Ame, taiyō, sakura

(Regen, zon en kersenbloesems)

En daar gingen we weer, na wel iets meer dan vijf hele dagen thuis geweest te zijn! Deze keer een verre reis want we gingen naar Japan. Wel in twee etappes, want anders moet je wel erg vroeg uit Denver wegvliegen om dat in één keer te kunnen doen. Op zaterdag vlogen we in gezelschap van Jeremy naar Minneapolis-St. Paul, en na een nachtje slapen gingen we op zondag en maandag verder naar Nagoya. De weersvoorspellingen waren van tevoren ronduit slecht (regen, regen en meer regen), maar toen we aankwamen in Tokyo was het daar droog en zagen we dat de natuur al best een stukje verder is dan in Colorado. Groen gras, bomen in het blad, en vanuit de metro op weg naar de shinkansen zagen we zelfs een rijtje bomen dat je maar zo als kersenbomen met kersenbloesems op zou kunnen vatten, in ieder geval waren de bloemen lichtroze, haha! Als laatste stukje dus nog de shinkansen naar Nagoya, en hoe verder we kwamen, hoe grijzer het werd. Eenmaal op het station regende het en hadden we de voorspelde regen bereikt.

Inderdaad werden we op dinsdag wakker in een natte wereld, en als eerste hebben we maar eens rustig de tijd genomen om te ontbijten. Daarna hebben we wat gewerkt en aan het begin van de middag zijn we met z’n drieën broodjes gaan eten bij een bakkerijtje dat ik per ongeluk gevonden had (en wat vonden we daar: rozijnenbollen, mmmm!!). Daarna was het te laat en te regenachtig om nog te proberen iets toeristisch te gaan doen, maar terwijl Danko nog weer verder schreef aan een paar rapporten ben ik nog wel naar het parkje bij het Nagoya City Science Museum gelopen, en toen nog een klein stukje verder naar Osu Kannon, een boeddhistische tempel. En ook al ken je de gebruiken niet, er gaat toch wel iets rustgevends uit van zo’n gebouw, de brandende wierook bij de ingang en het geluid van een zingende monnik op de achtergrond.

Woensdag was maar op één manier te omschrijven: nat! Plensregen in de ochtend, de rest van de dag afgewisseld met gewone regen, motregen, hardere regen en meer regen. Niet het soort dag om eropuit te gaan! Gelukkig had ons hotel paraplu’s te leen die iets groter waren dan onze eigen vouwparapluutjes zodat we in ieder geval ergens naartoe konden lopen zonder al te nat te worden. De heren waren redelijk vroeg klaar met de conferentie die dag, dus voor het eten zijn we nog iets gaan drinken in een piepkleine Irish Pub in een keldertje aan een klein straatje die Danko gevonden had. Dat was gezellig, en tot mijn tevredenheid stond er ook één soort sake op het menu. Voor zover ik kon begrijpen werd er toen ik dat bestelde gezegd dat dat Japans was (en dat was ook mijn bedoeling), maar dat kan ik ook mis hebben want het enige woord dat ik verstond was ‘Japan’, haha!

Na alle regen waren we blij om op donderdag de zon te zien! En blauwe lucht, en de voorspelling dat het de komende dagen droog zou blijven. Alles is toch echt een stuk fijner als de zon schijnt! Danko en Jeremy hadden lang genoeg tijd tussen de middag om samen lunch te eten, en daarna deed ik helaas zonder succes een zoektocht naar ansichtkaarten in het (doolhof van een) station omdat daar een aantal souvenirwinkeltjes zouden moeten zijn. Achteraf gezien was het leuker geweest om naar het park met de Nagoya TV Tower te lopen, maar ja. Zodra ik terug was kon ik bijna meteen door naar het conferentiehotel voor het bijbehorende diner. Dat was lekker, gezellig, en op zijn Japans punctueel op tijd. We kregen op een gegeven moment heel voorzichtigjes toegefluisterd dat het over zo’n zeven tot acht minuten afgelopen zou zijn. Heel precies in ieder geval!

