Twee weken in sneltreinvaart

Ruim twee weken geleden vlogen we terug naar Amerika. De tijd ging ondertussen zo snel dat het tegelijk eerder voelt als één week en als al veel langer geleden. Het blijft gek hoe dat werkt. We reisden weer via Parijs met een directe vlucht naar Denver, en deze keer ging dat zonder vertragingen, uitwijkingen en niet-meegekomen koffers, wel zo fijn! We kwamen aan het eind van de middag aan, en konden direct langs het werk om een verplicht iets nog keurig op tijd uit te printen en op te hangen, tot verbazing van Jeremy die (wel logisch ook!) totaal niet verwacht had ons die dag al te zien.

Het voordeel van op vrijdag vliegen is dat je daarna dan een weekend hebt waarin er nog niet direct van alles hoeft. We zijn op zaterdag maar eens rustig aan de dag begonnen, hebben de huurauto weggebracht en boodschappen gedaan en zijn 's middags een stukje wezen fietsen naar Jamestown. Het effect van eigenlijk de hele dag zitten de dag ervoor was wel duidelijk, want heel erg van harte ging dat niet, haha! En we kwamen er ook maar weer eens achter dat de afdaling terug naar huis er eigenlijk eentje is van niks.

De volgende dag ben ik een rondje wezen hardlopen en tegen mijn verwachting in (want een jetlag en niet meer gewend aan de hoogte en heuvelachtig terrein) ging dat echt superlekker. De nieuwe versnelling was er zeg maar nog steeds, zo fijn! Danko is naar Ward gefietst en ook die niet-klim kon de goedkeuring niet erg wegdragen vanwege saai (en dat is het eigenlijk ook wel).

Aan eind van de middag wilde Danko nog wel even weg, en zijn we een stukje met de Porsche wezen rijden, via Ward naar Lyons en vanaf daar weer naar huis. En zoals Danko zei, dat hadden we dan ook weer eens gedaan, met de onderliggende bedoeling dat we dat dan voorlopig niet nog eens hoefden te doen. Tja, dat gevoel hadden we allebei wel, maar het was wel leuk dat we er wel even uit geweest waren :-).

Op maandag gingen we voor het eerst sinds augustus weer naar het werk, met daarna de gewone dingen van een gewone werkweek. Waarbij we wel weer erg moesten wennen aan het fietsen hier, dat is in Europa toch fijner! Ik deed eens een inhaalslag aan werk en Boer zoekt vrouw-afleveringen en Danko was druk met alweer de volgende ronde aan proposals. Er zijn meer rondes dit jaar, wat goed is omdat je dan ook meer kansen hebt, maar het is ook flink wat meer werk!

Voor we het wisten waren we al een week thuis, dat ging snel! En er kwamen allerlei plannen voor de zaterdag. Claudia en Leen (die we in juli op de Nederlandse borrel ontmoet hadden) vroegen een paar dagen van tevoren of we met hen mee wilden motorrijden, zeker wel! We hebben halverwege hun geplande route afgesproken zodat we 's ochtends niet vroeg weg hoefden en er tijd was om hard te lopen van tevoren, en daarna paste het precies (met een lopend ontbijt, min de thee, aan mijn kant, haha!) om soort van op tijd naar Estes Park te vertrekken. We hebben daar gezellig samen brood gegeten en daarna zijn we via de Peak to Peak en Golden Gate Canyon naar de Nederlandse borrel gereden die deze keer in Lafayette was. En dat was echt zo gezellig en we hebben zo gelachen! Aaahh, Nederlanders :-) - en dat zeiden we na nog maar nauwelijks een week terug te zijn! We hebben weer meer leuke mensen ontmoet, waaronder de honoraire consul met zijn vrouw, die vroeg of we aangezien we een bedrijf hebben ook interesse hadden om naar een receptie van het consulaat te komen. Leuk, want gedeeltelijk zijn dat dezelfde mensen waarmee we het zo gezellig gehad hadden! En heel grappig, zijn vrouw bleek op de middelbare school wiskunde gehad te hebben van Daan!! De wereld is echt erg klein!

De volgende dag hebben we op ons gemakje eens naar huis gebeld, 's middags naar Jamestown gefietst en 's avonds weer eens samen een spelletje gespeeld. We hadden een lang weekend dus hadden we maandag ook nog vrij, en dat kwam goed uit want dat waren de laatste dagen met warmer weer voordat de eerste herfstdagen zich aandienden. Die paar dagen moest er natuurlijk nog wel gefietst worden 'omdat het dan nog kon', waardoor ik uiteindelijk drie dagen achter elkaar naar Jamestown gefietst ben (bij gebrek aan andere leuke weggetjes), haha! We kregen ook een officiële uitnodiging voor de receptie van het consulaat, waarvoor ik even het domein van het ministerie van buitenlandse zaken uit ons spamfilter moest halen want daar was de email in terecht gekomen, hahaha!

Het afgelopen weekend begon ietsjes gehaaster dan we verwacht hadden. Op vrijdagmiddag belde Sergio om een uur of half vijf, dat het Viviana's verjaardag was en ze een feestje hadden, of wij ook wilden komen, wat hij vergeten was ons eerder te vragen. Ok dan, toen moesten we even in alle haast cadeautjes verzinnen (want toen Enzo jarig was waren we in Europa), onmiddellijk de stad in om die te kopen, snel naar huis om ze in te pakken, en dan op weg naar Longmont. We hebben letterlijk laten vallen waar we mee bezig waren, haha! Gelukkig vielen de spellen die we gekocht hadden in de smaak (en hadden ze die nog niet!) en zo stonden we ineens buiten bij hen in de tuin waar we gedacht hadden thuis op de bank een beetje MotoGP te kijken, maar het was wel leuk iedereen zo onverwacht even weer te zien. Het kan verkeren!

Daarna was er dit weekend niks waar Danko aan moest werken, dat komt niet zo vaak voor, en prompt kwamen er plannen die dan mooi direct uitgevoerd konden worden. Maar pas 's middags, want het was maar een paar graden boven nul toen we wakker werden op zaterdag. Ik ben aan het eind van de ochtend heerlijk een rondje wezen hardlopen, nadat ik had bedacht wat ik ook alweer aan deed bij dat soort temperaturen. Dat ging weer lekker, en tien kilometer begint zowaar kort te voelen omdat ik er ineens voor mijn gevoel zo snel mee klaar ben. Na het middageten hebben we vervolgens de grote ramen uit de bibliotheek geschroefd. Letterlijk, want je draait acht schroeven los en dan kun je het raam zo uit het kozijn drukken. Danko had namelijk bedacht dat het nu een goede gelegenheid is om die kozijnen eens te ontdoen van de oude verf en ze opnieuw te schilderen. Toen we het glas hebben laten vervangen zijn ze uit elkaar gehaald en zoals ze weer in elkaar gezet zijn kan het water zo overal tussen, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Voor nu hebben we maar even wat houten platen in de kozijnen geschroefd wat echt een bééldig gezicht is, en dan is het de bedoeling dat dat klusje klaar is voor we het volgende koufront krijgen.