Eine schöne Woche radfahren

(Una bella settimana di ciclismo)

Vorig weekend reden we op zondag van Denekamp naar San Michele in Zuid-Tirol, waar het ons de vorige twee keer zo goed is bevallen dat we graag nog een keer terug gingen :-). Het eerste uur werden we vergezeld door de ene na de andere fikse regenbui, en na even iets zonniger weer hadden we weer voornamelijk regen tot we in San Michele waren aangekomen in een flinke stortbui.

Voor maandag was er zelfs een weerwaarschuwing vanwege de grote hoeveelheid neerslag die verwacht werd, dat wisten we van tevoren en we hebben de dag goed gebruikt door ’s middags naar de Dainese-winkel in Vicenza te rijden. Het was qua rijtijd net zo snel om over de snelweg of door de bergen te rijden, en dus deden we op de heenweg dat laatste! We zijn vanaf Trento door een mooi landschap over allerlei leuke weggetjes naar Thiene gereden, waarbij het gedeeltelijk veel mooier weer was dan we verwacht hadden. Daar kregen we wel even het gevoel van dat we dan toch wel hadden kunnen gaan fietsen die dag! Het laatste half uurtje naar Vicenza ging over saaie wegen met een paar erg langzame chauffeurs voor ons en dat duurde voor ons gevoel langer dan het hele stuk ervoor, haha!

Danko had graag een extra motorpak willen kopen maar er bleek jammer genoeg niks te zijn dat hem paste. Ik vond daarentegen een hele mooie motorjas die ook nog afgeprijsd was, dus waren we toch niet voor niks gekomen! Voor de terugrit hebben we gewoon de snelweg genomen, waarbij we uit de verte de zwarte wolken al boven de bergen konden zien hangen en we in een enorme stortbui weer bij het hotel terugkwamen. Absoluut geen weer om voor wat voor reden dan ook iets buiten te willen doen!

Voor onze eerste droge dag hadden we bedacht dat we ons ‘traditionele’ eerste rondje wel wilden fietsen over de Passo Mendola en de Passo Palade. Er was alleen nog wel kans op regen, dus we besloten de eerste pas maar eens op te fietsen en dan bovenop wel te besluiten wat we verder nog wilden. Mijn lijf vond het duidelijk maar een erg slecht idee om een berg op te fietsen na twee dagen stilgezeten te hebben, en ik was erg blij met de kleinere versnellingen die ik had! In plaats van nog een pas te fietsen zijn we leuk afgedaald en hebben we er daarna nog een klein rondje over de fietspaadjes door de fruitgaarden richting Caldaro aan toegevoegd voordat we weer naar San Michele zijn teruggefietst. Waar we nog even bij de bakker op het terras hebben gezeten om koffie te drinken als afsluiter van een leuke eerste dag fietsen :-).

Woensdag was de laatste dag met koelere temperaturen en bewolking in de ochtend, waar ik goed gebruik van heb gemaakt door langs de rivier in het dal een stuk te gaan hardlopen, terwijl Danko een eind ging fietsen. Dat was fijn! En dat vonden we allebei van wat we gedaan hadden! Ik had zelfs genoeg tijd om nadat ik na het lopen had ontbeten nog een beetje krachttraining te doen, dat was een goed bestede ochtend! ’s Middags hebben we een poosje gewerkt, en daarna zijn we naar Merano gereden. Onderweg konden we de bui letterlijk al zien hangen, en inderdaad begon het te druppen toen we het centrum in liepen. Op welk moment we ons ook herinnerden dat we Bolzano eigenlijk leuker vonden, vergissing, haha! We hebben eventjes rondgelopen, heerlijk droog ergens op een terrasje gezeten terwijl het wel wat harder was gaan regenen, en ’s avonds heerlijk ergens gegeten.