De conferentie was tot en met vrijdagmiddag, en met de dag voor mezelf en zonnig weer dat warm genoeg was om zonder jas rond te lopen ben ik een aantal dingen gaan bekijken. Eerst ben ik naar de Nagoya TV Tower gelopen en toen ik daar dan toch was ben ik ook even Oasis 21, een futuristisch uitziend metro- en busstation naast de tv-toren met een glazen dak dat gevuld is met water. Het ziet er wel ongeveer net zo apart uit als dat het klinkt!
Daarna ben ik verder gelopen naar Nagoya-j¬o, het kasteel dat ik nog op mijn wensenlijstje had staan om te bekijken. Op weg erheen gebeurde wat we al wel vaker meegemaakt hebben: ik stond even op een plattegrond te kijken waar de ingang van het terrein was toen er prompt iemand vroeg of hij kon helpen. Waarop de man zeer gedetailleerd uitlegde welke van twee kanten ik op kon gaan, en toen hij later bij een stoplicht moest wachten keek hij waar ik was, wees aan welke oversteekplaats ik moest hebben, maakte nog even een praatje en vervolgens liep hij verder waar naartoe op weg was. Zo aardig!
De meeste plaatjes van het kasteel zijn in feite één van de kasteeltorens, een gaaf gebouw van flink wat verdiepingen waar je ook naar binnen mocht, met vanaf de bovenste verdieping een leuk uitzicht over de stad. Het meeste van het kasteel en het paleis binnen de muren zijn verwoest in de Tweede Wereldoorlog, maar ze hebben beiden herbouwd op de traditionele manier, en dus kon ik ook het paleis bekijken. Op zich een heel eenvoudig houten gebouw, waardoor de gouden wandschilderingen van tijgers en landschappen er des te meer uitspringen. Ik heb ook nog even in de paleistuinen rondgekeken en eenmaal terug bij ons hotel had ik er een flinke wandeling opzitten. Twaalf kilometer volgens mijn telefoon, mijn beweging had ik dus wel gehad, en de broodjes voor lunch gingen er dan ook goed in! Danko en Jeremy hadden ’s middags een paar excursies, eentje naar een lab en eentje naar het Toyotamuseum waarvan Danko zei dat dat ook een leuk uitje was geweest.

Gisteren namen we de shinkansen terug naar Tokyo, waar we min of meer bij toeval een hotel geboekt hadden binnen loopafstand van de twee parken waarvan mijn reisgids zei dat je daar goed kersenbloesems kon bekijken. Nadat we ingecheckt waren gingen we op weg naar Yoyogo-koen, en kwamen in eerste instantie per ongeluk terecht bij de Meiji-jinja shrine. Daar hebben we dan ook maar even rondgekeken, en daarna zijn we alsnog naar het park gelopen. En als men het heeft over kersenbloesemgekheid dan is dat nog niet eens zo gek uitgedrukt! Want er waren me toch enorm veel mensen aan het picknicken onder diezelfde kersenbloesems! We hebben ons bij het culturele gebruik van hanami (bloesems kijken onder het genot van een hapje en/of een drankje) aangesloten door ook een biertje te drinken, en ondertussen lekker mensen te kijken. Daarna zijn we naar Shibuya gelopen, even kijken naar de mensenmassa’s op Shibuya Crossing, en om nog een drankje te drinken in een klein restaurantje dat we ergens aangegeven zagen staan. Dat was gezellig! We zijn na een beetje zoeken heerlijk uit eten geweest, en dan staat voor vanmiddag de vlucht naar huis alweer op het programma. Maar dat is pas vanmiddag, eerst hebben we nog fijn de tijd om nog meer kersenbloesems te gaan bekijken in Sjinjuku-gyoen National Garden :-).