Hitte en op de motor naar Spokane

De eerste dag van juni bracht de zomerse temperaturen met zich mee. Dat hadden we natuurlijk al wel aan zien komen maar oh wat heb ik toch veel liever dat het niet ruim dertig graden is! Ik ben dan ook maar vroeg opgestaan om voor de warmte te gaan hardlopen, en heb mijn ijsbandana maar eens uit de kast gehaald voor wat extra verkoeling. 's Middags kwam Jeremy onze oude koelkast ophalen die al ongeveer een half jaar in de gang stond, en het was leuk om Kristen daarom ook even te zien. Aan het eind van de middag zijn we nog een rondje wezen rijden met de Porsche, en voor zondagmorgen hadden we het plan om naar Jamestown te fietsen. Ons standaardritje zeg maar, 's middags gevolgd door een stukje motorrijden. Dat was al wel een flinke poos geleden! We zijn via Lyons naar de Peak to Peak gereden en via Ward weer naar huis. Het was fijn dat het bewolkt was want dat scheelde mooi in de warmte!

De tweede week van juni had Danko een conferentie in Spokane in de staat Washington, waarvoor hij bedacht had daar op de motor naartoe te gaan. Ik heb wel minstens drie keer opnieuw besloten niet mee te gaan, want mijn motor is daar nou niet erg geschikt voor, ik heb nog nooit zo'n afstand gereden in maar drie dagen, en je kunt er ook niet onderweg achter komen dat het waarom dan ook niet gaat, maar het bleef toch wel een beetje kriebelen. We vonden het allebei verstandiger om niet te doen, ook niet als je een geschiktere motor zou huren (wat wel bleek te kunnen, maar dat was veel te duur!) want direct zo'n eind rijden op een motor die je niet kent is ook niet het beste idee. Nadat we op zaterdagochtend waren wezen fietsen zijn we op pad geweest voor nieuwe motorhelmen, precies op het nippertje voordat Danko aan zijn reis ging beginnen, gelukkig bleken er nog precies twee in de goede maat te zijn! Dat was een prima uitje want er kwamen een paar flinke buien over waarbij je maar liever niet buiten wil zijn!

De week van tevoren had Danko er veel zin in om zo'n eind motor te rijden, tot op zondagmorgen puntje bij paaltje kwam en hij toch echt in zijn eentje moest vertrekken. Dat vonden we allebei echt drie keer niks! Ik was die ochtend flink vroeg opgestaan zodat ik nog een rondje kon hardlopen voordat het te warm zou worden en vooral voordat Danko zou vertrekken, aan het eind van de ochtend aangevuld door een dutje om de slaap in te halen. Danko reed die dag totaan Jackson in Wyoming, en ging de volgende dag verder naar het noorden via Yellowstone. Daar had hij wel naar uit gekeken maar het viel best tegen door de enorme drukte van files langzaam rijdend verkeer in het park. Die avond was hij in Missoula, met op dinsdag nog een 'korte' dag van 'maar' iets van vijf-en-een-half uur rijden tot in Spokane, het leukste stuk rijden, met een heleboel leuke kronkelige weggetjes. Een monstertocht kun je het wel noemen!

Ik had op dinsdag met Michelle voor de lunch afgesproken en helaas bleek de soort-van-Franse broodjeszaak waar we naartoe gewild hadden net die dag gesloten. Hè, net die ene keer dat je dat niet gecontroleerd hebt gaat dat dan mis! Gelukkig heeft dat winkelcentrum ook een vrij goede supermarkt met het één en ander aan belegde boterhammen en salades, met plek in de schaduw om te kunnen zitten dus uiteindelijk kwam het nog in orde, hahaha! De andere broodjes houdt ze dus nog van mij tegoed!

Op woensdag kwam de echte warmte, en had ik besloten die dag mooi mijn loopband te gebruiken om hard te lopen. Alleen wilde iets in mij dat eigenlijk per se niet, en datzelfde iets vond ook dat de wekker niet na zes uur moest, dus zo geschiedde. Allerlei vorige versies van mij zouden mij compleet voor gek verklaren, hahaha! Ik was om zeven uur de deur uit, en toen was het al aan de warme kant, laat staan toen ik een uurtje later weer terug kwam. Danko ontdekte die dag dat zijn motor niet wilde starten, niet iets om gelukkig van te worden als je drie dagen van huis bent! Na wat onderzoek bleek het startrelais ermee te zijn opgehouden, en had hij het geluk dat er een Ducatidealer in Spokane zit die hem een nieuwe kon verkopen. Pfoe! Want het idee dat hij daar gestrand was, was niet zo fijn!

Op donderdag was Danko klaar met de meeting en besloot in twee in plaats van drie dagen terug naar huis te rijden om erg harde wind en flink onweer dat voor Wyoming was voorspeld voor te blijven. Nog zo'n momentje waarop ik blij was dat ik niet mee was gegaan want 1700 kilometer in twee dagen is flink wat! Ik ben op zaterdag aan het eind van de ochtend fijn binnen wezen hardlopen, lekker koel in de kelder zonder daarvoor erg vroeg uit bed te hoeven, en aan het eind van de middag was Danko weer thuis :-). Zo fijn!

We hebben de volgende dag ons standaardfietsritje naar Jamestown gedaan en daarna was er alweer de volgende week. Die ging minstens net zo snel voorbij en we zijn op vrijdag aan het begin van de middag met een heel stel andere Nederlanders voetbal wezen kijken in Denver, dat was een leuk soort-van-begin van het weekend! Met het erg warme weer zijn we die dagen niet al teveel buiten geweest. Danko is op zaterdag al vroeg vertrokken om naar Ward te fietsen en dat was prima te doen, maar toen we op zondag samen op pad gingen naar Jamestown was het om tien uur eigenlijk al te warm. Pfff! Dat er onderweg bijna geen schaduw is helpt daar ook niet bij, en we bedachten dat we in het vervolg beter een stuk de bergen in kunnen rijden zodat we in wat koelere temperaturen kunnen fietsen. En behalve dat is wat variatie in de bestemming ook niet erg, haha!