Op donderdag wilden we weer samen een berg op fietsen en daar vond Danko nog weer een mooie pas voor, die we nog niet eerder gedaan hadden, de Passo Pennes. We zijn met de auto naar Sarentino gereden zodat we flink wat kilometers aan niet fietservriendelijke tunnels konden vermijden, en vanaf daar zijn we aan de klim begonnen. Het eerste stuk loopt die heel mooi geleidelijk, door bossen en tussen bergweiden door, met zo her en der huisjes en een paar dorpjes. Dat was leuk fietsen! Vanaf Pennes begon de echte klim, en die werd ook echt steil in de laatste zes kilometer. Dat was wel even pittig moet ik zeggen! Ik was blij toen de laatste kilometer weer iets vlakker was, maar ik had het toch maar wel mooi gehaald :-). Bovenaan stond Danko te kletsen met een stel Nederlandse motorrijders, en toen we wat extra kleren aangedaan hadden zijn we weer omlaag gereden. Dat was een mooi eind fietsen, gedeeltelijk zelfs zonnig waar het niet naar uitzag toen we eraan begonnen, en door een erg mooi landschap.

Eergisteren wilde Danko eigenlijk wel de Stelviopas opfietsen, maar die leek me wat teveel van het goede omdat ik wel wat moeite had gehad met de pas van de dag ervoor. Danko bedacht dat we Alpe di Siusi nog wel een kans konden geven, want die klim hadden we vorig jaar afgebroken omdat we na twee weken fietsen gewoon te moe waren. Die leek mij ook nog best steil, te zien aan het hoogteprofiel dat ik vond, maar Danko liet zien dat dat eigenlijk best meeviel, en dan was dat inderdaad leuk om te gaan doen. Met de bonus dat we dan over de leuke fietspaadjes van San Michele naar Bolzano konden afdalen :-). Vanaf Prato all’Isarco zijn we totaan Siusi allo Scilliar gefietst, waar Danko erachter kwam dat Alpe di Siusi niet alleen een gebied is maar ook een bepaalde klim, en ik erachter kwam dat hij dus een volkomen ander hoogteprofiel had laten zien en we dus daadwerkelijk nog wel wat steile kilometers te gaan hadden, hahaha! Tja, we gingen niet nog een keer op dat punt omdraaien, dus zijn we maar gewoon verder gefietst. En inderdaad was dat wel wat steiler, maar ging dat makkelijker dan de dag ervoor, en de uitzichten waren het zeker waard! Eerst van die onwaarschijnlijk groene bergweiden met wat huizen en de mooie bergen erachter, en na een stuk door het bos waren we echt een heel stuk gestegen en was het uitzicht nog indrukwekkender. En het blijft toch cool dat je zover omhoog kunt fietsen! We zijn nog iets verder gegaan dan het plaatsje bovenop om te zien of je aan de andere kant nog mooie uitzichten had (vast wel maar er hingen wolken voor), en toen was het tijd voor Apfelstrudel! Daarvoor zijn we naar Siusi afgedaald waar we een leuk plekje vonden met uitzicht op het kerktorentje en de bergen erachter, en waar we heerlijk even een half uurtje gezeten hebben. Het was half zeven toen we verder gefietst zijn en acht uur toen we bij het hotel aankwamen, en ik had toen in totaal vijf uur gefietst (Danko was sneller :-)). Dat was me het tochtje wel! Achteraf gezien was de Stelviopas makkelijker geweest, maar nu hadden we wel een andere gave klim gedaan!

Gisteren wilde Danko nog wel een klim doen maar wilden we niet met de auto weg, en ook niet iets al te steils want we konden onze benen wel voelen! Het werd nog een keer de Passo Mendola, die we maar een paar kilometer konden doen totdat de weg was afgesloten vanwege een ongeluk. We zijn omgedraaid en via de fietspaadjes tussen de wijngaarden door richting Lago di Caldaro gefietst, en vanaf daar via een best steil klimmetje over het bergje heen en terug richting Bolzano. Gelukkig met de wind in de rug! We zijn gisteravond nog in Bolzano wezen eten, op z’n Italiaans eerst pasta en daarna vis, daar waren we wel aan toe! Enige gedachten om vanmorgen nog een keertje de Passo Mendola te doen waren gisteren toen we terug kwamen al wel verdwenen, we zijn wel toe aan een rustdag! Komt het even goed uit dat we vandaag niet meer hoeven te doen dan naar Bologna te rijden :-).