Hallo, dag Nederland!

Woensdagmorgen konden we mooi de tijd nemen voordat we naar het vliegveld moesten vertrekken. Voor deze keer met een huurauto die we de dag ervoor opgehaald hadden in plaats van lang te parkeren zodat we letterlijk honderden dollars (!) aan parkeerkosten konden besparen. Omdat onze fietsdozen erin moesten passen had Danko een minivan gehuurd en die werd zowaar nog best handig verklaard, hahaha! In Denver ging alles vlotjes, we waren voor mijn gevoel al snel in Minneapolis, en daar ging de vaart er een beetje uit. We bleken twee uur vertraging te hebben vanwege een kapot vliegtuig, en in een heel wat ouder vliegtuig dan wat Danko oorspronkelijk zorgvuldig had uitgekozen naar Amsterdam te vliegen. We hebben allebei prima geslapen en net na het middaguur waren we weer in Nederland. We hebben even heerlijk ontbeten als middageten en daarna zijn we via een bezoekje aan Daan naar Denekamp gereden. Tegen die tijd waren we ook wel gaar en speelden we het klaar de goede afslag op de snelweg voorbij te rijden, hahaha! Zo fijn om elkaar weer te zien, we waren mooi op tijd voor het avondeten, we hebben daarna met Ria nog een stukje gewandeld en samen iets gedronken voordat wij ons bed maar eens opgezocht hebben.

De volgende dag hebben we eerst maar eens uitgeslapen en was het erg fijn dat we eigenlijk niks hoefden de hele dag. Danko heeft onze racefietsen in elkaar gezet en daar zijn we ’s middags een rondje mee wezen fietsen, inclusief even ergens koffie drinken met appeltaart erbij. Nu kon het hè, haha! ’s Avonds gingen we nog een keer op bezoek bij Daan, dronken daarna nog iets met Ad en Ria en daarna was het voor ons wel de hoogste bedtijd.

Op zaterdagmorgen zijn we nog een keer langzaam opgestaan, Danko is aan het eind van de ochtend nog een rondje wezen fietsen, en daarna zijn we aan het begin van de middag even naar een racefiets wezen kijken. Ja, ik heb nota bene mij eigen bij me, maar misschien daarom had ik ook goed in de gaten dat het toch wel erg fijn is een goed passende fiets te hebben. We hadden er in april één te koop zien staan die nog altijd niet verkocht was, en toen Ria op mijn getwijfel zei “maar dat moet je wel gewoon doen hoor!” heb ik de daad maar bij dat woord gevoegd, haha! Het oordeel was dat als ze de krakende trapas kunnen verhelpen ik ‘m inderdaad wel graag zou willen hebben, en zo ging er een kaartje aan en reden wij vervolgens nog een keer naar Arnhem om nog even bij Daan op bezoek te gaan. Daarna dachten we uit eten te gaan met Chiel, maar bleek Sandra toch ook mee te kunnen (wat wij blijkbaar even niet goed begrepen hadden). Hartstikke leuk dat we toch met z’n vieren konden gaan, dat was erg gezellig!

Gisteren hoefden we een dagje niet weg, wel zo fijn want we hadden al redelijk wat tijd in de auto gezeten in de laatste paar dagen. Er was tijd om ’s ochtends een beetje te wandelen en ’s middags zijn we met Ad een flink stuk wezen fietsen. Via allemaal leuke kleine weggetjes naar Gildehaus (dat klimmetje had ik geloof ik niet meer gedaan sinds ik verhuisd ben!) en Bad Bentheim. Daar kwamen we erachter dat het al wel iets later was dan we hadden gedacht. “Oh”, zei Ad, “dan moeten we even op snelste manier naar huis”. Laten we zeggen dat de snelste manier –via de mooiste weggetjes– nou niet per se in een rechte lijn loopt, hahaha!! Eenmaal thuis was ik echt erg toe aan de appeltaart die Ria had nog ter ere van Danko’s verjaardag, en ’s avonds zijn we met dezelfde reden erg gezellig samen uit eten geweest. Daarna was het tijd om onze koffers in te pakken want we zijn vanmorgen alweer naar Schiphol gereden, op weg naar de volgende bestemming!