klaar was om 2019 achter me te laten!

Op Nieuwjaarsdag hebben we eerst eens wat uitgeslapen, samen genieuwjaarsluncht, en is Danko nog snel even wezen fietsen. We hebben nog een keer iets uitgebreider gekookt en lekker gegeten en toen waren de feestdagen alweer voorbij. De volgende dag voelde als een maandag, we waren het gevoel voor welke dag van de week het was een beetje kwijt na alle vrije dagen van de laatste paar weken!

Afgelopen weekend was gedeeltelijk gewoonweg warm, vijftien graden was het op zaterdag en je kon buiten in de zon zitten! Zondag dan weer niet, het heeft herhaaldelijk erg hard gewaaid en gestormd de laatste paar dagen. Ik kon maandagnacht het huis zelfs voelen schudden! Danko was ondertussen voor het werk een paar dagen naar bedrijf in de buurt van Boston, en zijn terugvlucht eergisteren kon maar net landen in Denver voordat iedereen vanwege de wind uit moest wijken naar Colorado Springs. Dat had blijkbaar maar een paar minuten gescheeld!

Afgelopen dinsdagmiddag had ik ook nog een Skype-afspraak met de chiropractor uit Vancouver. Zoals aangeraden heb ik de laatste tijd mijn voeten getaped, heb ik opgepast niet te snel teveel te lopen maar maak ik één wandelingetje per dag dat per week tien procent langer mag duren, en ben ik sinds vorige week met laserbehandelingen begonnen wat het genezingsproces moet stimuleren. En ik begon langzaamaan beetjes vooruitgang te merken. Weliswaar kleine beetjes, maar alle verbetering telt! (Al werkte ik dat weer een beetje tegen door -achteraf te snel- een paar minuten extra te fietsen per dag in plaats van ook daarvoor van de tien-procent-regel aan te houden. Die minder dan tien minuten mag je eigenlijk niet fietsen noemen en ik dacht dat het geen kwaad kon, maar dat had ik dus fout.) We bleken het tapen ook bijna helemaal goed gedaan te hebben. Dat dacht ik al wel, maar het is fijn dat het dus ook zo is. (En het is een mooi voorbeeld van dat het internet ook lang niet alles weet. Want de enige aanpassing is iets dat ik ondanks dat ik het grondig had uitgezocht nergens online was tegengekomen, maar wat het wel een stuk comfortabeler maakt.) Het was erg fijn te horen dat het niet uitmaakt of de peesplatenontsteking er nou sinds mei of sinds oktober is voor hoelang het duurt voordat het geneest, en helemaal dat ik over iets van vier maanden "up and running" zou moeten zijn. Letterlijk zelfs! De Canadese chiropractor heeft gebeld met de chiropractor die hij bij ons in de buurt had gevonden om mijn informatie door te geven zodat die man mij verder kan begeleiden. Dat is toch wel iets praktischer dan iemand zo ver weg (al zou ik er ook zowaar voor naar Vancouver gevlogen zijn als dat geholpen zou hebben). Alle vervelendheden kan ik dus achter me laten, en dan hoeft het nu alleen maar beter te worden :-).