Lavoro e ciclismo a Bologna

(Werken en fietsen in Bologna)

Zoals altijd vonden we het maar niks om uit Zuid-Tirol te vertrekken, dat gebied dat trekt ons echt enorm! En we konden er nog iets langer van genieten want er waren telkens kleine files op de bergen uit. We hebben er niet al teveel tijd aan verloren en waren aan het eind van de middag in Bologna. Nadat we ingecheckt waren in het hotel zijn we het centrum in gelopen om ergens iets te gaan drinken, en we zagen onmiddellijk de voor Bologna karakteristieke portico’s (ofwel bogengalerijen) langs alle gebouwen lopen. Een mooi gezicht en een slim idee, want zo blijf je beschut van het weer, in dit geval zon en warmte, want het was ruim dertig graden! We zijn naar het Piazza Maggiore gelopen, een plein met mooie gebouwen, een grote fontein met een standbeeld van Neptunus, en de basilica di San Petronio waar we binnen even een kijkje genomen hebben. Daarna zijn we verder gelopen op zoek naar een cafeetje, en vonden een plekje waar we bij iedereen allerlei lekkers op tafel zagen staan. Nou krijg je meestal wel iets te knabbelen als je iets te drinken bestelt, maar hier werd je erg royaal voorzien (en we hadden trek, haha!). We hebben heerlijk even zitten mensen kijken voor we verder gelopen zijn met het doel ergens warm te gaan eten. We kwamen langs de twee beroemde torens, waar van er één best heel scheef blijkt te staan (voordeel aan je totaal te vergeten in te lezen: alles is een verrassing!) en hebben vervolgens ergens heerlijk gegeten.

Op maandag moest Danko aan het eind van de morgen pas naar de conferentie, en had ik net genoeg tijd om naar de biblioteca dell’Archiginnasio te gaan. Dat was ooit het hoofdgebouw van de universiteit (de oudste ter wereld!) en tegenwoordig een bibliotheek. Voor een paar euro kun je naar binnen om het teatro anatomico te bekijken, een ruimte waar ze eeuwen geleden anatomielessen gaven. Een heel apart gezicht, zo’n marmeren tafel in het midden van de ruimte met zitgelegenheid eromheen! Erg jammer dat het in de Tweede Wereldoorlog kapotgebombardeerd is geweest. Het gebouw zelf is rijkelijk beschilderd op alle muren en plafonds, allemaal eervolle vermeldingen van professoren en studenten. Je mocht ook naar binnen in de Stabat Mater-zaal, wat ooit een auditorium was, met een doorkijkje naar de oude klaslokalen waar nu de collectie van de bibliotheek bewaard wordt. Dat was erg leuk om te zien! En dat paste precies voordat ik weg moest voor een officiële lunch, waar we om vier uur (!) pas mee klaar waren. Tegen die tijd was de postersessie waar Danko naartoe gewild had al afgelopen, en zijn wij een rondje gaan fietsen door de heuvels buiten Bologna. Danko had een leuk klein weggetje met allerlei haarspelden gevonden waarover de stad zijn uitgefietst, langs duren huizen, verlaten en in verbouwing zijnde huizen, een kerkje, iets dat eruit zag als een verlaten kapelletje en luxe villa’s meer richting de top. Dat was leuk fietsen! En het ene leuke weggetje ging over in het volgende leuke weggetje, die allemaal op en neer en heen en weer door de heuvels kronkelen, met mooie uitzichten over het landschap. We zagen wat heuvels verder een kerk die de basilica di San Luca moest zijn, waar we naartoe zijn gefietst en we zelfs nog even binnen gekeken hebben, dankzij het feit dat er een lift was en we er nog net voor sluitingstijd waren. Dat was leuk!

’s Avonds zijn we met Jeremy en Kyle heerlijk uit eten geweest, en daarna hebben we ondanks dat het al laat was nog de MotoGP-race van de dag ervoor gekeken, zodat een Italiaanse vriend zich de volgende dag niet meer zou hoeven in te houden, haha!

Tijdens de langdurende lunch kocht Danko kaartjes voor een rondleiding in de Ducatifabriek. We hadden verwacht dat we daar zo kort van tevoren wel voor achter het net zouden vissen, maar dat was dus niet zo! Gisteren zijn we daar aan het begin van de middag met Kyle naartoe gereden en nadat op alle telefoons alle camera’s afgeplakt waren (want het is in de fabriek verboden om foto’s te maken) hebben we het hele proces van begin tot eind gezien: van het maken van aandrijfassen tot het in elkaar zetten van motorblokken en hele motoren, tot en met het testen aan toe. Dat was leuk! Heel geinig gaat dat allemaal heel precies, maar stonden er ook op een paar plekken een paar kamerplanten tussen de productielijnen. Na de rondleiding hebben we nog heel eventjes in het museumpje rondgekeken, waar ik de gewonnen MotoGP-trofeeën het leukste vond om te zien, en daarna was het voor de heren tijd om weer naar de conferentie te gaan. Ik ging even naar een wasserette met de fietskleren en kon daarna mooi bij het hotel buiten op het terras zitten werken. Danko had ondertussen een receptie van de conferentie, en kwam samen met Arno mij ophalen om uit eten te gaan, dat was gezellig!

Gisteren zijn we de dag begonnen met een stukje fietsen. “Hetzelfde rondje als eerst maar dan verder” zei Danko, en dat is precies wat we gedaan hebben. Leuk over gedeeltelijk dezelfde kronkelige weggetjes tot een heel stuk ten zuiden van de stad. Toen we het wel goed vonden zijn we omgedraaid en via ongeveer dezelfde weg terug gefietst. We waren precies op tijd terug zodat Danko een aantal praatjes op de conferentie die hij wilde zien kon bijwonen, en ik heb ’s middags nog een stukje door de stad gelopen. Dat was wel even warm, maar ik wilde nog een ansichtkaart kopen, en toen ik er toch was ben ik ook even naar binnen gelopen in de kerk van Santa Maria della Vita, waarvan je de koepel kunt zien als je op het Piazza Maggiore bent. En ik ben ook even naar de basilica di Santo Stefano gelopen, een complex van zeven kerken die eigenlijk aan elkaar gebouwd zijn en wat best apart is om even door rond te lopen, want je komt zo van het ene gebouw in het andere uit. Het plein ervoor vond ik ook een mooi gezicht, met alle mooie oude gebouwen met hun bogengalerijen. Daarna vond ik het wel goed geweest en ben ik langzaamaan teruggelopen naar ons hotel, want het was te warm om ook maar iets harder door te willen lopen!

Danko was ondertussen op en neer naar Mugello gereden in de hoop in de Dainesewinkel daar een passend motorpak te vinden, maar het blijkt dat ze alle maten wijder gemaakt hebben waardoor Danko erin kan zwemmen, dat was jammer. Hij was precies op tijd terug om mij en Kyle en Jeremy op te halen om naar het conferentiediner te gaan. We hadden leuke mensen aan tafel en we kregen op zijn Italiaans eerst een paar pastagerechten voor het hoofgerecht en toetje, maar dat duurde allemaal wel lang! Het eten werd gevolgd door een concert van een leuk bandje, maar was zo luid dat we maar eventjes zijn gebleven. Dat het ondertussen laat genoeg was droeg daar ook wel aan bij, haha!

Vanmorgen hebben we alles weer eens in de koffers gepakt en laten we Bologna zometeen weer achter ons. We hebben gisteren een hotelletje in de Franse alpen geboekt (ja, daar waren we maar een beetje laat mee!) om hopelijk nog een paar mooie bergpassen op te fietsen voor het tijd is voor de volgende conferentie!