Sendai de no kaigō to Tōkyō de no gikai

(Meeting in Sendai en conferentie in Tokyo)

Volgende bestemming: Sendai! Danko had er een korte meeting, georganiseerd door een groep van Tohoku University dus vandaar de locatie. Sendai is een soort van provinciestadje, behalve dat ‘stadje’ niet de goede term is met meer dan een miljoen inwoners. We hadden het idee dat we (een paar van) de enige blonde mensen in de hele stad waren, haha! Omdat de workshop moest aansluiten bij de conferentie van deze week in Tokyo begon het programma al op zondag.
Ik had het gevoel dat als je dan zo’n eind reist, je ook een beetje moet zien van waar je dan bent (in plaats van in het hotel te blijven om te werken), en dus nam ik terwijl Danko een praatje moest geven ‘s middags de metro naar de overblijfselen van Sendai Castle, een aantal werkelijk enorme vestingmuren met een mooi uitzicht over de stad, een standbeeld van de stichter van het kasteel en een kleine tempel op een klein stukje lopen vanaf het dichtstbijzijnde station. Lekker even de benen strekken!

De volgende dag sloeg Danko een gedeelte van de workshop over en zijn we samen Zuihoden gaan bekijken, de graftombe van dezelfde feodale heer en zijn latere familie, wat is aangemerkt als een cultureel erfgoed. Een mooi ornaat gebouwtje in een dennenbos met hoge cedarbomen, en net als een wachttoren in de buurt van het kasteel, en de twee andere graftombes op hetzelfde terrein, een replica. De originelen zijn allemaal verwoest bij bombardementen in de Tweede Wereldoorlog en later weer opgebouwd, dat is toch wel apart om dat meerdere keren aangegeven te zien staan bij de twee dingen die we bekeken hebben. Waarmee we trouwens de meerderheid van de bezienswaardigheden al gezien hadden, want Sendai is nou niet een toeristische bestemming om het zo maar te zeggen. Eerlijk gezegd vonden we het niet erg om op dinsdag naar Tokyo te vertrekken! Met de voorspelde sneeuw viel het goed mee, maar er was wel een mooi wit laagje over het landschap buiten de stad. Een mooi gezicht met de wolken voor de bergen in de verte. Na het (van wat we ervan gezien hebben) niet zo pittoreske Sendai was het ergens wel een verademing om uit Tokyo Station (wat wel wat weg heeft van het Centraal Station in Amsterdam!) naar buiten te lopen, een groot plein op, met mooie gebouwen er omheen, ruimte, bomen nog in het blad, brede stoepen en uitzicht richting het Imperial Palace Park. Wij hadden een hotel geboekt aan de rand van dat park, en tot onze verrassing keken we er vanuit onze kamer nog op uit ook, met de wolkenkrabbers van de stad er omheen en Mt. Fuji in de achtergrond! Dat was nog eens een fijne plek als onderkomen tijdens de conferentie!

Bij deze conferentie hadden we als bedrijf een stand, en daar waren we een aantal dagen mee onder de pannen. Dat blijft niet onze favoriete bezigheid om het zo maar te zeggen. Gelukkig was het conferentieschema deze keer een heel stuk redelijker dan meestal het geval is, want de exhibit was elke dag pas vanaf tien uur open (in plaats van al om acht uur wat vaker voorkomt). Op die manier konden we op een veel fijnere tijd opstaan en daarna nog rustig ontbijten voor we weer aanwezig hoefden te zijn, wel zo fijn!
Op donderdag was Danko uitgenodigd voor een invited speaker dinner, en toevallig kwamen we aan tafel te zitten met dezelfde mensen als bij het conferentiediner in Aspen vorig jaar. Dat was erg gezellig, en het was handig dat onze Japanse tafelgenoten wisten hoe je nabe moet maken, een hot pot gerecht waarbij groenten en in dit geval kip gekookt worden in bouillon, en waarbij daarna de overgebleven bouillon gebruikt wordt om rijst met ei te maken. Ondertussen zorgden de heren er volgens goed Japans gebruik voor dat onze bier- en sake glaasjes goed gevuld bleven. Een gezellige manier van eten en een leuke avond!
Vrijdag was de laatste dag van de conferentie, en een kortere dan de andere dagen. Aan het eind van de middag konden we onze stand inpakken en daarna heerlijk even een biertje drinken in het hotel, want alle verplichtingen van deze reis zaten erop!

Vandaag hoefden we helemaal niks, en hebben we er een lekker rustig dagje van gemaakt. Een beetje uitslapen, op ons gemakje ontbijten, en daarna zijn we de weg overgestoken om naar het Imperial Palace Park te gaan. We hebben er een wandeling gemaakt om het te bekijken en aan het begin van de middag gepicknickt met broodjes die we hadden meegenomen. En daarna hadden we nog de hele middag! We wilden de mierenhoop van Shibuya Crossing nog wel een keer zien, en het blijft toch wel bijzonder hoe ontzéttend veel mensen daar oversteken – elke keer als het voetgangerslicht groen wordt opnieuw! We vonden een mooi plekje in de Starbucks met uitzicht over het kruispunt om een poosje te zitten kijken, koffie en thee drinken, en een beetje te lezen. Terug in het hotel dronken we nog een drankje in de lounge op de zesde verdieping met een mooi uitzicht over de stad als een soort van afsluitertje van de reis.

Zometeen nog een laatste keer ergens heerlijk avondeten (de Japanse keuken is zoveel meer dan sushi en we hebben echt heerlijk gegeten de laatste twee weken!), en dan gaan we morgenmiddag weer op weg naar huis – met een andere vlucht dan dat we oorspronkelijk geboekt hadden. Om een upgrade naar Eerste Klas te krijgen moeten daar natuurlijk wel stoelen voor beschikbaar zijn, en we zagen die van dag tot dag minder worden. Omdat we onze tegoedbonnen alleen deze vlucht nog kunnen gebruiken zocht en vond Danko een alternatief waarbij we direct een stoel voorin toegewezen kregen :-). De nieuwe vlucht vertrekt vanaf Haneda in plaats van Narita en dat scheelt ongeveer een uur in reistijd naar het vliegveld; dat uurtje kunnen we dan nog mooi aan iets leuks besteden!

Shibuya Crossing (en hier was het nog 'rustig'!):